ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระยาประสานดุริยศัพท์ (แปลก ประสานศัพท์)"

'''พระยาประสานดุริยศัพท์''' (แปลก ประสานศัพท์) เป็นบุตรคนโตของ[[ขุนกนกเรขา]] (ทองดี) กับนางนิ่ม เกิดเมื่อ

ท่านได้เรียนปี่ชวากับครูชื่อ “หนูดำ” ส่วนวิชาดนตรีปี่พาทย์อย่างอื่น ได้ศึกษาอย่างจริงจังกับครูช้อย สุนทรวาทิน (บิดาของ[[พระยาเสนาะดุริยางค์]]) จนบรรลุแตกฉาน ท่านเข้ารับราชการ ตั้งแต่เมื่อ[[พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว]] ทรงพระยศเป็นพระยุพราช ได้ทูลขอพระราชทานบรรดาศักดิ์จาก[[พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่]]หัวให้นายแปลกเป็นที่ “[[ขุนประสานดุริยศัพท์]]" นับจากนั้นก็ได้รับพระราชทานเลื่อนบรรดาศักดิ์มาเป็นลำดับ จนได้เป็นที่ “พระยาประสานดุริยศัพท์” เจ้ากรมปี่พาทย์หลวง ในสมัยรัชกาลที่ 6

ความรู้ความสามารถของพระยาประสานดุริยศัพท์นั้น เป็นที่กล่าวขวัญเรื่องลือว่า ท่านเป็นผู้ที่ถึงพร้อมด้วยฝีมือ ความรู้ ปฏิภาณ ไหวพริบ ท่านเป็นครู และเป็นศิลปินที่หาได้ยากยิ่ง เมื่อปี [[พ.ศ. 2428]] ท่านได้รับเลือกให้ไปร่วมฉลองครบรอบร้อยปีของพิพิธภัณฑ์เมืองอวิมปลีย์ที่วิมปลีย์ที่[[ประเทศอังกฤษ]]ผลของการบรรเลงขลุ่ยของท่านเป็นที่พอพระราชหฤทัยของ[[สมเด็จพระราชินีนาถวิคตอเรีย]]เป็นอย่างยิ่งถึงกับรับสั่งขอฟังเพลงขลุ่ยเป็นการส่วนพระองค์ใน[[พระราชวังบัคกิ้งแฮมบัคกิ้งแฮม]]อีกครั้ง การบรรเลงครั้งหลังนี้[[สมเด็จพระนางเจ้าวิคตอเรีย]]ทรงลุกจากที่ประทับและใช้พระหัตถ์ลูบคอพระยาประสานฯพร้อมทั้งรับสั่งถามว่า เวลาเป่านั้นหายใจบ้างหรือไม่ เพราะเสียงขลุ่ยดังกังวานอยู่ตลอดเวลา

[[พระประดับดุริยกิจ]] (แหยม วิณิณ) [[พระเพลงไพเราะ]] (โสม สุวาทิต) [[หลวงประดิษฐไพเราะ]] (ศร ศิลปบรรเลง) [[หลวงบรรเลงเลิศเลอ]] (กร กรวาทิน) [[พระยาภูมิเสวิน]] (จิตร จิตตเสรี) อาจารย์มนตรี ตราโมท ครูเฉลิม บัวทั่ง เป็นต้น