ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้าเซโจ"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ล Bot: Migrating 1 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q334308 (translate me) ป้ายระบุ: ลบลิงก์ข้ามภาษา |
|||
บรรทัด 34:
== หนทางสู่ราชบัลลังก์ ==
พระเจ้าเซโจประสูติเมื่อ ค.ศ. 1417 เป็นพระโอรสองค์ที่สองของพระเจ้าเซจงมหาราช (세종대왕, 世宗大王) และพระมเหสีโซฮอน (소헌왕후, 昭憲王后) ได้รับพระนามว่า '''องค์ชายซูยาง''' (수양대군, 首陽大君) เมื่อค.ศ. 1428 องค์ชายซูยางมีพระเชษฐาเป็นองค์ชายรัชทายาท ขึ้นครองราชย์ต่อจากพระเจ้าเซ
เมื่อกษัตริย์พระองค์ใหม่ขึ้นครองราชย์แล้ว ปรากฏว่าทรงเป็นเพียงแค่กษัตริย์หุ่นเชิด อำนาจทั้งหมดตกอยู่แก่ฮวางโบอินและคิมจงซอ ทำให้องค์ชายที่อาวุโสที่สุดสองพระองค์ คือ องค์ชายซูยาง และองค์ชายอันพยอง (안평대군, 安平大君) ต้องหาทางฟืนฟูอำนาจให้แก่พระราชวงศ์ กล่าวกันว่า องค์ชายทั้งสองมีความถนัดกันคนละด้าน คือ องค์ชายอันพยองทรงพระปรีชาด้านการเขียนพู่กัน จึงเป็นที่นิยมชมชอบของปราชญ์ขงจื้อทั่วไป ขณะที่องค์ชายซูยางทรงสนพระทัยด้านการทหาร<ref>Jae Un-Kang, Jae Eun-Kang. ''The land of scholars: two thousand years of Korean Confucianism''.</ref> โดยทรงวางแผนการยึดอำนาจอย่างมียุทธวิธี ด้วยการสนับสนุนและความช่วยเหลือของควอนนัม (권람, 權擥) และฮันมยองฮี (한명회, 韓明澮)
บรรทัด 40:
ฮวางโบอินและคิมจงซอหันเข้าหาองค์ชายอันพยองเพื่อคานอำนาจกับองค์ชายซูยาง ในค.ศ. 1453 องค์ชายซูยางทรงนำทัพเข้าบุกยึดพระราชวังคยองบก สังหารฮวางโบอินและคิมจงซอ เรียกว่า '''รัฐประหารปีคเยยู''' (계유정난, 癸酉靖難) เนรเทศองค์ชายอันพยองไปเกาะเจจูและประทานยาพิษ องค์ชายซูยางทรงตั้งพระองค์เองเป็นอัครเสนาบดี กุมการบริหารประเทศไว้ทุกอย่าง ทรงให้มีการปูนบำเหน็จแก่ผู้มีความดีความชอบ (공신, 功臣) ช่วยเหลือพระองค์ในการทำรัฐประหาร
ในที่สุด เมื่อค.ศ. 1455 องค์ชายซูยางก็ได้ทรงบังคับให้พระนัดดาทรงสละราชบัลลังก์ เป็น''แทซังวัง'' ส่วนองค์ชายเองก็ขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าเซโจ
== รัชสมัย ==
|