ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ดอนัลด์ รัมส์เฟลด์"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ล จัดรูปแบบ +เก็บกวาดด้วยสจห. |
ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 49:
รัมส์เฟลด์เกิดใน[[นครชิคาโก]] รัฐอิลลินอยส์ เขาเข้าศึกษาที่มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน และจบการศึกษาสาขารัฐศาสตร์ใน พ.ศ. 2497 จากนั้นก็เข้าประจำการในกองทัพเรือสหรัฐเป็นเวลาสามปี เขาเข้าลงสมัครชิงตำแหน่งส.ส.จากรัฐอิลลินอยส์ และชนะเลือกตั้งในปี 2505 ในวัย 30 ปี ต่อมารัมส์เฟลด์ยอมรับคำชวนของประธานาธิบดี [[ริชาร์ด นิกสัน]] ให้ดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการสำนักงานโอกาสทางเศรษฐกิจ และได้รับแต่งตั้งเป็นที่ปรึกษาประธานาธิบดี ก่อนที่ต่อมาจะได้เป็นผู้แทนสหรัฐประจำนาโต้ เขาถูกเรียกตัวกลับมายังสหรัฐในเดือนสิงหาคม ปี 2517 เพื่อรับตำแหน่งเสนาธิการ[[ทำเนียบขาว]] ภายใต้ประธานาธิบดี [[เจอรัลด์ ฟอร์ด]] เขาดำรงตำแหน่งนี้เพียงปีเศษก็สละตำแหน่งนี้ให้แก่ [[ดิก ชีนีย์]] เจ้าหน้าที่รุ่นน้องของเขา เพื่อไปรับตำแหน่งรัฐมนตรีกลาโหมในปี 2518
ภายหลังประธานาธิบดีฟอร์ดแพ้การเลือกตั้งในปี 2519 รัมส์เฟลด์ก็กลับไปดูแลธุรกิจส่วนตัว ต่อมาเขาได้ดำรงตำแหน่งประธานบริหารบริษัทเวชภัณฑ์ และต่อมาไปบริหารบริษัทเครื่องรับโทรทัศน์ และไปบริหารบริษัทเทคโนโยลีชีวภาพ ก่อนที่ในปลายปี 2543 เขาได้รับคำชวนให้มาเป็นรัฐมนตรีกลาโหม จากรองประธานาธิบดี ดิก ชีนีย์ ผู้เคยเป็นรุ่นน้องของเขาในทำเนียบขาว และได้รับการรับรองและแต่งตั้งในเดือนมกราคม 2554 ในช่วงการเป็นรัฐมนตรีกลาโหมของประธานาธิบดีบุชนี้เอง รัมส์เฟลด์เป็นผู้มีส่วนสำคัญในการวางแผนและสั่งการ[[สงครามต่อต้านการก่อการร้าย|ปฏิบัติการตอบโต้กลับ]]จาก[[วินาศกรรม 11 กันยายน พ.ศ. 2544|เหตุวินาศกรรม 11 กันยายน]] ซึ่งเป็นเหตุจุดชนวนสงครามสองครั้ง อันได้แก่ [[สงครามในอัฟกานิสถาน (พ.ศ. 2544–2557)|สงครามในอัฟกานิสถาน]] และ [[สงครามอิรัก]]
[[ไฟล์:The Pentagon is functioning.jpg|left|thumb|"เพนตากอนยังทำงานอยู่" เป็นคำพูดของรัมส์เฟลด์กล่าวแก่สื่อมวลชน 8 ชั่วโมงภายหลังเพนตากอนถูกเครื่องบินพุ่งชน]]
| |||