ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เฮาส์ (แนวดนตรี)"

ในอังกฤษได้มีการทดลองแนวดนตรีประเภทนี้มากขึ้น เฮาส์และเรฟคลับอย่าง ลาโคต้า, มิส มันนี่เพนนี'ส์และครีมปรากฏตัวทั่วประเทศอังกฤษเพื่อเป็นผู้อุปถัมภ์งานเฮาส์และงานเต้นรำต่างๆ แนวความคิด'การชิลเอ้าท์'ถูกพัฒนาขึ้นที่ประเทศนี้ด้วยอัลบั้มของ[[แอมเบี้ยนเฮาส์]]อย่าง [[เดอะ เคแอลเอฟ]]'ส์ ชิลเอ้าท์ และ อะนาลอก บับเบิ้ลบาธ โดย [[เอเพล็กซ์เฟ็กซ์ ทวิน]]

ช่วงเวลาเดียวกันนั้นเองการเต้นแนวๆแบบใหม่ได้เกิดขึ้น ในนิวยอร์ควงดนตรีอย่าง [[ดี-ไลท์ไลต์]] ได้ขยายอิทธิพลของเฮาส์ต่อนานาชาติ สองแนวเพลงที่มีความแตกต่างอย่างชัดเจในยุึคนี้ได้แก่ 'ลิตเติ้ล ฟลัฟฟี คลาวด์ส'ของออบซึ่งได้แซมเปิ้ลเสียงอันเป็นเอกลักษณ์จาก ริกกี้ ลี โจนส์และเพลงของ เดอะ แฮปปี้ มันเดย์อย่าง 'โร้ท ฟอร์ ลักค์ (รฟล)'ซึ่งภายหลังถูกนำมาแปลงเป็นเพลงเต้นโดยพอล โอเคนโฟลด์

ย่างเข้าช่วงปลายทศวรรษที่ 1990 ก้าวสู่ทศวรรษที่ 2000 โปรดิวเซอร์อย่าง ดาฟ พังค์[[ดาฟต์พังก์]], [[แคสสัสสเซียส]], เซนต์. เจอร์เมนและดีเจ ฟอลคอน เริ่มผลิตเสียงแนวใหม่ออกมาจากเฮาส์ของปารีส พวกเขาได้วางฐานงานเอาไว้เพื่อสิ่งที่รู้จักกันในนาม การเคลื่อนไหวของเฮาส์แบบฝรั่งเศส โดยการรวบรวมเอา ปรัชญาแบบ'เหลี่ยมคมที่ชัดขึ้นแต่ยังคงซึ่งความเป็นโซล'ของชิคาโกเฮาส์กับเสียงดนตรีของเพลงฟังก์และดิสโก้จากยุค 1970 การก้าวหน้าพัฒนาระดับสูงสุดในช่วงเวลาหนึ่งนั้นของเทคนิคกระบวนการผลิต(อย่างสิ่งบางอย่างอาจล้ำสมัยจึงไม่เป็นที่ยิสมในกระแสดนตรีหลัก)รวมไปถึงเสียงจากเครื่องสังเคราะห์เสียงแบบอะนาลอก พวกเขาได้เริ่มสร้างมาตรฐานเพื่อที่จะได้คลอบคลุมแนวเพลงเฮาส์ที่จะถูกสร้างขึ้นมาใหม่โดยเฉพาะอย่างยิ่งดาฟ ฟังก์ที่ช่วยในเรื่องของความก้าวหน้าของประเภทเพลงในหลายๆด้านรวมไปถึงการที่พวกเขาได้นิยามการแสดงของเฮาส์ขึ้นมาใหม่ ก่อนที่พวกเขาจะปรากฏตัวดนตรีอิเลคโทรนิคส่วนใหญ่โดยเฉพาะเฮาส์และอีดีเอ็มที่ดีเจได้นำมาแสดงมักจะถูกสร้างขึ้นในสตูดิโอ วางกดลงไปในไวนิลแล้วนำมาเล่นบนระบบเสียงขนาดยักษ์อย่างไรก็ตามในช่วงเดบิวท์ทัวร์ของพวกเขา ดาฟ พังค์เลือกที่จะนำสตูดิโอของพวกเขาไปด้วยแล้วแสดงสดทุกเพลงบนเกียร์แบบอะนาลอก100เปอร์เซ็นต์ จวบจนปัจจุบันนี้พวกเขายังคงใช้เครื่องมือบางอย่างที่พวกเขาได้เคยใช้ในการแสดงทัวร์ครั้งนั้น