ผลต่างระหว่างรุ่นของ "โรแบร์ท ชูมัน"

'''โรเบิร์ต อะเล็กซานเดอร์อเล็กซานเดอร์ ชูมันน์''' ({{lang-en|Robert Alexander Schumann}} เกิดวันที่ [[8 มิถุนายน]] [[พ.ศ. 2353]] ที่เมือง [[ซวิคเคาว์]] [[Zwickau]] - เสียชีวิต [[29 กรกฎาคม]] [[พ.ศ. 2399]]) เมือง เอนเดนนิช (Endenich) ซึ่งปัจจุบันนี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของกรุง[[บอนน์]] [[ประเทศเยอรมนี]]

ชูมันน์เป็น[[คีตกวี]] ชาวเยอรมัน ในยุค[[โรแมนติก]] อย่าสับสนโรเบิร์ต ชูมันน์กับกับ [[โรแบร์แบร์ต ชูม็อง]] (Robert Schuman) นักการเมืองชาวฝรั่งเศส ([[พ.ศ. 2429]] - [[พ.ศ. 2506]])

ในวัยเด็ก โรเบิร์ต ชูมันน์ มีความสนใจในศิลปะสองแขนง นั่นคือ[[เปียโน]]กับ[[วรรณคดี]] (บิดาของเขาเป็นนักประพันธ์และบรรณาธิการ) ดังนั้นในวัยเด็ก เขาจึงทั้งแต่งเพลง ทั้งเพลงและแต่งหนังสือ รวมถึงบทกวีด้วย เมื่อบิดาที่เขารักเสียชีวิตลง เขาจึงสูญเสียผู้ให้การสนับสนุนในโครงการต่างๆที่จะทำให้เขาได้เป็นนักดนตรีอาชีพ

มารดาของเขาผลักดันให้เขาเรียนด้านกฎหมาย ระหว่างการรับการศึกษาด้านเรียนกฎหมายที่เมือง[[ไลป์ซิก]] (Leipzig) เขาก็ได้เรียนเปียโนกับ เฟรดริกฟรีดริค ไวค์วีค (Friedrich Wieck) ผู้ที่กลายภายหลังเป็นพ่อตาของเขาภายหลัง เมื่อเขาแต่งงานกับบุตรสาวของไวค์วีค ชื่อ[[คลาร่า ชูมันน์|คลาร่า]] เขายอมทำทุกวิถีทางเพื่อยอมเป็นนักดนตรีเอก ทั้งการฝึกฝนด้วยความขยันขันแข็ง และได้ใช้เครื่องกลช่วยเพิ่มความเร็วให้กับการเคลื่อนไหวของนิ้วมือ จนทำให้นิ้วโป้งมือขวาใช้การไม่ได้ ความฝันที่จะกลายเป็นนักเปียโนเอกต้องสิ้นสุดลงเมื่อเขามีอายุได้เพียง 22 ปีเท่านั้น

หลังจากช่วงเวลาที่เขาต้องซึมเศร้ากับความพิการและการตกหลุมรักสตรีที่แต่งงานแล้ว ในปี [[พ.ศ. 2377]] (ค.ศ. 1834) ชูมันน์ได้หันมาสนใจและใส่ใจกับการประพันธ์เพลงและการเขียนบทความใน "เนอนอย ไซท์ชริฟต์ ฟูร์ มิวซิกมูซิก" (Neue Zeitschrift für Musik) (นิตยสารใหม่เพื่อการดนตรีเล่มใหม่) ซึ่งเขาได้ทำหน้าที่เป็นนักวิจารณ์และผู้เชี่ยวชาญด้านดนตรี เขาปกป้องแนวคิดด้านดนตรีที่เป็นดนตรีแท้จริงจากแนวคิดของพวกนายทุน (ภาษาเยอรมันเรียกว่า "Philister") ในช่วงเวลานี้เองที่เขาได้ประพันธ์ผลงานอย่าง "คาร์นิวัล โอปุสที่ส 9" (Carnaval op.9)

ในปี [[พ.ศ. 2378]] (ค.ศ. 1835) หลังจากถูกบังคับให้แยกทางกับคลาร่า เขาได้ประพันธ์บทเพลง "โซนาต้า แห่งความรัก" ให้แก่เธอ แต่คำขอแต่งงานของเขาถูกพ่อของคลาร่าปฏิเสธ ทำให้เขาตกอยู่ในภาวะซึมเศร้าอีกครั้ง เขายังคงประพันธ์ผลงานต่อไปและเป็นงานที่เต็มเปี่ยมไปด้วยแรงบันดาลใจ เพลงที่โด่งดังได้แก่ ''เซน ด็องฟ็อง'' ''ฟ็องเตซี'' ''โนเวลเล็ต'' เกิดขึ้นมาในช่วงนี้เอง เขาได้หนีไปที่รักษาแผลใจที่กรุงเวียนนา ประเทศออสเตรีย และประพันธ์เพลงต่าง ๆ ระหว่างที่รอขอแต่งงานกับคลาร่า

