ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เอ็ด กีน"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Love Krittaya (คุย | ส่วนร่วม)
ย้อนการแก้ไขที่ 5493910 สร้างโดย 119.160.217.155 (พูดคุย)
Awksauce (คุย | ส่วนร่วม)
เก็บกวาด
บรรทัด 1:
{{Infobox Person
| name = เอ็ด กีน
| birth_name = เอ็ดเวิร์ด ทีโอดอร์ กีน<br><small> (Edward Theodore Gein) </small>
| birth_date = [[27 สิงหาคม]] [[ค.ศ. 1906]]
| birth_place = ลาครอสส์ เคาน์ตี้ [[รัฐวิสคอนซิน]]
| death_date = [[26 กรกฎาคม]] [[ค.ศ. 1984]] (อายุ 77 ปี)
| death_place = สถาบันจิตเภทเมนโดด้า
| resting_place_coordinates = <!-- {{coord|LAT|LONG|display=inline, title}} -->
| residence = เพลนฟิลด์ [[แมดิสัน]], รัฐวิสคอนซิน
| nationality = [[อเมริกัน]]
| other_names = เอ็ดดี้ กีน<br><small> (Ediie Gein) </small>
| known_for = [[ฆาตกรต่อเนื่อง|ฆาตกรฆ่าต่อเนื่อง]][[โรคจิต]]
}}
บรรทัด 15:
'''เอ็ดเวิร์ด ทีโอดอร์ กีน''' ({{lang-en|Edward Theodore Gein}}) หรือที่รู้จักกันดีในชื่อ '''เอ็ด กีน''' (Ed Gein) เป็น[[ฆาตกรต่อเนื่อง|ฆาตกรฆ่าต่อเนื่อง]][[โรคจิต]][[ชาวอเมริกัน]]ที่มีชื่อเสียง
 
== ประวัติ ==
เอ็ด กีน เกิดเมื่อวันที่ [[27 สิงหาคม]] [[ค.ศ. 1906]] ในครอบครัวเกษตรกร ที่เมืองลาครอสส์ เคาน์ตี้ [[รัฐวิสคอนซิน]] (ต่อมาครอบครัวได้ย้ายตามพ่อมาอยู่ที่[[หมู่บ้าน]]เพลนฟิลด์ ในเมือง[[แมดิสัน]]) มีพ่อชื่อ จอร์จ ซึ่งติด[[สุรา]]อย่างหนักและเมื่อ[[เมา]]ก็จะอาละวาดไล่ทุบตีคนในครอบครัว แม่ชื่อ ออกัสตา เป็นคนที่เคร่งศาสนามากเสียจนเข้มงวดไปทุกเรื่องและมักจะดุด่าด้วยเสียงดังหากมีใครทำอะไรผิดแม้เพียงเล็กน้อย เอ็ดมีพี่ชายคนหนึ่ง ชื่อ เฮนรี่ ด้วยความเป็นคนขี้อายและเป็นคนเก็บตัว เอ็ดจึงเติบโตอย่างโดดเดี่ยว โดยมีออกัสตาเป็นทั้งเพื่อนและครูอันเนื่องจากเขาออกโรงเรียนกลางคัน แล้วมาเลี้ยงดูเขาอย่าง[[ผู้หญิง]]เพราะเธอหวังว่าเอ็ดซึ่งเป็นลูกคนที่สองจะเป็นผู้หญิง และมักพาเขาไปดูการชำแหละซากสัตว์อยู่บ่อย ๆ โดยที่เธอมักสอนเอ็ดอยู่บ่อย ๆ ว่า ผู้หญิงทุกคนบาปหนา (ยกเว้นแม่) และเจ้าไม่สามารถมี[[เพื่อน]]ได้นอกจากแม่ และการมี[[เพศสัมพันธ์]]เป็นบาปหนา ซึ่งเอ็ดเชื่อในคำสอนนี้ และมองแม่เป็นเสมือน[[พระเจ้า]]ตลอดมา
 
