ผลต่างระหว่างรุ่นของ "โทกูงาวะ อิเอมิตสึ"

{{ชื่อญี่ปุ่น}}

{{ผู้นำประเทศ

| image =Iemitu.jpg

| title =โชกุนแห่งเอโดะ

| birth_date ={{วันเกิด|1604|8|12}}

| death_date =[[8 มิถุนายน]] [[ค.ศ. 1651]]

}}

'''โทะกุงะวะ อิเอะมิสึ''' ({{ญี่ปุ่น|徳川 家光|Tokugawa Iemitsu||[[12 สิงหาคม]] [[ค.ศ. 1604]] - [[8 มิถุนายน]] [[ค.ศ. 1651]]}}) เป็น [[โชกุน]] คนที่ 3 แห่ง [[ตระกูลโทะกุงะวะ]] โดยท่านเกิดเมื่อวันที่ [[12 สิงหาคม]] [[ค.ศ. 1604]] เป็นบุตรชายคนโตของโชกุนคนที่ 2 [[โทะกุงะวะ ฮิเดะทะดะ]] และเป็นหลานปู่ของโชกุนคนแรกของตระกูล [[โทะกุงะวะ อิเอยาสุ]]

ในค.ศ. 1635 โชกุนอิเอะมิสึได้ออกกฎหมายซะมุไร หรือ ''บุเกะ ชุฮัตโตะ'' (Buke-Shuhatto, 武家諸法度) ฉบับใหม่ โดยได้นำหลัก ''ซันกิน-โคไต'' (Sankin-kōtai, 参勤交代) เป็นการลดอำนาจของไดเมียว โดยการบังคับให้ไดเมียวของทุก''ฮัน'' (แคว้น) จะต้องพำนักอยู่ในเมืองเอะโดะเป็นเวลาหนึ่งปี และออกไปพำนักอยู่ที่แคว้นของตนเป็นเวลาอีกหนึ่งปี สลับกันไปทุกปี โดยที่ภรรยาเอกและทายาทพำนักอยู่ในเมืองเอะโดะตลอดเวลา การเดินทางไปกลับจากแคว้นของตนและเมืองเอโดะ ด้วยขบวนที่ใหญ่โตอลังการทำให้ไดเมียวต้องเสียค่าใช้จ่ายมาก และไม่สามารถสั่งสมอำนาจในแคว้นของตนได้ อีกทั้ง''บะกุฟุ''ยังบังคับให้ไดเมียวสร้างคฤหาสน์ใหญ่ในเมืองเอโดะอีกอย่างน้อยคนละสามหลัง นโยบายนี้บังคับใช้ไปตลอด[[สมัยเอะโดะ]]

 

{{main|กบฎชิมะบะระ}}

โชกุนอิเอะมิสึได้ช่วยเหลือบิดาของตนในการกวาดล้างและลงโทษชาวคริสเตียนมาอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะบนเกาะคิวชูอันเป็นแหล่งเผยแผ่ศาสนาของมิชชันนารีชาวโปรตุเกสมาตั้งแต่[[สมัยเซ็งโงะกุ]] มีชาวญี่ปุ่นจำนวนมากรวมทั้งไดเมียวบางคนเข้ารีต หลังจากนโยบายกดขี่ชาวคริสเตียนอย่างหนักหน่วงและความแห้งแล้งอดอยาก ทำให้ชาวญี่ปุ่นคริสต์บนแหลมชิมะบะระ (Shimabara, 島原) และเกาะอะมะกุสะ (Amakusa, 天草) อันเป็นส่วนหนึ่งของเกาะคิวชู ลุกฮือขึ้นต่อกต้านการปกครองของ''บะกุฟุ''ตระกูลโทะกุงะวะในค.ศ. 1637 นำโดยหนุ่มชาวนาชื่อว่า อะมะกุสะ ชิโร่ (Amakusa Shirō, 天草 四郎) เรียกว่า '''กบฎชิมะบะระ''' (Shimabara-no-ran, 島原の乱)

กบฎชาวบ้านจำนวนมากถูกประหารชีวิตที่เมือง[[นางาซากิ]] กบฎชิมะบะระเป็นยุทธการทางทหารครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในสมัยเอะโดะ ทั้งยังมีการขอความช่วยเหลือจากฮอลันดา มาต่อสู้กับการลุกฮือที่ประกอบด้วยชาวบ้านเท่านั้น

 

{{main|ซะโกะกุ}}

กบฎชิมะบะระทำให้ทัศนคติของโชกุนอิเอะมิสึที่มีต่อชาวตะวันตกและคริสต์ศาสนาแย่ลง อีกทั้งยังได้รับอิทธิพลจาก[[ฮายาชิ ราซัน]] (Hayashi Razan, 林羅山) นักปราชญ์ขงจื้อและที่ปรึกษาคนสำคัญของโชกุน โชกุนอิเอะมิสึจึงได้ดำเนินนโยบายอย่าง[[ราชวงศ์หมิง]]และ[[อาณาจักรโชซอน]] คือนโยบายปิดประเทศ หรือ ''ซะโกะกุ'' (Sakoku, 鎖国) เป็นกฎหมายต่างๆที่ประกาศออกมาในช่วงตั้งแต่ค.ศ. 1633 ถึง ค.ศ. 1638 จำนวนห้าฉบับ

นโยบายการปิดประเทศโดยที่มีชาวฮอลันดาเป็นชาวตะวันตกเพียงชาติเดียวที่สามารถติดต่อค้าขายกับญี่ปุ่นได้นั้น จะยังคงสภาพเช่นนี้ไปอีกสองร้อยปี จนกระทั่งญี่ปุ่นถูก[[สหรัฐอเมริกา]]บังคับให้เปิดประเทศในค.ศ. 1854

 

ในค.ศ. 1642 เกิดทุพภิกขภัยปีคังเอ (Kan'ei-no-daikikin, 寛永の大飢饉) โชกุนอิเอะมิสุถึงแก่อสัญกรรมในค.ศ. 1650 บุตรชายคนโต คือ [[โทะกุงะวะ อิเอะสึนะ]] (Tokugawa Ietsuna, 徳川家綱) สืบทอดตำแหน่งโชกุนต่อมา

 

 

{{เรียงลำดับ|ทโทะกุงะวะ อิเอะมิสึ}}

[[หมวดหมู่:โชกุน]]

[[หมวดหมู่:ตระกูลโทะกุงะวะ]]

[[ru:Токугава Иэмицу]]

[[sk:Iemicu Tokugawa]]

[[vi:Tokugawa Iemitsu]]

[[zh:德川家光]]