|
ประวัติความเป็นมาของตระกูลเฮ้ง
ตระกูล เฮ้ง สืบสายมาจากตระกูลใหญ่3 ตระกูลด้วยกันคือ
สาย 1 เปลี่ยนแปลงมาจากแซ่กี เริ่มจากสมัยราชวงศ์ จิว ก่อนพ.ศ 591-พ.ศ279 พระเจ้าจิวบุ้นฮ่อง แซ่กี สายนี้ยังได้แบ่งออก เป็น3สาขา คือ
1 พระราชาบุตรองค์ที่15 ของพระเจ้าจิวบุ้นฮ๋อง ก่อน พ.ษ691-พ.ศ529 ทรงพระนามว่าปีกกงเกา มีลูกหลานสืบต่อ.มา ภายหลังเชื่อพระวงศ์คนหนึ่งนามปิกบ้าน ได้รับพระราชทานแต่งตั้งให้เป็นเจ้าเมองงุ่ย ซึ่งป็นเมืองขึ้นรวมอยู่ในหัวเมืองใหญ่ของจิ้นก๊ก ภายหลังเจ้าเมืองงุ่ยได้แยกออกมาตั้งตนเป็นใหญ่ปกครองเอง จนกระทั่งถึงชั้นหลานชื่อว่าเกี้ย จึงเสียเมืองให้แก่ฉินเสื่อฮ๋อง พ.ศ297-พ.ศ335 จากนัน้มาลูกหลานสายนี้จึงได้เปลี่ยนสกุลเป็นเฮ้ง และอาศัยอยู่แถบเมืองเกียเตี๋ยว ปัจจุบันอยู่ทิศตะวันออกของเมืองเชียงอันถึงอำเภอฮั่วกุ่ยในมณฑลเซียมไซและจังหวัดโทกัง อยู่ระหว่างแม่น้ำฮวงโหกับแม่น้ำจี้จุ้ย
2 สืบเชื้อสายมาจากพระเจ้าจิวเขาฮ๋อง ก่อน พ.ศ28-2 สายนี้อาศัยอยู่เมืองไท้ง้วน ในมณฑลฮั่วไซ และเมืองหลังหยา ในมณฑลฮั่วตังและแถบพื้นเมืองเอี่ยงแซคี้ไล้
3 พระอนุชาพระเจ้าจิวเขาฮ๋อง พ.ศ 103-117 มีพระนามว่ากิต ได้รับพระราชทานแงคั้งให้เป็นเจ้าเมืองครองเมืองโทหนันหวันเซื้ย บัจจุบันอยู่ใกล้กับเมืองไชอัน ในมณฑลเซียมไช ลูกหลานนี้จึงเอาชื่อเมืองหวันเซี้ยมาตั้งเป็นชื่อสกุล หวัน หรือ เฮ้ง มาจนบัดนี้
สายที่ 2 เปลี่ยนแปลงจากแซ่ กุย เริ่มจากราชวงศ์ ง้อ โดย สืบสายโลหิตมาจากพระเจ้าสุ่น สุน แซ่กุย ก่อนพ.ศ1772-พ.ศ 1663 ลูกหลานสายนี้อาศัยอยู่แถบเมืองปั้กไฮ้ อยู่ทางทิศตะวันออกของอำเภอลักเชียง มณฑลฮั่วคัง และแถบเมืองตั่งลิ้ว อยู่มณฑลโหหนัน
สาย 3 เปลี่ยนแปลงจากแซ่จื้อ เริ่มมาจากขุนนางมหาอำมาตย์ซึ่งเป็นเชื่อสายพระวงศ์เชียงฉียว ก่อน1240-พ.ศ592 ชื่อปิกัง แซ่จื้อ ได้ไปตั้งหลัก แหล่งอยู่แถบเมืองคืบกุ่ง บัจจุบันเป็นอำเภอคิบกุ้ย มณฑล โหหนัน