ปี [[พ.ศ. 2383]] (ค.ศ. 1840) เป็นปีนำโชคของชูมันน์ เขาได้แต่งงานกับคลาร่าในที่สุด ความสุขนี้ได้ถูกถ่ายทอดผ่านบทเพลงของเขา เขาได้ประพันธ์เพลงมากมายจากบทกวีของ [[โยฮันน์ โวล์ฟกัง วอนฟอน เกอเธ่]] [[ชิลเลอร์]] หรือ [[ไฮน์]] เช่นเพลง ''Liederkreis'' ''ความรักของนักกวี'' และ ''ความรักและชีวิตของหญิงคนหนึ่ง'' ในปีต่อมา เขาได้ลองแต่งเพลงออเคสตร้าสำหรับวงดุริยางค์ (''ซิมโฟนีหมายเลขหนึ่ง 1 '' ''ซิมโฟนีหมายเลข 4'' ฯลฯ) ในปี [[พ.ศ. 2385]] (ค.ศ. 1842) เขาได้หันมาโปรดปราน [[ดนตรีแชมเบอร์เชมเบอร์|แชมเบอร์มิวสิกเชมเบอร์มิวสิก]] โดยเขาได้ประพันธ์ไว้หลายชิ้น ในปีถัดมา เขาได้แต่ง [[โอราโตริโอ]] "oratorio" "Le Paradis et la Péri'' และได้ติดตามคลาร่า ภรรยาที่อ่อนโยนและแสนดีของเขา ผู้ซึ่งเป็นนักเปียโนฝีมือฉกาจ ออกเปิดการแสดงที่ประสบความสำเร็จอย่างถล่มทลายทั่ว[[ทวีปยุโรป]] หรือแม้กระทั่งใน[[ประเทศรัสเซีย]]

ในปี [[พ.ศ. 2387]] (ค.ศ. 1844) คู่รักไดได้ตั้งถิ่นฐานที่เมือง[[เดรสเด้นเด็น]] (Dresden) ที่ๆที่ซึ่งเขาได้ประพันธ์โอเปร่าอุปรากรชิ้นแรกและชิ้นเดียว ชื่อ ''เจโนเววา'' แต่เขาก็ยังคงแต่ง[[ฟู้กฟิวก์]] [[ซิมโฟนี]] เพลงสำหรับเปียโน [[คอนเททควอร์เต็ต]] ฯลฯ ไปด้วย ตั้งแต่ปี [[พ.ศ. 2393]] (ค.ศ. 1850) เขาได้กลายเป็นวาทยากรวาทยกรแห่งเมือง[[ดุสเซลดอร์ฟ]] (Düsseldorf) แต่เมื่อถึงปี [[พ.ศ. 2396]] (ค.ศ. 1853) สภาพร่างกายของเขาเสื่อมโทรมลงเป็นอันมาก และความเจ็บปวดจากโรค[[ซิฟิลิส]] ทำให้เขาพยายามฆ่าตัวตายในวันที่ [[27 กุมภาพันธ์]] [[พ.ศ. 2397]] (ค.ศ. 1854) ด้วยการกระโดด[[แม่น้ำไรน์]]ที่เย็นจัดจนเป็นน้ำแข็ง ถึงเขาจะโชคดีรอดมาได้ด้วยความช่วยเหลือจากพวก[[กะลาสี]] แต่ก็ต้องก็ต้องทนทุกข์ทรมานทั้งทางร่างกายและจิตใจ จากนั้นเขาก็ถูกส่งตัวไปพักฟื้นที่เมืองเอนเดอนิช นิค(Endenich)

ไม่มีสิ่งใดสามารถทำให้เขาคลายความทุกข์ลงได้ เขาเสียสติไปแล้ว เนื่องด้วยคิดถึงคลาร่าสุดที่รัก แลและเพื่อนรัก[[เฟลิกซ์ เมนเดลโซนเม็นเดลโซห์น]] และนักดนตรีวัยรุ่นรุ่นน้อง [[โจฮานเนสโยฮันเนส บราห์ม]] ที่เขาได้พบเมื่อสองปีที่แล้ว ในขณะที่เขามีสภาพกึ่งดีกึ่งร้าย ก็ได้ประพันธ์ (''บทเพลงแห่งรุ่งอรุณ'') ชูมันน์จบชีวิตลงเมื่อวันที่[[29 กรกฎาคม]] [[พ.ศ. 2399]] (ค.ศ. 1856) ซึ่งทำให้เขาพ้นจากความทุกข์ทั้งปวงได้ในที่สุด

* [[ดนตรีแชมเบอร์เชมเบอร์|แชมเบอร์มิวสิกเชมเบอร์มิวสิก]]

{{เรียงลำดับ|รโบเบิร์ตโรเบิร์ต อเล็กซานเดอร์ ชูมันน์}}