จนกระทั่ง จอร์จ พ่อของเอ็ดตายเมื่ออายุยี่สิบกว่า ๆ กิจการทั้งหมดทั้งสามคนจึงเป็นผู้รับผิดชอบ ถึงแม้เอ็ดและพี่ชายจะเข้าสู่วัยหนุ่ม แต่เขาก็ยังเป็นโสดผิดจาก[[วัยรุ่น]][[ผู้ชาย|ชาย]]ทั่วไป เนื่องจากเขายังจดจำคำสั่งสอนของแม่ได้ดี
 
เมื่อเอ็ดอายุ 40 กิจการฟาร์มเขาเขาอยู่ช่วงวิกฤต ผลผลิตภายในฟาร์มไม่ดีทำให้ขาดทุนมากมาย ทำให้พี่ชายของเอ็ดต้องทำงานอื่นเพื่อหาเงินมาเลี้ยงครอบครัว และช่วงนี้พี่ชายเขามักปากกล้าโต้เถียงแม่เป็นประจำ แต่เอ็ดก็ยังเข้าข้างแม่ แม้เรื่องที่เถียงกันแม่เป็นฝ่ายผิดก็ตาม
 
จนกระทั่งในปี [[ค.ศ. 1944]] เฮนรี่พี่ชายของเอ็ดก็เสียชีวิตจากการถูกไฟคลอกในขณะที่เกิด[[เพลิงไหม้]]ในแปลง[[ข้าวโพด]] มีหลายคนเห็นพี่ชายของเอ็ดอยู่กับเอ็ดในแปลงข้าวโพดก่อนเกิดเหตุไม่นานนัก
บรรทัด 28:
ปัญหาต่าง ๆ ทั้งเรื่องฟาร์มและปัญหาครอบครัวล้วนมีส่วนให้เอ็ดเปลี่ยนแปลงไปจนกระทั่งเขาเข้าสู่วัย 51 ปี เอ็ด กีน เป็นชายผู้ซึ่งสุภาพอ่อนโยนและสันโดษ แต่สำหรับเพื่อนบ้านแล้ว เขาดูเป็นคนน่ารังเกียจ เป็นคนผิดปกติที่มักจะแสดงกิริยากระตุ้งกระติ้งเหมือนผู้หญิง จึงไม่ค่อยมีใครสุงสิงหรือคบหาเท่าใดนัก
 
เมื่อปราศจากแม่ เขาก็เป็นอิสระ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ต้องการให้แม่กลับคืนมา เขาเริ่มสนใจร่างกายของเพศหญิงที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน แต่เป็นความสนใจที่แปลกประหลาด สับสน แยกไม่ออกว่ามันเป็น[[ความต้องการการทางเพศ]]หรือความต้องการจะมีเรือนร่างของผู้หญิงกันแน่ เขาหาหนังสือที่เกี่ยวกับเรือนร่างของผู้หญิงมาอ่าน ไม่ว่าจะเป็นหนังสือเกี่ยวกับการ[[แพทย์]], [[สารานุกรม]] หรือแม้กระทั่งการทดลองของ[[นาซีเยอรมัน]]ใน[[สงครามโลกครั้งที่สอง]] ซึ่งข้อมูลเหล่านี้กระตุ้นความปรารถนาในจิตใจให้เพิ่มความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากนั้นเขาปิดตายห้องต่าง ๆ ในบ้านตัวเอง ยกเว้น [[ห้องครัว]]และ[[ห้องนอน]]ที่อยู่ชั้นล่างเท่านั้น
 