ที่กล่าวมาแล้วทั้ง3สายล้วนแต่สืบสายเลือดมาจาก เชื้อพระวงศ์ ทั้งสิ้นนอกจากนี้ยังมีตระกูลอื่นๆ ซึ่งภายหลังเปลี่ยนมาเป็นเฮ้ง เช่น ฃอผืน ซึ่งมีหลักแหล่ง อยู่ทิศใต้ของแม่น้ำหวนโห ตระกูลเชียมยื่อ ซึ่งอยู่ทางเมืองปังเอ้ก บัจจุบันเป็นอำเอใต้หลี มณฑล เหลียวหนิง ตระกูลนี้เดิมเป็นชนเขาติเกาหลี ตระกูล อาสื่อปู่ อยู่แถบเมืองอันตันและเมืองทั้นเชี้ยซึงเป็นเมืองหลวง ของประเทศเกาหลีใต้
เนี่องจาก สกุลเฮ้ง มีต้นตระกูลมากมาย ฉะนัน้รวมกันเป็นตระกูลใหญ่ มีครอบคครองพื้นที่กว้างใหญ่ ไพศาล มีหนังสือประวัติศาสตร์ แจ่งข้นในสมัยราขวงศ์ สุย พ.ศ1132-พ.ศ 1160 เล่มหนี่งชื่อ กวางอุ่ง ระบุไว้ว่า สาขา ของสกุลเฮ้ง ที่นับว่ายิ่งใหญ่มีอยู่ประมาณ21 สาขา หลักแหล่งอยู่บนพื้นที่กว้างในหัวเมืองต่างๆ21แห่งคือเมือง
ไท่ง้วน
หลังหยา
ปักไฮ้
ตั้งลิ้ว
ตังไฮ่
เกาเพ้ง
เกียเตี้ยว
เทียนจุ้ย
ตั้งเพ้ง
ชินฉั่ว
ซินเอี้ย
ฮั่วเอี่ย
ตงฮั่ว
เจี้ยงบู้
ตังไล้
โหตัง
คิมเซี้ย
กวางหั่น
เชียงซา
คึ่งอิ่ม
โหหนัน
ทั้งหมดนี้กล่าวกันว่า สองวงศ์ตระกูลที่อาศัยอยู่เมืองไท่ง้วนและหลังหยาเป็นสกุลที่ยิ่งใหญ่และมีชื่อเสียงที่สุด
ดังได้กล่าวมาแล้วว่าสกุล”เฮ้ง” เป็นสกุลที่สืบเชื้อสายมาจากคระกูลต่างๆหลายสายเช่นเดียวกัน แต่ตามประวัติศาสตร์เริ่มต้นที่แท้จริงแล้วทั้งหมดได้สืบเชื้อสายโลหิตมาจากลูกหลานของพระเจ้าอึ่งตี่ก่อน2161-พ.ศ2053ฉะน้น้จึงเป็นความภาคภูมิของสกุลเฮ้งในบัจจุบันที่ได้ร่วมกันยกย่องพระเจ้าอึ่งตี่เป็นบุรุษตนแรกของวงศ์ตระกูล
สืบต่อจากพระเจ้าอึ่งตี่ลงมาสี่ชั่วคน นับเป็นบรรพบุรุษชั้นที่ห้าของตระกูลเฮ้งท่านผู้นี้ชื่อขี่ แซ่กี ได้รับพระราชทานแต่งตั้งเป็นขุนนางตำแหน่งโฮ่วเจ๊กรัฐมนตรีกระทรวงเกษตร ในรัชสมัยพระเจ้าง้อสุ่นอยู่เมืองไท้ บัจจุบันคืออำเภอบูกง มณฑลเชียมไช ต่อจากนี้อีกสามชั่วคนซึ่งเป็นบรรพบุรุษชั้นที่แปดชื่อเล้า อยู่ในรัชสมัยพระเจ้าแห่เกี๊ยกก่อน พ.