ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ชาร์เลอมาญ"

'''ชาร์เลอมาญ''' ({{lang-en|Charlemagne}}; {{lang-fr|Charlemagne}}; {{lang-de|Karl der Große}}) (หรือ ชาร์ลมหาราช) ([[ค.ศ. 742]] หรือ [[ค.ศ. 747]] - [[28 มกราคม]] [[ค.ศ. 814]]) เป็น[[กษัตริย์]]แห่ง[[อาณาจักรแฟรงค์แฟรงค์]]หรือฝรั่งเศสโบราณ ตั้งแต่ปี [[พ.ศ. 1311]] จนถึงวันสิ้นพระชนม์ เป็นผู้ทำให้[[จักรวรรดิแฟรงค์แฟรงค์]]รวมเป็นหนึ่งเดียวและเจริญรุ่งเรือง ในปี [[พ.ศ. 1343]] และได้สวม[[มงกุฎ]]จักรพรรดิของ [[สมเด็จพระสันตะปาปาลีโอที่ 3]] ชาร์เลอมาญเป็นที่รู้จักกันในนาม "[[จักรพรรดิแห่งชาวโรมัน]]" (Emperor of The Romans) ถือเป็นจักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่ที่สุดพระองค์หนึ่งของยุโรป[[ยุคกลาง|สมัยกลาง]]

ชาร์เลอมาญเป็นพระโอรสของ[[สมเด็จพระเจ้าเปแปงเดอะชอร์ท]]แห่ง[[ราชวงศ์คาโรแล็งเชียง]] ทรงร่วมตามเสด็จในกองทัพของพระบิดาในการสู้รบในดินแดนต่าง ๆ ซึ่งทำให้[[อาณาจักรแฟรงก์]]ขยายอำนาจไปอย่างกว้างไกล กองทัพของชาวแฟรงก์ได้ช่วยคุ้มครอง[[พระสันตปาปา]]และ[[กรุงโรม]]จากการรุกรานของชนเผ่าลอมบาร์ดส์ ทำให้ศาสนจักรสนับสนุนอำนาจของ[[ราชวงศ์คาโรลิงเจียน]]

ชาร์เลอมาญขึ้นครองราชย์เป็น[[กษัตริย์แห่งชาวแฟรงก์ในแฟรงก์]]ใน ค.ศ. 768 หลังจากนั้นทรงประกอบพระกรณียกิจตามธรรมเนียมผู้นำนักรบของชนเผ่าแฟรงก์ด้วยการขยายอำนาจของอาณาจักร เริ่มด้วยการผูกมิตรกับชนเผ่าลอมบาร์ดส์ทางตะวันออกเฉียงใต้ด้วยการอภิเษกกับธิดา[[กษัตริย์ลอมบาร์ดส์]] ซึ่งจะทำให้พระองค์มีสิทธิเหนืออาณาเขตของพวกลอมบาร์ดส์ด้วย แต่ต่อมาก็เกิดความขัดแย้งระหว่างพระองค์กับพวกลอมบาร์ดส์ พระมเหสีถูกขับออกจาก[[อาณาจักรแฟรงก์]] พวกลอมบาร์ดส์ยังพยายามยึด[[กรุงโรม]]และควบคุม[[สันตปาปา]] ชาร์เลอมาญจึงส่งกองทัพไปช่วย[[สันตปาปา]]และมีชัยชนะเหนือพวกลอมบาร์ดส์ [[อาณาจักรแฟรงก์]]จึงทำหน้าที่คุ้มครองศาสนจักรที่โรมนับแต่นั้น และ[[สันตปาปา]]ก็ให้การรับรองชาร์เลอมาญในฐานะ "[[จักรพรรดิแห่งชาวโรมัน]]" ในพิธีสวมมงกุฎโดย [[สมเด็จพระสันตะปาปาลีโอที่ 3]] ที่มหาวิหารเซนต์ปีเตอร์ใน[[กรุงโรม]] ในปี 800 ซึ่งหมายถึงการยอมรับว่าชาร์เลอมาญมีฐานะเทียบเท่าจักรพรรดิแห่ง[[จักรวรรดิโรมัน]]ในสมัยโบราณและเป็นประมุขเหนือดินแดน[[อิตาลี]] ก่อนหน้านั้นชาร์เลอมาญยังทรงขยายดินแดนไปทางตะวันตกเฉียงใต้และ[[สเปน]]ต่อเนื่องจากสมัยพระบิดา และยึดครอง[[เยอรมัน]]ใต้หรือบาวาเรีย