ผลต่างระหว่างรุ่นของ "โรงละครเทศกาลไบรอยท์"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Luckas-bot (คุย | ส่วนร่วม)
r2.7.1) (โรบอต เพิ่ม: pnb:بیرتھ فیسٹیول تھیٹر
OctraBot (คุย | ส่วนร่วม)
replaceViaSearch
บรรทัด 39:
ด้านหน้าของโรงละครเท่านั้นที่มีลักษณะการตกแต่งที่พบกันในสมัยปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 นอกจากนั้นภายนอกก็มีลักษณะเรียบง่ายไม่มีการตกแต่งเท่าใดนักนอกไปจากอิฐที่ก็มิได้มีการตกแต่ง
 
ลักษณะที่เด่นของโรงละครแห่งนี้คือที่นั่งของหลุม[[วงออร์เคสตรา]] (orchestra pit) ซึ่งตั้งลึกเข้าไปภายใต้เวทีและคลุมด้วยเพดานบางๆ เพื่อที่จะซ่อนวงดนตรีจากผู้ชม ซึ่งเป็นสิ่งที่วากเนอร์เน้นเพื่อที่จะให้ผู้ชมสนใจแต่เฉพาะอุปรากรบนเวทีแทนที่จะมี[[ผู้กำกับดนตรื]] (Conductor) ที่โบกบาทองทำให้เสียสมาธิ นอกจากนั้นการออกแบบก็ยังพยายามแก้ความสมดุลระหว่างนักร้องและออร์เคสตราซึ่งทำให้เป็นเสียงที่ออกมาอย่างที่วากเนอร์ต้องการ แต่การจัดระบบเสียงเช่นนี้ทำความลำบากให้แก่ผู้กำกับดนตรืเป็นอันมากแม้ว่าจะเป็นผู้กำกับที่มีชื่อเสียงก็ตาม นอกจากผู้ชมที่ถูกซ่อนอยู่ในความมืดแล้ว เสียงสะท้อนกังวานทำให้การประสานเสียงระหว่างวงออร์เคสตรากับนักร้องเป็นไปได้ยาก ฉนั้นฉะนั้นผู้กำกับดนตรืจึงจำต้องไม่สนใจสัญญาณจากนักร้อง นอกจากนั้นผู้กำกับดนตรืยังพบว่าการกำกับดนตรีที่เบย์รึทเป็นงานที่ท้าทายความสามารถมากที่สุดในอาชีพของตนเองงานหนึ่ง
 
ลักษณะที่เด่นทางสถาปัตยกรรมอีกอย่างหนึ่งคือการใช้เพดานโค้งซ้อน (proscenium) ซึ่งทำให้ผู้ชมมีความรู้สึกว่าโรงละครลึกกว่าความเป็นจริง เพดานโค้งซ้อนและหลุมสำหรับวงออร์เคสตราเกือบใต้เวทีทำให้เกิดบรรยากาศที่วากเนอร์เรียกว่า “เหวแห่งความลึกลับ” (mystic gulf) ระหว่างผู้ชมและเวที อันทำให้การแสดงที่ออกมาบนเวทีเหมือนฝันซึ่งเป็นการย้ำความลึกลับของเนื้อหาและบรรยากาศของอุปรากรที่วากเนอร์ต้องการ