ผลต่างระหว่างรุ่นของ "นวนิยายเชิงสารคดี"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
จัดรูปแบบ +เก็บกวาดด้วยสจห. |
เก็บกวาด |
||
บรรทัด 1:
'''นวนิยายเชิงสารคดี''' ({{lang-en|Nonfiction novel}}) เป็นประเภท (genre) ของ[[นวนิยาย]]ที่บรรยายเนื้อหาของเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงโดยใช้วิธีการเขียนแบบนวนิยาย ซึ่งเป็นประเภทที่จัดอย่าง
== ประวัติ ==
โดยทั่วไปแล้วเชื่อกันว่าประเภทการเขียนนี้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการในงานเขียน “''[[In Cold Blood (book)|In Cold Blood]]''” ({{lang-th|ฆาตกรเลือดเย็น}}) โดย[[ทรูแมน คาโพตี]]ในปี ค.ศ. 1965 แม้ว่าจะเป็นงานชิ้นสำคัญที่เป็นการเริ่มแนวเขียนอย่างเป็นทางการก็จริง แต่อิทธิพลของงานลักษณะนี้มีมาแล้วก่อนหน้านั้นเป็นเวลานาน
งานเขียนเชิง[[ประวัติศาสตร์]]หรือ[[ชีวประวัติ]]มักจะใช้วิธี[[การบรรยายเรื่อง]]แบบการเขียนนวนิยายเพื่อบรรยายเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง นักวิชาการให้ความเห็นว่า “''[[Operación Masacre]]''” ที่เขียนโดยนักประพันธ์และนักหนังสือพิมพ์ชาวอาร์เจนตินา[[Rodolfo Walsh|โรโดลโฟ วอลช]]ในปี ค.ศ. 1957 เป็นงานเขียนประเภท “นวนิยายเชิงสารคดี” เล่มแรก<ref name="Watchdog Journalism">{{cite book
คาโพตีให้ความเห็นว่างานเขียนประเภท “นวนิยายเชิงสารคดี” ควรเลี่ยงการใช้บุคคลที่หนึ่งเป็น[[ผู้บรรยายเรื่อง]] และถ้าจะให้ดีจริงแล้วก็ไม่ควรจะพาดพิงแต่อย่างใดถึงผู้เขียนนวนิยาย หลังจากการพิมพ์ “''[[In Cold Blood (book)|In Cold Blood]]''” แล้วนักประพันธ์หลายท่านก็พยายามทดสอบความคิดต้นฉบับที่ว่านี้ ที่สำคัญคือ [[Hunter S. Thompson|ฮันเทอร์ เอส. ทอมสัน]]ในเรื่อง “''[[Hell's Angels: The Strange and Terrible Saga of the Outlaw Motorcycle Gangs]]''” ({{lang-th|เฮลแอนเจล: ตำนานอันประหลาดและเศร้าของกลุ่มมอเตอร์ไซเคิลนอกกฎหมาย}}) ที่เขียนในปี
การเขียนของวูล์ฟที่เรียกว่า “[[New Journalism|การเขียนข่าวแนวใหม่]]” (New Journalism) เป็นการเขียนประเภทที่เชื่อมการเขียนนวนิยายกับการเขียนบรรยายแบบนักข่าว ซึ่งเช่นในงานเขียนของคาโพตีที่แทบจะไม่ให้ความสำคัญกับกระบวนการของการบรรยายเรื่อง (แต่วูล์ฟไม่เหมือนกับคาโพตีตรงที่บางครั้งจะใช้บุคคลที่หนึ่งในการบรรยายเรื่อง) แต่ฮันเทอร์ เอส. ทอมสันใช้วิธีการเขียนแบบที่เรียกว่า “[[Gonzo Journalism|การเขียนข่าวแนวกอนโซ]]” (Gonzo Journalism) ซึ่งละทิ้งวิธีการบรรยายเรื่องแบบที่คาโพตีใช้ ไปใช้การบรรยายผสมระหว่างประสบการณ์ส่วนตัวของตนเอง กับการสังเกตเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นซึ่งเป็นการเขียนที่หันไปหาการเขียนแบบเดิมมากกว่า
งานเขียนของ[[นอร์มัน เมลเลอร์]] “''[[Armies of the Night]]''” ที่ได้รับ[[รางวัลพูลิตเซอร์]]อาจจะเป็นนวนิยายที่สำคัญที่สุดในบรรดางานเขียนประเภทนวนิยายเชิงสารคดี เมลเลอร์แบ่งการบรรยายเรื่องออกเป็นประวัติศาสตร์ และ นวนิยายที่เป็นการบรรยายถึงประสบการณ์ของตนเองในการร่วมการเดินขบวนประท้วง[[สงครามเวียดนาม]]ที่เพนตากอนในปี
ในคริสต์ทศวรรษ 1970 นักประพันธ์ก็เริ่มนำบทความเก่าที่เขียนเป็น
ตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1970 เป็นต้นมานวนิยายเชิงสารคดีก็หมดความนิยมลง แต่งงานเขียนที่ใช้ลักษณะการเขียนของการขยายบทความเรียง, บทเขียนความทรงจำ และ ชีวประวัติ/อัตชีวประวัติก็อาจจะใช้เป็นพื้นฐานของการศึกษาการเขียนนวนิยายเชิงสารคดี เช่นงานเขียนของ[[Joan Didion|โจน ดิเดียน]]ที่ไม่เคยบรรยายงานเขียนของตนเองว่าเป็นงานประเภท “นวนิยายเชิงสารคดี” แม้ว่าจะได้รับการสรรเสริญว่าเป็นงานที่อยู่ในประเภทนี้ ดิเดียนเรียกงานของตนเองว่าเป็นบทความยาวหรือบทความขยายความ
บรรทัด 19:
{{รายการอ้างอิง}}
== ดูเพิ่ม
* [[นวนิยาย]]
== แหล่งข้อมูลอื่น ==
| |||