ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ระเบิดมือ"

ไม่มีการบันทึกเกี่ยวกับผู้คิดค้นระเบิดมือไว้แน่ชัด แต่มีการประดิษฐ์ระเบิดมือเพื่อใช้ในการรบ ตั้งแต่สมัยจักรวรรดิไบแซนไทน์แห่งทวีปยุโรป และในสมัยราชวงศ์ซ่งแห่งประเทศจีน เริ่มแรก เป็นการใช้ภาชนะขนาดพอเหมาะมือ ที่มีน้ำหนักเบา มาบรรจุวัตถุไวไฟ , [[วัตถุระเบิด]] รวมไปถึงสารพิษชนิดต่างๆจากพืชและสัตว์ด้วย ใช้การเผาเชือกที่เชื่อมกับวัสดุภายในภาชนะเหล่านั้น เป็นการจุดชนวน

 

 

ในขณะที่ประเทศ[[อังกฤษ]]มีระเบิดมิลส์นั้น ประเทศ[[เยอรมนี]]ก็ได้มีการผลิตระเบิดมือแบบมีด้ามจับขึ้นมา เรียกว่า '''สติลฮานด์กรานาเทอ''' (Stielhandgranate) โดยมีเชื้อประทุห่อหุ้มอยู่ในกระบอกโลหะ ติดไว้กับด้ามไม้ซึ่งมีลักษณะกลวงภายใน จุดชนวนด้วยการดึงเชือกที่อยู่ภายในด้ามไม้ ระเบิดมือชนิดนี้ มีฉายาว่า " ที่บดมันฝรั่ง " หรือ " The Potato Masher " มีใช้ทั้งใน[[สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง]] และ [[สงครามโลกครั้งที่สอง]] เช่นกัน ในช่วงสงครามกลางเมืองของประเทศสเปน มีการพัฒนาระเบิดมือชนิดหนึ่ง ที่ทำจากขวดแก้วบรรจุน้ำมันเชื้อเพลิง และใช้การจุดชนวนแถบผ้าเพื่อให้เกิดการเผาไหม้และระเบิดขึ้น ซึ่งภายหลัง ระเบิดมือชนิดนี้มีชื่อว่า '''โมโลตอฟ คอกเทล''' (Molotov Cocktail) โดยกองทัพ[[ฟินแลนด์]]ในช่วง[[สงครามฤดูหนาว]] ซึ่งเมื่อครั้งต้องสู้กับกองทัพของ[[สหภาพโซเวียต|โซเวียต]]ในช่วงนั้น กองทัพฟินแลนด์ จะใช้โมโลตอฟ คอกเทล ควบคู่กับอาวุธชนิดอื่น โมโลตอฟ คอกเทล เป็นหนึ่งในระเบิดมือไม่กี่ชนิด ที่มีคุณสมบัติในการหยุดยั้งรถถังของศัตรู โดยการขว้างโมโลตอฟ คอกเทล ให้เข้าไปกระแทกกับเครื่องยนต์ของรถถัง เพื่อให้ตัวเครื่องยนต์ของรถถังถูกไฟเผาไหม้