== เหยื่อฆาตกรรม ==
ไม่มีใครรู้ว่าแท้จริงแล้ว เอ็ด กีน [[การฆ่าคน|สังหาร]]เหยื่อไปแล้วกี่ราย แต่จากสืบสวนอย่างเป็นทางการของตำรวจระบุว่า เขาสังหารเหยื่อไปเพียง 2 รายเท่านั้น รายแรกเป็นผู้หญิง ชื่อ มารี โฮแกน วัย 55 ปี เมื่อปี [[ค.ศ. 1954]] เธอเป็นหญิงหม้ายเจ้าของ[[ร้านอาหาร]]และ[[บาร์]]เล็ก ๆ ชื่อ โฮแกน ทราเวิร์น ที่หมู่บ้านไพน์ โกรฟ ไม่มีใครเห็นเหตุการณ์ว่ามีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเธออยู่กับเอ็ดตามลำพัง จนกระทั่งมีลูกค้าคนหนึ่งเข้าไปที่นั้นก็ไม่พบคนขาย แต่เห็น[[เลือด]]กองใหญ่บนพื้นที่ประตูด้านหลังร้าน กับกระสุนปืนพกขนาด .32 ปลอกหนึ่ง และรอยเลือดปรากฏเป็นระยะ ๆ ไปจนถึงที่จอดรถและก็หายไป ซึ่งเข้าใจว่ามารีคงถูกนำไปขึ้นรถจากที่ตรงนั้น ตำรวจไม่สามารถหาตัวเธอได้แม้จะผ่านหลายปีแล้ว จนกระทั่ง เอลโม เจ้าของโรงเลื่อยให้การกับตำรวจภายหลังว่า เขาเคยคุยกับเอ็ดเรื่องการหายตัวของมารี เอ็ดตอบเขาว่าเธออยู่ที่ฟาร์มของเขานั้นแหละ ไม่ได้หายไปไหน ตอนนั้นเอลโมคิดว่าเอ็ดพูดเล่น จึงไม่ใส่ใจและถามอะไรเพิ่มเติม
 
เหยื่อรายต่อมา คือ เบอร์นิซ วอร์เดน หญิงหม้ายวัย 60 ปี เป็นเจ้าของร้านขายอุปกรณ์ในเมือง[[เพลนฟิลด์]] วันเกิดเหตุเป็น[[กลางคืน|คืน]][[วันเสาร์]]ที่ [[16 พฤศจิกายน]] [[ค.ศ. 1957]] เอ็ดเข้ามาร้านในตอนที่ไม่มีคนอยู่เช่นเคย เขาใช้[[กระสุน]]ขนาด .22 ที่นำมาเอง ใส่เข้าไปในปืนไรเฟิลและยิงเธอโดยไม่ทันรู้ตัว แล้วนำร่างของเธอขึ้น[[รถบรรทุก]]สำหรับส่งของแล้วขับกลับบ้านเขา
 
ในเวลาต่อมา แฟรงค์ ลูกชายของเบอร์นิซ กลับจากการล่าสัตว์ เขาก็พบว่าประตูร้านของแม่เขาล็อกเอาไว้ แต่มีไฟเปิดอยู่ด้านใน ซึ่งผิดปกติ เพราะเป็นเวลาที่ร้านควรปิดได้แล้ว เมื่อเปิดประตูเข้าไปข้างในก็พบเครื่องคิดเงินหายไป กับมีหยดเลือดกระจายอยู่บนพื้น แฟรงค์รีบแจ้งตำรวจทันที จากการสอบปากคำของคนในที่พื้นใกล้เคียง มีผู้พบเห็นรถส่งของของร้านแล่นผ่านไป เมื่อเวลาประมาณสามทุ่มครึ่ง
บรรทัด 39:
จนกระทั่งแฟรงค์และตำรวจพบหลักฐานชิ้นสำคัญ คือใบเสร็จรับเงินที่ระบุได้ว่าร้านของเขาขายของให้ใครบ้าง สิ่งที่พบ คือ ชายที่เป็นลูกค้าประจำที่ถามแฟรงค์ว่าพรุ่งนี้เช้าเขาอยู่หรือเปล่า ซึ่งชายคนนั้นก็คือ เอ็ด กีน
 
