ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ราชอาณาจักรอิตาลี"

เพื่อแย่งชิงเอากรีซกลับมาอีกครั้ง เยอรมนีจำต้องเปิดฉาก[[ยุทธการบอลข่าน]]ร่วมกับอิตาลี ซึ่งยังผลให้[[ราชอาณาจักรยูโกสลาเวีย]]ต้องล่มสลายในปี [[ค.ศ. 1941]] และการยึดครอง[[ดัลเมเชีย]]โดยอิตาลี มุสโสลีนีและฮิตเลอร์ได้ชดเชยให้แก่ขบวนการชาตินิยม[[ชาวโครแอต]]ด้วยการอนุญาตให้มีการจัดตั้ง[[รัฐเอกราชโครเอเชีย]]ขึ้นภายใต้การบริหารของ[[พรรคอุสตาเช]] (Ustaše) ซึ่งเป็นกลุ่มชาตินิยมสุดขั้ว และเพื่อเป็นการตอบแทนการได้รับความสนับสนุนจากอิตาลี รัฐบาลอุสตาเช่สตาเชตกลงยินยอมให้อิตาลีเข้าครอบครองตอนกลางของดัลเมเชียเช่นเดียวกับเกาะอีกหลายเกาะใน[[ทะเลเอเดรียติก]] เนื่องจากดินแดนดัลเมเชียมีนัยความหมายที่สำคัญต่อชาวอิตาลีอย่างยิ่ง การสูญเสียหมู่เกาะเอเดรียติกของโครเอเชียถือว่าเป็นการสูญเสียที่น้อยมากสำหรับรัฐบาลโครเอเชีย เพราะโครเอเชียได้รับอนญาตให้ผนวกเอาดินแดนซึ่งในปัจจุบันคือ[[บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา]] และได้รับอนุญาตให้รังควาน[[ชาวเซิร์บ]]ที่อยู่ในที่นั้นเพื่อสร้างพื้นที่ตั้งรกรากสำหรับชาวโครแอตในอนาคต โดยทางการแล้ว โครเอเชียมีฐานะเป็น[[ราชอาณาจักร]]และเป็น[[รัฐในอารักขา]]ของอิตาลี ซึ่งปกครองโดย[[เจ้าชายอายโมเน, ดยุคแห่งเอออสตาที่ 4|พระเจ้าโทมิสลาฟที่ 2 แห่งโครเอเชีย]] ซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์อิตาลีใน[[ราชวงศ์ซาวอย]] อย่างไรก็ตาม พระองค์มิเคยได้เสด็จไปยังโครเอเชียเลยสักครั้ง และรัฐบาลโดครเอเชียโครเอเชียก็ดำเนินไปภายใต้การบริหารของ[[อันเต ปาเวลิช]] ผู้นำพรรคอุสตาเช อย่างไรก็ตามอิตาลีได้คงกำลังทหารไว้ตามแนวชายฝั่งของโครเอเชีย ซึ่งเป็นกำลังที่คอยควบคุม[[แอลเบเนีย]]และ[[มอนเตเนโกร]]ด้วย ทำให้อิตาลีสามารถควบคุมทะเลอาเดรียติกได้อย่างสมบูรณ์ และเป็นการเติมเต็มหัวใจสำคัญของนโยบาย "Mare Nostrum" ของรัฐบาลฟาสซิสต์ ชบวนการอุสตาเชเป็นขุมกำลังที่ทรงคุณค่ายิ่งสำหรับอิตาลีและเยอรมนีเพราะช่องทางสำคัญที่จะใช้ตอบโต้ขบวนการกองโจรเชตนิคส์ของยูโกสลาเวีย (แม้ว่าขบวนการดังกล่าวนี้จะทำงานให้เยอรมนีและอิตาลีก็ตาม เพราะขบวนการนี้ไม่พอใจขบวนการอุสตาเช่อย่างยิ่งสตาเชอย่างยิ่ง) และขบวนการคอมมิวนิสต์[[ปาร์ติซานชาวยูโกสลาฟ]]ภายใต้การนำของ[[ยอซีป บรอซ ตีโต]] ซึ่งต่อต้านการยึดครอง[[ยูโกสลาเวีย]]