ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ขงหยง"

| Name = ขงหยง

| Image =

| imagesize =

| Caption =

| Title = เจ้าเมืองปักไฮ

| Kingdom =

| Born = [[พ.ศ. 696]]

| Died = [[พ.ศ. 751]]

| Trad = 孔融

| Simp = 孔融

| Pinyin = Kǒng Róng

| Putonghua =

| Minnan = ขงหยง (ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) เรียกขงหยงก็มี ขงเล่งก็มี)

| WG = K'ung Jung

| Zi = อุ๋นจวี

| Post =

| Era =

| Temple =

| Other = ขงปักไฮ

'''ขงหยง''' (Kong Rong) เป็นชาวเมืองซีฟู่ ในเขตแคว้นหลู่โก้วะ ( โลก๊ก ) อันเป็นที่เกิดของขงจื้อ มีฉายาว่า อุ๋นจวี เป็นเชื่อสายของ[[ขงจื้อ]]ลำดับที่ 20 มีสติปัญญาเฉียบแหลม เมื่ออายุ 10 ขวบได้ไปหาหลี่อิ๋ง เจ้าเมือง คนเฝ้าประตูไม่ให้เข้า ขงหยงอ้างว่าเป็นเพื่อนสนิทของเจ้าเมืองจึงเข้าได้ เมื่อหลีอิ๋งถามว่า เป็นเพื่อนสนิทมาตั้งแต่ครั้งไหน ขงหยงตอบว่า บรรพบุรุษของข้าพเจ้า (คือ[[ขงจื้อ]]) ได้ไปถามความรู้เกี่ยวกับประเพณี จากบรรพบุรุษของท่าน ( คือ [[เล่าจื๊อ]] ซึ่งชื่อจริงว่า หลีเอ๋อ ) จึงถือว่าสกุลเราสนิทมาหลายชั่วคนแล้ว หลีอิ๋งประหลาดใจในสติปัญญาของเด็กน้อยผู้นี้มาก พอดีเฉินวุ่ย ขุนนางผู้ใหญ่ตำแหน่งต้าจงต้าฟูมาเยี่ยมหลีอิ๋งจึงเล่าให้เฉินวุ่ยฟัง เฉินวุ่ยก็ว่า เด็กฉลาดไม่แน่นักที่โตขึ้นจะฉลาดเสมอไป ขงหยงโต้ว่า ตัวท่านเองก็เป็นเด็กฉลาดมาก่อนไม่ใช้หรือ พูดคำนี้ทั้งหลีอิ๋งกับเฉินวุ่ย ก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน โตขึ้น ขงหยงได้ดำรงตำแหน่งราชการเป็นจงหลังเจี้ยง เจ้าเมื่องปักไฮ ประชาชานิยมรักใคร่มาก ชอบยกคำโบราณมาพูดเสมอว่า “ในห้องพรั่งพร้อมด้วยเพื่อน ใน[[แก้ว]]เอิบอาบด้วนน้ำ[[เหล้า]]” เป็นผู้จัดตั้งสถานศึกษา[[ศิลปะ]][[วรรณคดี]] และได้ชื่อว่าเป็นปราชญ์คนหนึ่งใน 7 ของราชสมัย[[พระเจ้าเหี้ยนเต้]]

ครั้งหนึ่ง[[โจโฉ]]ต้องการคนดีมีฝีปากไปเกลี้ยวกล่อม[[เล่าเปียว]] ผู้ครองแคว้นเกงจิ๋ว มีผู้เสนอให้วานขงหยง แต่ขงหยงไม่ยอมรับ แนะนำให้วาน[[ยี่เอ๋ง|ยีเอ๋ง]] ซึ่งเป็นเพื่อนรักไปแทน แต่ยีเอ๋งเป็นปราชญ์ที่พูดมากเกินไป ชอบยกตนข่มท่าน การเกลี้ยกล่อมจึงไม่สำเร็จ เนื่องจากคอยขัดคอโจโฉบ่อยๆ โจโฉจึงไม่ชอบ ครั้งสุดท้ายขัดคอไม่ให้ยกทัพไปปราบ[[เล่าปี่]] อ้างว่าเล่าปี่เป็นเชื้อสาย[[พระเจ้าเหี้ยนเต้]] และตั้งหลักมั่นคงที่เกงจิ๋วแล้ว โจโฉโกรธ ให้จับขงหยงประหารชีวิตเสีย ขณะที่บุตรกำลังเล่น[[หมากรุก]]กันอยู่คนใช้วิ่งมาบอกข่าว และให้ขอให้หนีไปเสีย บุตรขงหยงคนที่สองตอบว่า “ซึ่งท่านเอ็นดูแก่เรานี้คุณก็หาที่สุดมิได้ แต่ธรรมดา[[นก]]ทั้งปวงซึ่งตกฟองในรัง แม้ว่ารังทำลายแล้ว ฟองนั้นก็ตกแตก มิอาจสามารถตั้งอยู่ได้ และบิดาเราถึงแก่ความตายแล้ว บัดนี้ตัวเราผู้เป็นบุตรหรือจะหนีพ้น” พูดมิทันขาดคำทหารโจโฉก็เข้ามาล้อมเรือนจับบุตรภรรยาขงหยงไปฆ่าเสียสิ้น แล้วโจโฉให้เอาศพขงหยงไปประจานไว้ที่สามแพร่ง