เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
|
|
|
'''การปลุกเสก''' คือการกระทำให้สิ่งที่เป็นวัตถุที่กำหนดไว้ให้มีคุณค่าขึ้นมา เช่น การปลุกเสก[[พระเครื่อง]]
การปลุกเสกพระเครื่อง เดิมทีเดียวพระเครื่องเป็นวัตถุผสมด้วย ดิน หรือโลหะ หรือธาตุ หรือกระดูกคนตาย หรือสิ่งอื่น และตัวทำแข็ง ทำเหลงวเหลว ตัวยึดติด อาจเป็นเป็นน้ำมันเหลวแห้งได้ดีเมื่อรมด้วยควันไฟ มีอาทิเช่น ตั่งออิ้วที่มีกลิ่นหอม ยางไม้รมบาตรมาจากประเทศจีนมีราคาแพง หรือนำมันชนิดอื่น หรือการทำด้วยปูนพลาสเตอร์ (ปูนปารีส) ชนิดแห้งไว หรือหล่อด้วย ธาตแข็งชนิดอื่น เช่น [[ทองคำ]] [[ทองเหลือง]] [[ทองแดง]] [[ตะกั่ว]] [[ทองขาว]] เหล็ก อื่น ๆ หรือด้วยพืชวัตุวัตถุ สัตว์วัตถุ ธาตุวัตถุต่าง ๆ แล้วนำมาปลุกเสก ๆ เรียกเป็นภาษาราชการว่า ทำ[[พิธีกรรม]] การปลุกเสกแบ่งได้เป็น 2 ประเภทคือ พิธีทางราชการ และพิธีไม่ใช่ราชการ ที่ทราบกันดีคือการพุทธาภิเษก หรือภาษาชาวบ้านเรียกว่าการปลุกเสกพระเครื่องรางของขลัง ของมงคล ตามพิธีกรรมที่สิบทอดกันมา หรือทำให้สิ่งธรรมมีชีวิตทางไสยวิทยาขึ้นมา จนเสร๋จพิธีเสร็จพิธี ส่วนต่าง ๆ เหล่านี้ เมื่อเสร็จตามขั้นตอน แบบที่ คติชนวิทยา หรือภูมิปัญญาชาวบ้าน จะยอมรับว่าสิ่งนั้นศักดิ์สิทธ์ได้ด้วยพิธีกรรมเหล่านี้แล้ว จะปรากฏออกมาในท้องตลาด หรือในสังคมทั้วไปทุกระดับ เช่น[[พระเครื่อง]] [[วัตถุมงคล]] รุ่นต่าง ๆ จากอดีตมาจนถึงปัจจุบัน ดั่งที่ทราบกันว่า บางชนิดเมื่อเสร็จพิธี แล้ว สามารถใช้ป้องกันตัว หรือเก็ลเก็บพกพาติดตัวเป็นมงคลอื่น ๆ เช่นยิงรันฟันแทงไม่เข้า แคล้วคลาด กันผี บำรุงขวัญ เป็นเสน่ห์ เป็นมงคล เมตตามหานิยม ค้าขายดี มีหลายรูปแบบ ทั้งรูปแบบที่เป็นพระเครื่อง และไม่ไช่พระเครื่อง ที่นิยมปรากฏต่อมหาชนปัจจุบัน เช่น สมเด็จรุ่นแรก [[วัดระฆัง]]
ที่เชื่อว่าปลุกเสกออกมาโดย [[สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหฺมรํสี)]] กรุวัดระฆัง เป็นต้น
การปลุกเสก มี 2 ชนิด ชนิดใช้นักบวชปลุกเสก ใช้คนที่ไม่ใช่นักบวชปลุกเสก การปลุกเสกยังแยกออไปอีกเช่น การปลุกเสกด้วยน้ำธรรมดาเพื่อเสกให้เป็นน้ำมนตร์น้ำมนต์ เพื่อรดปัองปัดรังควาญเสนียดจัญไร เป็นต้นให้ผู้ป่วย หรือผู้ต้องการ ในทาง[[พุทธศาสนา]]มีการปลุกเสกเช่นกัน แต่คติปรัชญาทางศาสนาพุทธถือว่า จุดสำคัญเพื่อให้รำลึกในคุณ[[พระรัตนตรัย]]เท่านั้น ให้นำพระรัตนตรัยไปใช้เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวโดยมีสิ่งที่กำหนดนี้เป็นสื่อ เมื่อเชื่อเช่นนี้แล้ว ประกอบด้วยพิธีกรรมที่มีลักษณะคล้ายการปลุกเสกนี้ขึ้น ที่เชื่อว่าจะบำรุงขวัญคนได้ ทำให้รักษากายใจได้ มันเป็นเรื่องวจิตบำบัดชนิดหนึ่ง ที่มีระบบจิตวิทยารองรับแล้ว และในพุทธศาสนาสิ่งสำคัญตรงนี้คือต้องยึดศีล 5 เป็นประการสำคัญด้วย และไม่งมงาย ในประวัติศาสตร์[[พระพุทธศาสนา]] มีเหตุการณ์การรดน้ำมนตร์น้ำมนต์ ที่ผ่านการสวด การบริกรรม การภาวนา การปลุกเสก ที่สามารถทำให้แก้โรคห่าลงเมืองได้ ด้วยพระปริตรที่พระในพระพุทธศาสาสวดใช้กันตามปกติทุกวัน อาทิบท "ยานี" เป็นต้น จะพบเสมอที่เรียกว่า "การสวดพระพุทธมนตร์มนต์ และการเจริญพระพุทธมนตร์มนต์ " ของพระสงฆ์ ตามลำดับ
ผลของการปลุกเสก จะทำให้จิตใจผู้ใช้มีสมาธิ มีขวัญดี มีความเชื่อมั่นตนเองขึ้น มีผลดีทางจิตวิทยามากมาย การปลุกเสกดังกล่าวนี้กล่าวเฉพาะฝ่ายดีเท่านั้น
|
