ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พลังงานไอออไนเซชัน"

'''พลังงานไอออไนเซชัน''' ({{lang-en|Ionization Energy}}, IE) คือค่า[[พลังงาน]] ที่ใช้ในการดึงให้[[อิเล็กตรอน]]วงนอกสุด ([[เวเลนซ์อิเล็กตรอน]]) หลุดออกจาก[[อะตอม]]หรือ[[โมเลกุล]]ที่อยู่ใน[[สถานะ]][[ก๊าซ]]ปริมาณพลังงานที่น้อยที่สุดที่สามารถทำให้[[อะตอม]]หรือ[[โมเลกุล]]ปลดปล่อย[[อิเล็กตรอน]] ค่าพลังงานไอออไนเซชันจะบ่งบอกว่าอะตอมหรือไอออนนั้นสามารถเสียอิเล็กตรอนได้ง่ายหรือยาก หรือในอีกมุมหนึ่งเป็นการบ่งบอกระดับพลังงานของอิเล็กตรอนวงนอกสุดของอะตอมหรือไอออนนั้นว่ามีความเสถียรมากเพียงใด โดยทั่วไปค่าพลังงานไอออไนเซชันจะมีค่าเพิ่มขึ้นเมื่อพยายามที่จะทำให้อิเล็กตรอนตัวต่อไปถูกปลดปล่อยออกมา เนื่องจากการผลักกันของประจุอิเล็กตรอนมีค่าลดลงและการกำบังของอิเล็กตรอนชั้นวงในมีค่าลดลง ซึ่งทำให้แรงดึงดูดระหว่าง[[นิวเคลียส]]และอิเล็กตรอนมีค่ามาขึ้น อย่างไรก็ตามค่าที่เพิ่มขึ้นอาจไม่เพิ่มเท่าที่ควรจะเป็นในกรณีที่เมื่อปลดปล่อยอิเล็กตรอนตัวนั้นแล้วส่งผลให้เกิดการบรรจุเต็มหรือการบรรจุครึ่งในระดับชั้นพลังงาน เนื่องจากทั้งสองกรณีมีเสถียรภาพเป็นพิเศษ

 

| 12,000

|}

 

[[หมวดหมู่:ไอออน]]

[[หมวดหมู่:สมบัติทางเคมี]]

[[หมวดหมู่:เคมีควอนตัม]]