ศ1251 ท่านได้ย้ายที่อยู่อาศัยมาเมืองปิง บัจจุบันเป็นอำเภอปิง อยู่ในมณฑล เซียมไซ ความเจริญรุ่งเรือง ของกีจิวนับว่าเกิดขึ้นจากบรรพบุรุษชั้นที่เก้าชั่วคน ถึงชั้นที่สิบเจ็ด ท่านชื่อว่าโก้ว ได้อพยพหลบหนีจากพวกฮึงจ้ก เผ่าฮวนทางทิศเหนือ มาอาศัยที่เมืองกีฮัวในมณฑลเชียมไซ จากนัน้ตั้งตัวเป็นใหญ่ตั้งนามตัวเองว่าจิวแต่ก็เป็นเมืองของรัฐบาลเซียงเฉียว บุตรชายของโก้ว นามว่ากุ้ยอาศัยอยู่ในเมืองเกีย บัจจุบันเป็นไซเกียฉี อยู่ในมณฑลเซียมไซ ท่านกุ่ยมีบุตรชื่อเชียง ก่อนพ.ศ691-พ.ศ592 ซึ่งนับว่าเป็นบรรพบุรุษชั้นที่สิบเก้า ชองตระกูลเฮ้ง ท่านเริ่มตั้งตนเป็นใหญ่ปกครองเมืองฮงใช้นามว่าจิวบุ้นฮ๋อง ฮวด ก่อนพ.ศ627-พ.ศ573 ได้ทำการปฎิวัติโค่นล้มรัฐบาลเชียงเฉียว ก่อนพ.ศ592 ประทับอยู่ในเกรุงเฮาเกีย บัจจุบันอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองไซเกียในมณฑลเซียมไซได้เสวยราขสมบัติสืบต่อกันมาเป็นเวลาแปดร้อย ปี จนมาถึงพระเจ้าจิงเล่งฮ๋อง นับเป็นบรรพบุรุษชั้นที่สี่สิบเอ็ดของตระกูลเฮ้งที่อาศัยที่เมืองไท่ง้วนมาจนบัดนี้
วงศ์คระกูลเฮ้งที่อาศัยอยู่ในจีนภาคต่างๆ วงศ์ตรูลเฮ้งสายไท่ง้วน
ราชบุตรของพระเจ้าจิวเล่งฮ่อง ทรงพระนามว่าเฉิ่น อาศัยอยู่เมืองไท่ง้วนสืบลูกหลานต่อลงมาจยบีดนี้เป็นเวลาสองพันห้าร้อยปี ราชบุตรองค์นี้จึงนับว่าเป็นบรรพบุรุษตนแรกของสายไท้ง้วน
วงศ์ตระกูลเฮ้ง สายหลังตี้
ทายาทของพระราชบุตรฉิ่น สืบลูกหลานมาอีกยี่สิบชั่วคนมีนามว่าง้วนอุ่ย ท่านผูนี้นับเป็นบรรพบุรุษชั้นที่หกสิบสองของตระก๔ลเฮ้ง ได้อพยพมาอยู่เมืองหลังหยาตั้งแต่สมัยฉิ่นสื่อฮ๋อง ท่านมีน้องชายอีกคนหนึ่งชื่อว่าง้วนบู้ได้ย้ายมาอาศัยอยู่เมืองนิ่มตี้ ทั้งสองท่านนับเป็นบรรพบุรุษสายหลังหยานและนิ่มตี้
วงศ์ตระกูลเฮ้ง สายกู้สื่อ
ลูกหลานต่อจากท่านง้วนอุ่ย ลงมาอกยี่สิบชั่วคน มีนามว่า เอี๊อก ท่านนี้นับว่าเป็นบรรพบุรุษของตระกูลเฮ้ง ชั้นที่แปดสิบหก ขณะนัน้นับว่าเป็นสมัย ราชวงศ์ถัง พ.ศ1161พ.ศ1449 ท่านได้รับพระราชทานแจ่งตั้งเป็นเจ้าเมืองกวงจิวกู้ชี มณฑลโหหนันเป็นบุคคลที่มีความสามารถในการปกครองบ้านเมือง เป็นที่รักไคร่นับถือของราษฎรเป็นอีนมากครันครบกำหนดที่ท่านต้องย้ายไปปกครองเมืองอื่นราษฎรทั้งหมดได้ร่วมใจร้องขอต่อรัฐบาลให้ท่านอยู่ปกครองเมืองนี้ต่อไปอีกซึ่งเป็นผลสำเร็จ ได้ปกครองชั่วลูกชั่วหลานหลายชั่วคนเป็นต้นตระกูลสายกู้สื่อ
