ผลต่างระหว่างรุ่นของ "วัดแก้วโกรวาราม"

มีการตั้งถิ่นฐานของพ.ศ. ๒๔๓๐ ชาวพุทธ ประมาณ ๒๐๐ ครัวเรือน ได้มาตั้งฐิ่นฐาน ณ บ้านปากน้ำ ประมาณ ปี พ.ศ. ๒๔๓๐ พร้อมกับจึงสร้างพำนักสงฆ์ขึ้น เพื่อเป็นสถานที่ประกอบกิจกรรมทางศาสนา เรียกว่า “พำนักสงฆ์ปากน้ำปากน้ำ” เมื่อมีพระสงฆ์มาจำพรรษามากขึ้น ทางราชการและประชาชน จึงร่วมกันสร้างศาลา และกุฏิเพิ่มขึ้นตามลำดับ เพื่อให้พระสงฆ์มีที่จำพรรษา และเป็นสถานที่ประกอบพิธีกรรม ทำบุญต่างๆ พ.ศ. ๒๕๔๐ บ้านปากน้ำได้เลื่อนฐานะเป็นตำบล ทางราชการได้ย้ายศาลากลางเมืองกระบี่ จากตำบลกระบี่ใหญ่ มาตั้ง ณ ตำบลปากน้ำ ทางราชการ พ่อค้าและ ประชาชน จึงร่วมกันบูรณะและสร้างวัดปากน้ำให้เป็นวัดสมบูรณ์แบบ สมเป็นอารามประจำจังหวัด เพื่อใช้เป็นที่ถือน้ำพิพัฒน์สัตยาของเหล่าข้าราชการ วัดแก้วโกรวารามจึงได้รับการพัฒนาตามลำดับ