ผลต่างระหว่างรุ่นของ "โทกูงาวะ อิเอมิตสึ"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Setawut (คุย | ส่วนร่วม)
แทนที่ "อิเอยาสุ" → "อิเอะยะซุ" ด้วยสจห.
Setawut (คุย | ส่วนร่วม)
แทนที่ "นางาซากิ" → "นะงะซะกิ" ด้วยสจห.
บรรทัด 32:
กองทัพกบฎชาวบ้านได้เข้าโจมตีปราสาทชิมะบะระ อันเป็นปราสาทของไดเมียวผู้ครองแคว้นแต่ไม่สำเร็จ จึงได้เข้ายึดปราสาทฮะระ (Hara-jō, 原城) อันเป็นปราสาทว่างเปล่าเป็นฐานที่มั่น ทางฝ่ายบะกุฟุได้ส่ง อิตะกุระ ชิเงะมะสะ (Itakura Shigemasa, 板倉重昌) ยกทัพมาทำการล้อมปราสาทฮะระ นอกจากนี้ยังได้ขอความช่วยเหลือไปยังชาวฮอลันดาที่เมืองท่า[[ฮิระโดะ]] ให้ส่งเรือรบมาช่วยปราบกบฎ แม้กระนั้นกบฎชาวบ้านก็ยังต่อสู้ป้องกันปราสาทอย่างแข็งขัน จนกระทั่งอิตะกุระ ชิเงะมะสะ ถูกสังหารในที่รบในค.ศ. 1638 ''บะกุฟุ''จึงส่งมะสึไดระ โนะบุสึนะ (Matsudaira Nobutsuna, 松平信綱) มาแทน เป็นเวลาเดียวกับที่ชาวบ้านเริ่มจะอ่อนกำลังและขาดเสบียง ทำให้ทัพของ''บะกุฟุ''เข้ายึดปราสาทฮะระได้ในที่สุด
 
กบฎชาวบ้านจำนวนมากถูกประหารชีวิตที่เมือง[[นางาซากิเมืองนะงะซะกิ]] กบฎชิมะบะระเป็นยุทธการทางทหารครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในสมัยเอะโดะ ทั้งยังมีการขอความช่วยเหลือจากฮอลันดา มาต่อสู้กับการลุกฮือที่ประกอบด้วยชาวบ้านเท่านั้น
 
=== นโยบายปิดประเทศ ===
บรรทัด 42:
* ค.ศ. 1632 กฎหมายปิดประเทศฉบับที่หนึ่ง อนุญาติให้เรือ''โฮโชะเซ็น''เท่านั้นที่สามารถออกไปค้าขายต่างประเทศได้ และห้ามชาวญี่ปุ่นที่อาศัยอยู่นอกประเทศเกินห้าปีกลับเข้ามาในญี่ปุ่น
* ค.ศ. 1634 กฎหมายปิดประเทศฉบับที่สอง เน้นย้ำกฎหมายปิดประเทศฉบับที่หนึ่ง
* ค.ศ. 1635 กฎหมายปิดประเทศฉบับที่สาม อนุญาตให้เรือสินค้าจีนและฮอลันดาเทียบท่าได้ที่เมืองนางาซากิเท่านั้นนะงะซะกิเท่านั้น ห้ามชาวญี่ปุ่นที่เดินทางออกนอกประเทศไปกลับเข้ามาอีก
* ค.ศ. 1636 กฎหมายปิดประเทศฉบับที่สี่ เนรเทศชาวโปรตุเกสที่ไม่ใช่พ่อค้าทั้งหมดไปที่เมือง[[มาเก๊า]] ส่วนที่เหลือที่เป็นพ่อค้าให้อยู่ที่นางาซากินะงะซะกิและเดจิมะ
* ค.ศ. 1639 กฎหมายปิดประเทศฉบับที่ห้า ห้ามมิให้เรือโปรตุเกสมาเทียบท่าที่ญี่ปุ่นอีก
โชกุนอิเอะมิสึได้ให้มีการถมทะเลขึ้นมาเป็นเกาะที่ริมทะเลเมืองนางาซากินะงะซะกิ เรียกว่า เกาะ[[เดะจิมะ]] (Dejima, 出島) หรือ "เกาะทางออก" ในค.ศ. 1634 โดยไม่ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของผืนแผ่นดินญี่ปุ่น สถานีการค้าของฮอลันดาจากเดิมที่อยู่ที่เมืองท่าฮิระโดะมาตั้งแต่ค.ศ. 1609 ได้ถูกคำสั่งจากบะกุฟุให้ย้ายไปที่เกาะเดะจิมะในค.ศ. 1641
 
นโยบายการปิดประเทศโดยที่มีชาวฮอลันดาเป็นชาวตะวันตกเพียงชาติเดียวที่สามารถติดต่อค้าขายกับญี่ปุ่นได้นั้น จะยังคงสภาพเช่นนี้ไปอีกสองร้อยปี จนกระทั่งญี่ปุ่นถูก[[สหรัฐอเมริกา]]บังคับให้เปิดประเทศในค.ศ. 1854