ต่อมา ทั้งแฟรงก์และตำรวจได้บุกเข้าไปยังบ้านของเอ็ด กีน ซึ่งมีสภาพซ่อมซ่อและน่ากลัว ซึ่งเด็ก ๆ ในละแวกนั้นเรียกขานกันว่าเป็น "[[บ้านผีสิง]]" และเมื่อเปิดเข้าไปพวกเขาก็ต้องผงะ เมื่อเจอกับกลิ่นเหม็นที่ตลบอบอวลคละคลุ้งไปทั่ว และได้พบกับซาก[[ศพ]]และ[[อวัยวะ|ชิ้นส่วนมนุษย์]]จำนวนมาก มีทั้งที่แขวนห้อยอยู่และตัดเป็นชิ้น ๆ ทำคล้ายเหมือน[[เครื่องประดับ]]
 
เมื่อเจ้าหน้าที่ได้จับกุมเอ็ด กีน แล้ว จากปากคำที่เขาสารภาพ ว่ากันว่า ในคืน[[พระจันทร์เต็มดวง]] เขาจะสวมชุดผู้หญิงออกมาเต้น[[ระบำ]]ท่ามกลาง[[แสงจันทร์]] โดยมี[[อวัยวะเพศหญิง]]ยัดใส่ไว้ใน[[กางเกงใน]]ของเขา
บรรทัด 45:
แต่เอ็ดปฏิเสธว่าตนเองไม่ได้[[กิน]]เนื้อมนุษย์
 
แต่จากการสอบถามเพื่อนบ้าน หลายคนบอกว่าเคยได้รับเนื้อเป็น[[ของขวัญ]] ซึ่งเอ็ดบอกว่าเป็นเนื้อ[[กวาง]]ที่ล่ามาได้ทั้ง ๆ ที่เอ็ดเองบอกว่าไม่เคยเข้า[[ป่า]][[ล่าสัตว์]]เลย
 
จาก[[การชันสูตรพลิกศพ]]และพิสูจน์อวัยวะทั้งหมดภายในบ้าน พบว่าจำนวนศพที่อยู่ในบ้านมีทั้งหมดถึง 50 ศพด้วยกัน และเป็นชิ้นส่วนของมนุษย์ที่ไม่เข้ากับร่างใดอีกมากมาย
 
== ต้นแบบ ==
[[ภาพ:Bateshower.jpg|thumb|[[นอร์แมน เบตส์]] ขณะสวมวิกและสวมเสื้อผ้าผู้หญิงฆาตกรรม แมเรียน เครน ใน ''[[Psycho]]'' ซึ่งเป็นตัวละครที่ได้ต้นแบบมาจาก เอ็ด กีน และความสัมพันธ์กับแม่ของเขา]]
แม้จะพบศพเป็นจำนวนมากมายในบ้านของเขา แต่ตำรวจตั้งข้อหาฆ่าคนตายแค่สองศพแก่ เอ็ด กีน คือ มารี โฮแกน และ เบอร์นิซ วอร์เดน ซึ่งทั้งสองมีหน้าตาคล้าย ออกัสตา แม่ของเขา และเจ้าหน้าที่ตำรวจยังสงสัยว่าเขาอาจเป็นคนสังหารพี่ชายของตัวเองและคนงานอีกสองคนที่ทำงานที่ฟาร์ม และเด็กผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวสองคน แต่ก็ไม่พบหลักฐานมัดตัวเขาได้ เอ็ด กีน ถูกส่งตัวไปยังโรงพยาบาลจิตเวท ชื่อ เซ็นทรัล สเตท หลังจาก[[แพทย์]]วินิจฉัยแล้ว พบว่าเขาเป็นคนผิดปกติทางจิตอย่างรุนแรง และต่อมาถูกย้ายไปรักษาตัวที่สถาบันวิจัยและดูแลคนป่วยทางจิตเมนโดด้าทั้งที่เขาก่อคดีฆาตกรรมที่โหดเหี้ยมและน่ากลัวอย่างที่ไม่มีใครทำมาก่อน แต่คำให้การของคนที่ดูแลเขากลับบอกว่า เอ็ดเป็นคนเรียบร้อย สุภาพ ไม่ก้าวร้าวกับคนอื่น แต่เขามักพูดถึง[[ความสุข]]ที่เขาได้ฆ่าเหยื่อบ่อย ๆ ซึ่งในระหว่างที่เขาถูกจองจำอยู่นั้น บ้านของเขาก็เกิดไฟไหม้
 
