วิทยาลัยแพทยศาสตร์หย่อง หลู่ หลิ่น

(เปลี่ยนทางจาก Yong Loo Lin School of Medicine)

วิทยาลัยแพทยศาสตร์หย่อง หลู่ หลิ่น (อังกฤษ: Yong Loo Lin School of Medicine) เป็นสถาบันแพทยศาสตร์ภายใต้มหาวิทยาลัยแห่งชาติสิงคโปร์ สถาปนาขึ้นในปี 1905 การจัดอันดับมหาวิทยาลัยโลกของไทมส์และการจัดอันดับมหาวิทยาลัยโลกคิวเอสปี 2021 จัดอันดับให้วิทยาลัยนี้เป็นหนึ่งในสถาบันแพทยศาสตร์อันดับต้นของทวีปเอเชียที่อันดับสามของภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก และเป็นอันดับหนึ่งในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้[1][2] ศิษย์เก่ามีทั้งสมาชิกรัฐสภาของสิงคโปร์ นายกรัฐมนตรีมาเลเซีย และแพทย์ที่มีชื่อเสียงมากมาย

วิทยาลัยแพทยศาสตร์หย่อง หลู่ หลิ่น
ชื่อเดิม
  • วิทยาลัยแพทยศาสตร์ของรัฐบาลนิคมช่องแคบและสหพันธรัฐมลายา (1905–1921)
  • วิทยาลัยแพทยศาสตร์คิงเอ็ดเวิร์ดเดอะเซเวนท์ (1929–1949)
  • คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมลายา (1949–1962)
  • คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งชาติสิงคโปร์ (1962–2005)
ประเภทรัฐบาล
สถาปนา1905; 120 ปีที่แล้ว (1905)
สถาบันหลักมหาวิทยาลัยแห่งชาติสิงคโปร์
คณบดีChong Yap Seng
ที่ตั้ง,
1°17′47″N 103°46′47″E / 1.2963°N 103.7796°E / 1.2963; 103.7796
เว็บไซต์nusmedicine.nus.edu.sg

ประวัติศาสตร์

แก้

วิทยาลัยแพทยศาสตร์ของรัฐบาลนิคมช่องแคบและสหพันธรัฐมลายา (อังกฤษ: Straits Settlements and Federated Malay States Government Medical School) สถาปนาขึ้นในปี 1905 เพื่อเปิดสอนวิชาแพทยศาสตร์ในรัฐอาณานิคมของอังกฤษ ที่ซึ่งปัจจุบันคือมาเลเซียและสิงคโปร์[3] ในปี 1921 ได้เปลี่ยนชื่อเป็น วิทยาลัยแพทยศาสตร์คิงเอ็กเวิร์ดเดอะเซเวนท์ (อังกฤษ: King Edward VII College of Medicine) หลังได้รับเงินบริจาคจากกองทุนอนุสรณ์กษัตริย์เอ็ดเวิร์ดที่เจ็ด[4]

สถาบันเข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยแห่งชาติสิงคโปร์ในปี 1982 ในฐานะคณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งชาติสิงคโปร์ ในปี 2005 เนื่องในโอกาสครบรอบหนึ่งร้อยปีของการก่อตั้งสถาบัน ได้มีการเปลี่ยนชื่อเป็น วิทยาลัยแพทยศาสตร์หย่อง หลู่ หลิ่น (อังกฤษ: Yong Loo Lin School of Medicine) โดยตั้งชื่อให้เกียรติแก่แพทย์และผู้ใจบุญ หย่อง หลู่ หลิ่น (杨潞龄; ฮากกา: yòng lù lìn) หลังได้รับเงินบริจาค 100 ล้านดอลล่าร์สิงคโปร์จากกองทุนหย่อง หลู่ หลิ่น (Yong Loo Lin Trust) เงินบริจาคก้อนนี้ต่อมามีส่วนช่วยในการขยับขยายกิจการและบริการของสถาบันอย่างมาก[5]

อ้างอิง

แก้
  1. "QS World University Rankings for Medicine 2022". Top Universities (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2022-12-06.
  2. "World University Rankings 2022 by subject: clinical and health". Times Higher Education (THE) (ภาษาอังกฤษ). 2021-09-10. สืบค้นเมื่อ 2022-12-06.
  3. Manderson, Lenore (2002). Sickness and the State: Health and Illness in Colonial Malaya, 1870-1940. Cambridge University Press. p. 15. ISBN 9780521524483.
  4. Heritage Places of Singapore. Marshall Cavendish International. 2011. p. 165. ISBN 9789814312950.
  5. History เก็บถาวร เมษายน 15, 2013 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน