วรรค

วรรค (อ่านว่า วรรค) มาจากภาษาบาลี วคฺค และภาษาสันสกฤต วรฺค อาจหมายถึง

• ช่องว่าง (ตัวอักขระ) ช่วงหนึ่งของคำหรือข้อความที่สุดลงแล้วเว้นเป็นช่องว่างไว้ระยะหนึ่ง
• หมวด ตอน เช่น วรรค ก, บางทีก็ใช้เข้าคู่กันเป็น วรรคตอน เช่น เครื่องหมายวรรคตอน
• ย่อหน้าหนึ่ง ๆ ของบทบัญญัติในแต่ละมาตราของกฎหมาย
• วรรค (ฉันทลักษณ์) ข้อความช่วงหนึ่งของบทร้อยกรอง เช่น "ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร" เป็นวรรคหนึ่งของกลอนแปด ดูเพิ่มที่ ฉันทลักษณ์ไทย
• ชื่อมาตราปักขคณนา โดย 4-5 ปักษ์เรียกเป็นวรรคหนึ่ง: ปักษ์ถ้วน 3 ปักษ์ขาด 1 รวมเรียก จุลวรรค และปักษ์ถ้วน 4 ปักษ์ขาด 1 รวมเรียก มหาวรรค

ดูเพิ่ม

• เว้นวรรค เพลงของแอ๊ด คาราบาว