วงศ์ ตระกูลเฮ้ง สาย หนังไถ หมังไถ บัจจุบันคือ มณฑล ฮกเกี้ยนและใต้หวัน
ลูกหลานสืบต่อลงมาจากเจ้าเมืองเอี้ยกอีกชั่วคนมีนามว่าสืมเต๋ย สิมกุย สิมตี่ พ.ศ1404 –พ.ศ1468 สามพี่น้องนี้นับว่าเป็นบรรพบุรุษตรูลเฮ้งชั้นที่เก้าสิบและนับเป็นต้นตระกูลสายหมังไถ ขณะนัน้นับเป็นสมียของพระเจ้าถังเจาจงบานเมืองเกิดจลาจลสามพี่น้องจึงอพยพจากเมืองกวงจิวกู้ชีมาอาศัยอยู่เมืองหมัง มลฑลฮกเกี๊อนต่อมาสิมตี่ซึ่งรับราชการเป็นทหารได้ประกอบวีรกรรมอันยิ่งใหญ่กู้เมืองให้รอดพ้นจากเงื้อมมือข้าศึกได้สำเร็จมีความดีความชอบได้แต่งตั้งเป็นดำรงตำแหน่งหลังหยาฮ๋อง จนกระทั้งเปลื่ยนรัฐสมัยเป็นราชวงศ์อ้าวเลี้ยงพระเจ้าจูฉานตงให้พระราชทานยศ ให้เป็นเจ้าหมังฮ๋อง ผู้ใหญ่ในเมืองฮกเกี้ยน
วงศ์ ตระกูลเฮ้งแต้จิ้ว
ต่อจากเจ้าหมังฮ๋อง สิมตี่ ลงมาอีกสี่ชั่วคนท่านผู้สืบตระกูลมีนามว่าทั่ง นับเป็นบรรพบุรุษชั้นที่ เก้าสิบสี่ของคระกูลเฮ้ง ได้ย้ายจากเมืองอุนเล้งในมณฑลฮกเกี๊ยนลงมาอยู่เมืองแต้จิ้ว ต่อมาท่านลงมาอีกสามชั่วคนถึงรุ่นหลนมีอยู่คนหนึ่งชื่อก๊กเชียง ท่านก๊กเชียงมีบุตรชายสี่คน คนโตได้เป็นรองจอหงวน และเข้ารับราชการในสมัยพระเจ้าช่งเกาจงฮ่องเต้ เป็นขุนนาง ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการเนื่องจากมีความรู้เฉียบแหลมจึงได้รับยกย่องให้เป็นหนึ่งในเจ็ดนักปราชญ์เมืองแต้จิ้ว บุตรคนที่สองชื่อไต้เตียเป็นขุนนางตำแหน่งปลัดกระทรวงมหาดไทยบุตรคนทึ่สามชื่อไต้กุย เป็นขุนนางเมืองตังอ้วนในมณฑลกวางตุ้ง พี่น้องทังสี่ต่างมีลูกหลานตระกูลเฮ้ง มากมาย บัจจุบันได้แยกย้ายไปอาศัยอยู่ตามอำเภอต่างๆชองจังหวัดแต้จิ้ว
นอกจากนี้ส่วนที่แยกย้ายไปอยู่เมืองกวางสี กวางตุ้งไหลลำ แคะ ต่างๆ ฯลฯ
[[ภาพ:WangChongYang.jpg|thumb|เฮ้งเตงเอี้ยง]]
{{รอการตรวจสอบ}}
| 