ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ซิ ยิ่นกุ้ย"

ซิยิ่นกุ้ย เป็นบุตรชายของซิเอง และนางพัวสี ตั้งแต่เกิดมาจนถึงอายุ 15 ไม่เคยพูดหรือเปล่งเสียงเลยสักคำ จนบิดามารดานึกว่าเป็น[[ใบ้]] แต่แล้วจู่ ๆ วันหนึ่งซิยิ่นกุ้ยก็เผลอพูดอุทานออกมาหนึ่งคำ ผู้คนจึงรู้ว่าไม่ได้เป็นใบ้ จากนั้นทางการประกาศรับสมัครทหาร ซิยิ่นกุ้ยได้สมัครเป็นทหาร และสร้างผลงานไว้ตั้งแต่เป็นพลทหาร จนกระทั่งถึงแม่ทัพใหญ่ในที่สุด ซิยิ่นกุ้ยเป็นผู้มีพละกำลังวังชามาก เก่งกาจการขี่ม้า ใช้ทวน และยิง[[ธนู]] มักขี่ม้าขาวและสวม[[ชุดเกราะ|เกราะ]]สีขาวออกรบ สามารถหักโค่นต้นไม้ได้ด้วยมือเดียว และทานข้าววันละ 7 ถัง สู้กับข้าศึกนับร้อยได้ด้วยตัวคนเดียว <ref>หนังสือ ซิยิ่นกุ้ย โดย ประพต เศรษฐกานนท์ สำนักพิมพ์ศรีปัญญา </ref>

เรื่องราวของซิยิ่นกุ้ย ยังมีเป็นภาคต่อเนื่องสืบมา คือ [[ซิเต็งซาน]] ที่เป็นบุตรชายของซิยิ่นกุ้ย ซึ่งภายหลังได้กระทำ[[ปิตุฆาต]]เพราะเห็นภาพหลอนว่าซิยิ่นกุ้ยเป็น[[เสือโคร่ง|เสือ]]กระโจนเข้าใส่ อันเนื่องจากซิยิ่นกุ้ย นั้นเป็นเทพจุติมาจาก[[อสูรปกครองศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 4|เสือขาว]] (白虎) และมีศัตรูคู่อาฆาตคือ[[มังกรเขียว]] ซึ่งก็คือ ซิเต็งซาน นั่นเอง ซึ่งเรื่องของซิเต็งซานและซิกังนั้น เป็นเรื่องราวที่แต่งขึ้นมาภายหลังในยุค[[ราชวงศ์ชิง]]

เรื่องราวของซิยิ่นกุ้ยถูกเล่าขานเป็นตำนานมาจนถึงปัจจุบัน มีปรากฏในส่วนต่าง ๆ ในวัฒนธรรมจีน เช่น ภาพวาดในศาลเจ้าต่าง ๆ<ref>[http://www.phuketdata.net/main/index.php?option=com_content&task=view&id=104&Itemid=9 จิตรกรรมฝาผนังเรื่อง “ซิยิ้นกุ้ย” ในศาลเจ้าแสงธรรม]</ref> หรือนับถือเป็น[[เทพเจ้า]]ในบางแห่ง<ref>[http://www.somboon.info/wizContent.asp?wizConID=229&txtmMenu_ID=7 ศาลเจ้าเต่งกองต๋อง]</ref> มีการละเล่น เช่น [[งิ้ว]] จนกระทั่งถึง[[วัฒนธรรมสมัยนิยม|วัฒนธรรมร่วมสมัย]] เช่น ถูกสร้างเป็น[[ซีรีส์]]ความยาว 20 ตอน โดย[[ทีวีบี]] ในปี [[ค.ศ. 1985]] ในชื่อ 薛仁貴征東 (''ซิยิ่นกุ้ยออกรบ'', ชื่อ[[ภาษาอังกฤษ]]: The Legend of the General Who Never Was, ชื่อ[[ภาษาไทย]]: ซิยิ่นกุ้ยพิชิตตะวันตก) นำแสดงโดย [[ว่าน จื่อเหลียง]], [[เติ้ง ซุ่ยเหวิน]] ซึ่งได้มีการดัดแปลงเนื้อหาบางส่วนจากเนื้อเรื่องเดิม<ref>[http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/A2906622/A2906622.html มีใครรู้จักแม่ทัพจีนที่ชื่อซิยิ่นกุ้ยมั่งครับ ช่วยเล่าประวัติเค้าให้ฟังหน่อยสิ]</ref>