ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จวงจื่อ"

ความอิสระเสรี อุดมคติครองชีวิตอย่างอิสรเสรีเป็นสิ่งที่จวงจื่อพัฒนาต่อยอดเพิ่มเติมจากท่านเล่าจื๊อ ในเต๋าเต็กเก็ง ภาวะ “อิสระเสรี” ของจวงจื่อ คล้ายกับภาวะ “ตื่นรู้บรรลุธรรม” ของนิกายเชน หรือภาวะ “พระอรหันต์” ของนิกายเถรวาท ภาวะอิสรเสรีเป็นมนุษย์ที่แท้ ภาวะหลุดพ้นจากกิเลสทั้งปวง เมื่อหลุดพ้นจากกิเลสทั้งปวงที่ปุถุชนเขามี เขาหลง เขายึดติด ชีวิตเราจึงมีเสรีภาพอย่างแท้จริง จวงจื่อสอนให้ล่องลอยไปตามครรลองของเต๋า (กฎธรรมชาติ) ตัวจวงจื่อเองก็ใช้ชีวิตอย่างสันโดษ โดยไปปลูกกระท่อมน้อยอยู่ในป่าใกล้เชิงเขาเสื้อผ้าขาดรองเท้าก็เป็นรูโหว่ หากแต่จวงจื่อนั้นเป็นผู้ฉลาดปราดเปรื่องมากผู้หนึ่งถึงขนาดว่ากษัติริย์รัฐฉู่เคยได้ส่งราชทูตสองคนมาเชื้อเชิญจวงจื่อให้ดำรง ตำแหน่งเสนาบดีรัฐฉู่ด้วยเงินทองก้อนมหึมา แต่จวงจื่อก็ได้ตอบปฏิเสธด้วยเหตุผล ดังต่อไปนี้ จวงจื่อ " ข้าพเจ้าได้สดับมาว่า ที่นครฌ้อมีเต่าศักดิ์สิทธิ์อยู่ตัวหนึ่ง ตายมาแล้วถึง 3,000 ปี พระราชาทรงเคารพนับถือว่าเป็นของศักดิ์สิทธิ์ จึงห่อไว้ด้วยผ้าไหมเก็บไว้บูชาในเทวาลัย ถ้าท่านเป็นเต่าตัวนั้น จักยินดีเป็นเต่าตายเหลือแต่ซากและกระดองให้คนสักการบูชา หรืออยากจะเป็นเต่าที่มีชีวิต เที่ยวหากินตามทุ่งหนองคลองบึง " จวงจื่อไม่เลือกชีวิตที่ร่ำรวย สูงศักดิ์ มีอำนาจ ท่านเลือกใช้ชีวิตสมถะ สันโดษ เพื่อที่จะมีอิสระเสรีตามวิถีธรรมชาติ