ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จังหวัดศรีสะเกษ"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข
Bangern (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 35:
}}
 
'''จังหวัดศรีสะเกษ''' เป็น[[จังหวัด]]หนึ่งในบรรดา 7677 จังหวัดและกรุงเทพมหานคร[[ประเทศไทย]] อยู่ใน[[ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ]]ตอนล่าง ลักษณะภูมิประเทศทางตอนใต้เป็นที่สูง และค่อย ๆ ลาดต่ำไปทางเหนือลงสู่ลุ่ม[[แม่น้ำมูล]]ซึ่งอยู่ทางตอนเหนือของจังหวัด<ref name = "royin"/> ปัจจุบันมีเนื้อที่ 8,840 ตารางกิโลเมตร ประกอบด้วยอำเภอ 22 อำเภอ<ref name = "royin"/> มีประชากรราว 1.45 ล้านคน <ref>[http://203.113.86.149/stat/pk/pk53/pk_53.pdf ประกาศสานักทะเบียนกลาง กรมการปกครอง เรื่อง จำนวนราษฎรทั่วราชอาณาจักร แยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ ตามหลักฐานการทะเบียนราษฎร ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2553]กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย></ref> ประกอบด้วยกลุ่มชาติพันธุ์หลากหลาย ซึ่งพูดภาษาถิ่นต่าง ๆ กัน อาทิ [[ภาษาถิ่นอีสาน]], ภาษา[[กูย]], ภาษา[[เยอ]] และภาษา[[เขมร]] ส่วนใหญ่เป็นพุทธศาสนิกชนและนับถือผีมาแต่เดิม<ref name="ชื่อ">กรมศิลปากร. '''วัฒนธรรม พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เอกลักษณ์และภูมิปัญญา จังหวัดศรีสะเกษ'''.คณะกรรมการฝ่ายประมวลเอกสารและจดหมายเหตุ ในคณะกรรมการอำนวยการจัดงานเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว; [บรรณาธิการ : ปรุงศรี วัลลิโภดม],กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว, 2544.></ref><ref>วีระ สุดสังข์."ชาวกวย-ชาวเขมร : รำตำตะ-เล่นตร๊ดที่ศรีสะเกษ", '''วารสารเมืองโบราณ''', ปีที่ 26 ฉบับที่ 1 (มกราคม - มีนาคม 2543) : หน้า 118-121.</ref><ref>สุจริตลักษณ์ ดีผดุง และคณะ. '''รายงานการทำงานภาคสนามวิชาระเบียบวิธีการทำวิจัยทางภาษาศาสตร์ภาคการศึกษาที่ 2/2534 เขมรเหนือ บ้านใจดี หมู่ 1 ตำบลใจดี อำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ'''.นครปฐม : สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา, 2535.</ref>
 
มีการตั้งถิ่นฐานในจังหวัดศรีสะเกษมาแต่สมัย[[ก่อนประวัติศาสตร์]] จนเกิดพัฒนาการที่เข้มข้นในสมัย[[อาณาจักรขอม]]ซึ่งได้ทิ้งมรดกทางวัฒนธรรมหลายประการไว้ เช่น [[ปราสาทหิน]]และ[[ปรางค์กู่]][[ศิลปะขอม]]ตั้งกระจัดกระจายอยู่หลายแห่ง ครั้นในสมัย[[อาณาจักรอยุธยา]] มีการยกบ้านปราสาทสี่เหลี่ยมดงลำดวน (ตำบลลำดวนใหญ่ อำเภอวังหิน ในปัจจุบัน) เป็นเมือง[[ศรีนครลำดวน]] ต่อมาโยกย้ายลงทางใต้และได้ชื่อใหม่เป็นเมือง[[ขุขันธ์]]<ref name="ชื่อ"/><ref>ศรีศักร วัลลิโภดม,รองศาสตรจารย์. '''ค้นหาอดีตของเมืองโบราณ'''. กรุงเทพฯ : เมืองโบราณ, 2538.</ref><ref>Tips, Walter W.J.'''Pavie Mission Exploration Work : laos, Cambodai, Siam, Yunnan, and Vietnam'''.[ Translated from “Mission Pavie Indo-Chine, 1879-1895. Geographie et Voyage”].Bangkok : White Lotus, 1999.</ref> และในสมัย[[รัชกาลที่ 5]] แห่ง[[กรุงรัตนโกสินทร์|อาณาจักรรัตนโกสินทร์]]ได้ย้ายเมืองไปยังบริเวณตำบลเมืองเก่า (ตำบลเมืองเหนือ อำเภอเมืองศรีสะเกษ ในปัจจุบัน) แต่เรียกชื่อ'''เมืองขุขันธ์''' ตามเดิม กระทั่งยกฐานะเป็น '''จังหวัดขุขันธ์''' เมื่อ [[พ.ศ. 2459]] แล้วเปลี่ยนชื่อเป็น '''จังหวัดศรีสะเกษ''' เมื่อ [[พ.ศ. 2481]] <ref name = "royin">[http://www.royin.go.th/akara/home/index.php อักขรานุกรมภูมิศาสตร์ไทย]</ref>