ผู้ใช้:Natthakrit9/หลวงปู่สรวง

หลวงปู่สรวง ออยเตียนสรูล (ภาษาเขมรแปลว่า ให้ทานความสุข ) วัดไพรพัฒนา อ.ภูสิงห์ จ.ศรีสะเกษ (เทวดาเดินดิน)

ประวัติหลวงปู่สรวง เป็นพระอริยะสงฆ์ที่เปี่ยมด้วยความเมตตา คุณธรรมสูงส่ง และมีธรรมะที่ละเอียดลึกซึ้ง เป็นผู้ทรงศีลที่ปฏิบัติ
ธรรมอยู่เสมอ มีประวัติยาวนานหลายชั่วอายุคน ว่ากันว่าหลวงปู่สรวงเป็นชาวกัมพูชา เป็นพระอริยะเจ้าที่มีอายุหลายร้อยปี เพราะมี
ผู้พบเห็นหลวงปู่มาตั้งแต่รุ่นทวด รุ่นปู่ย่าตายาย เคยเห็นท่านในสภาพเช่นไร มาถึงรุ่นลูก รุ่นหลานของผู้ที่ได้เคยพบเห็นสภาพอายุ
อานามของหลวงปู่ก็เป็นเช่นเดียวกันกับเมื่อครั้งอดีต เคยมีผู้เคยถามหลวงปู่ฤทธิ์ รตุนโชโต เมื่อคราวที่ หลวงปู่ฤทธิ์ทำบุญวางศิลา
ฤกษ์ สร้างศาลาการเปรียญหลังใหญ่ที่วัดชลประทานราชดำริ จ.บุรีรัมย์ เกี่ยวกับเรื่องราวของหลวงปู่สรวงได้ความว่า เมื่อหลายสิบปี
ก่อน ได้พบเห็นท่านอย่างไรเดี๋ยวนี้ก็เห็นท่านเหมือนเดิม ในขณะที่หลวงพ่อเองนี่ซิ(หลวงปู่ฤทธิ์)แก่ลงไปทุกวันทุกปีนี่ก็อายุ 82 แล้ว
แต่หลวงปู่สรวงท่านก็อยู่ของท่านอย่างนั้น หลวงปู่สรวงเป็นพระที่มักน้อย สันโดษ มีอุเบกขาสูงสุด ให้ความเมตตากับผู้คนที่ไปหา
ทุกคน เป็นพระที่พูดน้อยและไม่เคยเล่าประวัติให้ใครฟังจึงไม่มีใครทราบประวัติที่แท้จริงของท่านได้ แต่เคยมีชาวบ้านที่ได้พบเจอ
หลวงปู่สรวงเคยถามว่า "ตอนนี้หลวงปู่อายุเท่าไหร่แล้ว" ท่านก็ตอบเป็นภาษาส่วยแปลความได้ว่า เรื่องของอดีตลืมไปหมดแล้ว ชื่อ
อะไรก็จำไม่ได้ เขาเรียกว่า "ปู่สรวง" ก็ปู่สรวง ชื่อเสียงมันไม่ใช่ตัวของเราจะเรียกยังไงก็ได้ ถ้าเรานั่งพินิจกับคำตอบของท่าน ท่านก็
ได้สอนธรรมะให้เราว่า "อย่าไปยึดติดกับชื่อเสียง ให้มีแต่ปัจจุบัน เพราะสิ่งทั้งหลายมันผ่านไปแล้วมันเป็นเรื่องสมมุติทั้งสิ้น"

หลวงปู่สรวงเป็นพระที่มีเมตตาสูงและเป็นที่นับถือมากของชาวบ้านแห่งทุ่งละลมอีสานใต้ สถานที่ที่ท่านมักจะเดินทางไปโปรด
ชาวบ้านส่วนมากจะเป็นตามป่า แถวบ้านตะเคียนราม(วัดตะเคียนราม อ.ภูสิงห์),แถวบ้านลำพุก โคกโพน ต.กัน-ทรารมณ์ อ.ขุขันธ์ และ
อ.ขุนหาญ จ.ศรีสะเกษ หรือ ตามแถบชายแดนเชิงเขาพนมดงรัก (พนมดงเร็ก)การแวะเวียนไปในที่ต่างๆ ของหลวงปู่ เชื่อกันว่าเป็นการ
เดินทางเพื่อไปโปรดชาวบ้านในสถานที่ต่างๆที่หลวงปู่ประสงค์จะไป แต่ไม่นานนักหลวงปู่ก็จะกลับมาให้ชาวบ้านได้กราบไหว้ ณ บริเวณ
ที่เคยพำนัก ระยะหลังจะพบหลวงปู่เป็นประจำอยู่ในกระท่อมนาข้างต้นโพธิ์ บ้านขะยอง วัดโคกแก้ว บ้านโคกเจริญ กระท่อมนาระหว่าง
บ้านละลม กับบ้านจะบก กระท่อมนาบ้านรุน (อ.บัวเชต) ความเป็นอยู่ของหลวงปู่นั้นอยู่อย่างเรียบง่าย จำวัดอยู่ตามกระท่อมนาเล็กๆ
มีกระดานไม้ปูไม่กี่แผ่น แค่พอจะนอนได้ ทุกแห่งที่หลวงปู่จำวัดจะมีเสาไม้สูงปักอยู่ มีเชือกขาวขึงระหว่างกระท่อมเสาไม้ หรือต้นไม้
ข้างเคียง มีว่าวขนาดโตที่บุด้วยจีวร หรือกระดาษแขวนไว้เป็นสัญลักษณ์ ที่ขาดไม่ได้คือ จะต้องให้ลูกศิษย์ก่อกองไฟไว้เสมอ หลายๆ
ครั้งที่ลูกศิษย์เอาของมาถวายท่านก็จะโยนเข้ากองไฟ ฉะนั้นถ้าเห็นว่ากระท่อมใดมีสิ่งของเหล่านี้ก็หมายถึงว่า เป็นที่ที่หลวงปู่เคยจำวัด
หรือเคยอยู่มาก่อน หลวงปู่สรวงเป็นคนที่ชอบเล่นว่าว และชอบดูเขาตีไก่ชนกัน ตอนหน้าแล้งเด็กๆและผู้ใหญ่จะไปเล่นว่าวกันที่กลางทุ่ง
ท่านก็จะนั่งดูและยิ้มหัวเราะ ด้วยความชอบอกชอบใจ หลายๆครั้งที่หลวงปู่หายไป ว่าวตัวที่เหน็บอยู่ตรงที่พักก็จะหายไปด้วย สาเหตุที่
ไม่มีใครรู้ว่าหลวงปู่หายไปไหนในแต่ละครั้งและไปที่ใด อาจเป็นเพราะว่าผู้ที่ดูแลท่านจะดูแลหลวงปู่เฉพาะกลางวันเท่านั้นส่วนกลางคืน
ท่านก็จะอยู่ในกระท่อมเพียงลำพัง ดังนั้นเมื่อท่านต้องการไปยังสถานที่อื่น จึงไม่มีใครอาจรู้ได้...

http://www.sisaket.ru.ac.th/pra-sisaket/luanpusuang/index.htm เว็บไซต์ ม.รามคำแหง วิทยบริการเฉลิมพระเกียรติ จ.ศรีสะเกษ

http://www.sisaket.ru.ac.th/pra-sisaket/luanpusuang/prawat/index.htm ประวัติหลวงปู่สรวง วัดไพรพัฒนา อ.ภูสิงห์ จ.ศรีสะเกษ