ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระไตรปิฎกภาษาบาลี"

มูลเหตุในการทำสังคายนาครั้งนี้ เกิดขึ้นเมื่อ[[พระมหากัสสปะ|พระมหากัสสปเถระ]]ทราบข่าวการปรินิพพานของพระพุทธเจ้าหลังจากพระองค์ปรินิพพานแล้วได้ 7 วัน บรรดาลูกศิษย์[[พระมหากัสสปะ|พระมหากัสสปเถระ]] เมื่อได้ทราบข่าวต่างพากันร้องไห้คร่ำครวญ แต่มีภิกษุอยู่รูปหนึ่งชื่อสุภัททะ ซึ่งเป็นภิกษุแก่ กล่าวว่า ท่านทั้งหลายจะร้องไห้กันไปทำไม เมื่อสมัยที่พระพุทธเจ้ายังอยู่ พระองค์ทรงเข้มงวดกวดขัน คอยชี้ว่านี่ถูก นี่ผิด นี่ควร นี่ไม่ควร ทำให้พวกเราลำบาก บัดนี้พระองค์ปรินิพพานไปแล้ว พวกเราจะได้ทำอะไรตามใจชอบเสียที เมื่อพระมหากัสสปเถระได้ฟังดังนี้ก็รู้สึกสลดใจ ดำริว่าแม้พระพุทธเจ้าปรินิพพานไปใหม่ๆ ยังปรากฏผู้มีใจวิปริตจากธรรมวินัยถึงเพียงนี้ ถ้าปล่อยไว้นานเข้า คำสอนทางพระพุทธศาสนาอาจถูกบิดเบือนไปได้ จึงริเริ่มวางแผนการทำสังคายนา

{{พระไตรปิฎกเถรวาท}}

=== การสังคายนาครั้งที่สอง ===

การทำสังคายนาครั้งที่สองเกิดขึ้นเมื่อ [[พ.ศ. 100|พ.ศ. 100]] ที่[[วาลิการาม]] [[เมืองเวสาลี]] [[แคว้นวัชชี]] ประเทศอินเดีย โดยมี[[พระยสะ กากัณฑกบุตร]] เป็นผู้ชักชวน [[พระเถระ]]ผู้ใหญ่ที่เข้าร่วมทำสังคายนาครั้งนี้ได้แก่ [[พระสัพพกามี]] [[พระสาฬหะ]] [[พระขุชชโสภิตะ]] [[พระวาสภคามิกะ]] (ทั้งสี่รูปนี้เป็น[[ปาจีนกะ|ชาวปาจีนกะ]]) [[พระเรวตะ]] [[พระสัมภูตะ สาณวาสี]] พระยสะ กากัณฑกบุตร และ[[พระสุมนะ]] (ทั้งสี่รูปนี้เป็น[[ปาฐา|ชาวปาฐา]]) ในการนี้พระเรวตะทำหน้าที่เป็นประธานผู้คอยซักถาม และพระสัพพกามีเป็นผู้นำในการวิสัชนาข้อวินัย การทำสังคายนาครั้งนี้มีพระสงฆ์มาประชุมร่วมกัน 700 รูป ดำเนินการอยู่เป็นเวลา 8 เดือน จึงเสร็จสิ้น