ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ปมเอดิเพิส"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 1:
[[ไฟล์:Gustave Moreau 005.jpg|200px|right|thumb|ภาพ "เอดิเพิสกับสฟิงห์" วาดโดย [[Gustave Moreau|กุสตาฟ มอโร]] เมื่อ [[ค.ศ. 1864]] ปัจจุบันถูกจัดแสดงที่[[Metropolitan Museum of Art|พิพิธภัณฑสถานทางศิลปะเมโทรโพลิแทน]]]]
 
ในทางทฤษฎีทางจิตวิทยา สำนักจิตวิเคราะห์ '''ปมเอดิเพิส''' ({{lang-en|Oedipus complex}}; {{IPA-en|ˈɛdəpəs-ˈkɒmplɛks}}) ได้รับการอธิบายว่าเป็นความคิดและความรู้สึกกังวลอย่างหนักหน่วงที่บุคคลเริ่มใฝ่ใจเชิงสังวาสในบิดาหรือมารดาเพศตรงข้ามกับตน และเริ่มขัดใจในบิดาหรือมารดาเพศเดียวกับตน อาการเช่นนี้จะพัฒนาขึ้นในเด็กชายวัยระหว่างสามถึงห้าปี โดยเด็กจะแสดงอาการหึงหวง และมีปฏิกิริยาในเชิงต้องการครอบครองแม่ไว้เป็นของตัวเองคนเดียว เกิดความรู้สึกชิงชัง อิจฉา และไม่พอใจพ่อของตัวเอง และต้องการที่จะแทนที่ในตำแหน่งของพ่อ ซึ่งระยะนี้ เด็กจะพยายามเลียนแบบพฤติกรรมต่างๆ ของพ่อ ไม่ว่าจะเป็นคำพูด การกระทำ หรือรูปแบบการใช้ชีวิตต่างๆ เพื่อคาดหวังที่จะเป็นตัวแทนของพ่อ และได้อยู่กับแม่ตลอดไป อาจกล่าวได้ว่า ระยะนี้ เป็นระยะที่สำคัญมาก ต่อพัฒนาการการเรียนรู้ของเด็ก และเป็นขั้นตอนหัวเลี้ยวหัวต่อที่เหมาะที่จะปลูกฝังเรื่องต่างๆ ให้เด็ก นักจิตวิเคราะห์สำนักนี้เชื่อว่า โดยปกติ เมื่อเด็กชายเติบโตขึ้นและมีพัฒนาการไปอย่างถูกต้อง ปมนี้จะคลายไปเองเมื่อเด็กเริ่มยอมรับหรือผูกพันตนเองกับบุคลิกของผู้เป็นพ่อโดยยอมรับเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของบุคลิกของตน และพยายามทำตัวเลียนแบบพ่อแทนที่จะชิงชังพ่อ ทำให้ปมดังกล่าวไม่เป็นปัญหาต่อไป
 
ชื่อของทฤษฎีนี้ [[ซิกมุนด์ ฟรอยด์]] นักจิตวิทยาชาวออสเตรีย ผู้ที่เป็นผู้คิดค้นทฤษฎีนี้ ได้มาจาก[[เทพปกรณัมกรีก]]เรื่องของ "[[อีดิปุส|เอดิเพิส]]" ที่ฆ่า[[เลเอิส]] บิดาของตนเอง และ[[แต่งงาน]]กับ [[โจคาสตา]] ซึ่งเป็นมารดาแท้ ๆ ของตนโดยเข้าใจผิด ซึ่งต่อมาได้นำความหายนะมาสู่เมืองทั้งเมือง มีผู้เปรียบเทียบปกรณัมกรีกเรื่องนี้กับตำนานพื้นบ้านไทย เรื่องพระยากงพระยาพาน (ผู้ศึกษาเกี่ยวกับทฤษฎีจิตวิเคราะห์และยกตัวอย่างนิทานพื้นบ้านไทยประกอบ มีอาทิ น.พ. ยรรยง โพธารามิก จิตแพทย์แห่งโรงพยาบาลสมเด็จเจ้าพระยา)