ต่อมาศาลได้ตัดสินคดีของเขา ซึ่งผลคือ เอ็ด ผิดจริง แต่ทำไปเพราะอาการป่วยทางจิตอย่างรุนแรงเพราะบ้า ดังนั้นเขาจึงถูกควบคุมตัวอยู่ที่เมนโดด้าจนถึง[[ตาย|วาระสุดท้าย]]ในชีวิตของเขาเมื่อวันที่ [[26 กรกฎาคม]] [[ค.ศ. 1984]] ด้วย[[โรคหัวใจ]] ด้วยวัย 77 ปี
บรรทัด 57:
เอ็ด กีน กลายมาเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงทันทีในสังคมอเมริกัน เป็นที่กล่าวขานถึงมากมายทั้งในแง่ของความน่ากลัว วิปริต และในแง่มุมของทาง[[จิตวิทยา]] และได้เป็นแรงบันดาลใจให้แก่ โรเบิร์ต บล็อก [[นักเขียน]]ชาวอเมริกัน นำบุคลิกของเขาไปสร้างเป็นตัวละครโรคจิตชื่อ [[นอร์แมน เบตส์]] ใน[[นวนิยาย]]เรื่อง ''Psycho'' ซึ่งต่อมาได้ถูกสร้างเป็น[[ภาพยนตร์]]ขาวดำใน[[ไซโค|ชื่อเรื่องเดียวกัน]]เมื่อปี [[ค.ศ. 1960]] ที่กำกับโดย [[อัลเฟรด ฮิตช์ค็อก]] ผู้กำกับ[[ชาวอังกฤษ]] ซึ่งประสบความสำเร็จอย่างมากและกลายมาเป็นต้นแบบของภาพยนตร์สยองขวัญในแนวเดียวกันหลายเรื่อง<ref>หนังสือ ตำนานระทึกขวัญ อัลเฟรด ฮิตช์ค็อค โดย ประวิทย์ แต่งอักษร สำนักพิมพ์ แพรว ([[กรุงเทพ]], [[กุมภาพันธ์]] [[พ.ศ. 2543]]) ISBN 974-85060-0-2 </ref>
 
ปัจจุบัน ใน[[วัฒนธรรมสมัยนิยม|วัฒนธรรมร่วมสมัย]]ของอเมริกันหลายอย่าง เอ็ด กีน ก็ถือเป็นต้นแบบ เช่น [[วงดนตรี]]ในแนว[[ไกรด์คอร์]]และ[[แมธคอร์]]วงหนึ่งจากเมือง[[ไซราคิว]] ใน[[รัฐนิวยอร์ก]] ใช้ชื่อว่า เอ็ด กีน<ref>[http://www.ed-gein.com/ จากเว็บไซต์ของวง]</ref> และในปี [[ค.ศ. 2000]] ก็ได้มีการสร้างภาพยนตร์ที่เป็นชีวประวัติของเอ็ด กีน แท้ ๆ เลย ชื่อ ''[[เอ็ดกีน..ยมทูตเดินดิน|In the Light of the Moon]]''<ref>[http://www.imdb.com/title/tt0230169/ จากIMDb]</ref> และเป็นต้นแบบให้กับตัวละครที่ชื่อ บัฟฟาโล่ บิลล์ ในภาพยนตร์เรื่อง ''[[อำมหิตไม่เงียบ|The Silence of the Lambs]]'' ในปี [[ค.ศ. 1992]]<ref>[http://www.trutv.com/library/crime/serial_killers/notorious/gein/bill_1.html Eddie Gein]</ref>
 
== อ้างอิง ==
* [http://www.lsu.edu/faculty/jpullia/gein.htm ชีวประวัติ ([[ภาษาอังกฤษ]])]
{{รายการอ้างอิง}}