ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้าเซโจ"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Addbot (คุย | ส่วนร่วม)
Bot: Migrating 1 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q334308 (translate me)
ป้ายระบุ: ลบลิงก์ข้ามภาษา
บรรทัด 34:
 
== หนทางสู่ราชบัลลังก์ ==
พระเจ้าเซโจประสูติเมื่อ ค.ศ. 1417 เป็นพระโอรสองค์ที่สองของพระเจ้าเซจงมหาราช (세종대왕, 世宗大王) และพระมเหสีโซฮอน (소헌왕후, 昭憲王后) ได้รับพระนามว่า '''องค์ชายซูยาง''' (수양대군, 首陽大君) เมื่อค.ศ. 1428 องค์ชายซูยางมีพระเชษฐาเป็นองค์ชายรัชทายาท ขึ้นครองราชย์ต่อจากพระเจ้าเซโจในคจงในค.ศ. 1450 เป็น[[พระเจ้ามุนจงแห่งโชซอน|พระเจ้ามุนจง]] (문종, 文宗) แต่อยู่ในราชสมบัติได้เพียงสองปี ก็สวรรคตเมื่อค.ศ. 1452 องค์ชายรัชทายาทพระโอรสของพระเจ้ามุนจงขึ้นครองราชย์ต่อจากพระราชบิดา ก่อนที่พระเจ้ามุนจงจะสวรรคต ได้จัดตั้งคณะผู้สำเร็จราชการแทนสำหรับกษัตริย์พระองค์ใหม่ที่ยังทรงพระเยาว์ ประกอบด้วย ฮวางโบอิน (황보인, 皇甫仁) อัครเสนาบดี และคิมจงซอ (김종서, 金宗瑞) เป็นผู้นำคณะผู้สำเร็จราชการซึ่งประกอบไปด้วยขุนนางจาก[[จีพยอนจอน]] (집현전, 集賢殿) สำนักปราชญ์ที่พระเจ้าเซจงมหาราชทรงตั้งขึ้น
 
เมื่อกษัตริย์พระองค์ใหม่ขึ้นครองราชย์แล้ว ปรากฏว่าทรงเป็นเพียงแค่กษัตริย์หุ่นเชิด อำนาจทั้งหมดตกอยู่แก่ฮวางโบอินและคิมจงซอ ทำให้องค์ชายที่อาวุโสที่สุดสองพระองค์ คือ องค์ชายซูยาง และองค์ชายอันพยอง (안평대군, 安平大君) ต้องหาทางฟืนฟูอำนาจให้แก่พระราชวงศ์ กล่าวกันว่า องค์ชายทั้งสองมีความถนัดกันคนละด้าน คือ องค์ชายอันพยองทรงพระปรีชาด้านการเขียนพู่กัน จึงเป็นที่นิยมชมชอบของปราชญ์ขงจื้อทั่วไป ขณะที่องค์ชายซูยางทรงสนพระทัยด้านการทหาร<ref>Jae Un-Kang, Jae Eun-Kang. ''The land of scholars: two thousand years of Korean Confucianism''.</ref> โดยทรงวางแผนการยึดอำนาจอย่างมียุทธวิธี ด้วยการสนับสนุนและความช่วยเหลือของควอนนัม (권람, 權擥) และฮันมยองฮี (한명회, 韓明澮)
บรรทัด 40:
ฮวางโบอินและคิมจงซอหันเข้าหาองค์ชายอันพยองเพื่อคานอำนาจกับองค์ชายซูยาง ในค.ศ. 1453 องค์ชายซูยางทรงนำทัพเข้าบุกยึดพระราชวังคยองบก สังหารฮวางโบอินและคิมจงซอ เรียกว่า '''รัฐประหารปีคเยยู''' (계유정난, 癸酉靖難) เนรเทศองค์ชายอันพยองไปเกาะเจจูและประทานยาพิษ องค์ชายซูยางทรงตั้งพระองค์เองเป็นอัครเสนาบดี กุมการบริหารประเทศไว้ทุกอย่าง ทรงให้มีการปูนบำเหน็จแก่ผู้มีความดีความชอบ (공신, 功臣) ช่วยเหลือพระองค์ในการทำรัฐประหาร
 
ในที่สุด เมื่อค.ศ. 1455 องค์ชายซูยางก็ได้ทรงบังคับให้พระนัดดาทรงสละราชบัลลังก์ เป็น''แทซังวัง'' ส่วนองค์ชายเองก็ขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าเซโจ
 
== รัชสมัย ==