วิกิพีเดีย

พรรคพลังประชาชน (เกาหลีใต้)

(เปลี่ยนทางจาก People Power Party (South Korea))

พรรคพลังประชาชน (เกาหลี: 국민의힘; ฮันจา: 國民의힘) เดิมเรียกว่า พรรครวมอนาคต (เกาหลี: 미래통합당; ฮันจา: 未來統合黨) เป็นพรรคการเมืองอนุรักษ์นิยมในเกาหลีใต้และเป็นพรรคแกนนำจัดตั้งรัฐบาลชุดปัจจุบัน

พรรคพลังประชาชน
국민의힘
ชื่อย่อPPP
ประธานาธิบดีที่ได้รับการเลือกตั้งของเกาหลียุน ซ็อก-ย็อล
หัวหน้าพรรคอี จุน-ซ็อก
ประธานพรรคKim Gi-hyeon
เลขาธิการพรรคฮัน กี-โฮ
ประธานคณะกรรมการวางแผนนโยบายยู อึย-ดง
ก่อตั้ง
  • 17 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2020 (ในชื่อ พรรครวมอนาคต)
  • 2 กันยายน ค.ศ. 2020 (ในชื่อ พรรคพลังประชาชน)
รวมตัวกับ
ก่อนหน้า
ที่ทำการ12, Gukhoe-Daero 74 Street, Yeoido-dong, Yeongdeungpo-gu, โซล, เกาหลีใต้
สถาบันนโยบายYeouido Institute
ฝ่ายนักเรียนนักศึกษาPPP Central College Committee
ฝ่ายเยาวชนYouth People Power Party
ปีกสตรีคณะกรรมการกลางสตรีพรรคพลังประชาชน
จำนวนสมาชิก  (ปี 2020)3,475,372[1]
อุดมการณ์
จุดยืนการเมืองฝ่ายขวา[14][15][16][17]
กลุ่มระดับสากลInternational Democrat Union
สี  Red (หลัก)
  Blue
  White
Seats in the National Assembly
110 / 300
Metropolitan Mayors and Governors
4 / 17
Municipal Mayors
58 / 226
Provincial and Metropolitan Councillors
147 / 824
Municipal Councillors
1,047 / 2,927
เว็บไซต์
www.peoplepowerparty.kr
การเมืองเกาหลีใต้
รายชื่อพรรคการเมือง
การเลือกตั้ง
People Power Party
ฮันกึล
ฮันจา
อาร์อาร์Gugminuihim
เอ็มอาร์Kugminŭihim
United Future Party
ฮันกึล
ฮันจา
อาร์อาร์Miraetonghapdang
เอ็มอาร์Miraet'onghaptang

พรรคการเมืองนี้ก่อตั้งขึ้นเมื่อวันอังคารที่ 17 กุมภาพันธ์ ปี ค.ศ. 2020 โดยเกิดจากการควบรวมกันของพรรคเสรีนิยมเกาหลี, พรรคอนุรักษ์นิยมใหม่ และ พรรคมุ่งสู่อนาคต 4.0 รวมถึงพรรคการเมืองขนาดเล็กอีกหลายพรรค[18] หลังการเลือกตั้งสภานิติบัญญัติปี 2020 พรรคพลังประชาชนกลายเป็นพรรคการเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสองในสมัชชาแห่งชาติ โดยมีสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร 103 คน[19] ประธานาธิบดีที่ได้รับการเลือกตั้ง ยุน ซ็อก-ย็อล ก็เป็นสมาชิกพรรคนี้

อ้างอิง แก้

  1. ↑ 國民แม่แบบ:Uline, 国民แม่แบบ:Uline or other variants are translated names in Chinese and Japanese.
  1. ↑ 2019년도 정당의 활동개황 및 회계보고
  2. ↑ Shim, Elizabeth (28 February 2020). "South Korea president voices concern about Chinese reprisal". United Press International (UPI). สืบค้นเมื่อ 16 March 2020. Hwang Kyo-ahn, leader of the conservative United Future Party, the main opposition, told Moon it might not be too late to implement a ban to prevent a further increase in cases of COVID-19.
  3. ↑ Sang-Hun, Choe (19 February 2020). "Ex-North Korean Diplomat Runs for South Korean Parliament". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 16 March 2020. South Korea’s main conservative political opposition, the United Future Party, selected him to run in National Assembly elections in April.
  4. ↑ Si-young, Choi (2 March 2020). "Public divided over expanding China entry ban". The Korea Herald. สืบค้นเมื่อ 16 March 2020. Almost 9 out of 10 supporters of the conservative main opposition United Future Party favored a wider ban that covers all of China.
  5. ↑ Ju-min, Park (2 March 2020). "Wristwatch overshadows South Korea sect leader's coronavirus apology". Reuters. สืบค้นเมื่อ 16 March 2020. United Future Party, a conservative political movement formerly headed by Park, denied Lee and the party had any political connections.
  6. ↑ Song Chang-Sik (9 April 2020). "오세훈-고민정 이어 이동섭-우원식도 동성애 혐오 발언". 미디어스.
  7. ↑ "How religion spurs homophobia in South Korean politics". Nikkei Asia (ภาษาอังกฤษ). 26 March 2021.
  8. ↑ "South korea conservatives elections misogyny real estate". Foreign Policy (ภาษาอังกฤษ). 21 April 2021.
  9. ↑ Kim, Beom-su (10 June 2020). "[단독인터뷰] 김종인 미래통합당 비대위원장" [[Exclusive interview] Kim Jong-in, Vice Chairman of the Future United Party]. Future Korea Weekly (ภาษาเกาหลี).
  10. ↑ Ha, Cheol-min (8 December 2020). "김영식 의원, 자유기업원 2020년도 '자유경제입법상' 수상" [Rep. Kim Young-sik, Received the 2020 Free Economy Legislative Award from the Free Enterprise Institute]. Gyeongbuk Ilbo (ภาษาเกาหลี).
  11. ↑ "Have South Korean Conservatives Made a Full Comeback?". The Diplomat. 14 October 2021. สืบค้นเมื่อ 18 December 2021.
  12. ↑ "이재명·윤석열, 포퓰리즘 대선 논란" [Controversy arose that Lee Jae-myung and Yoon Seok-yeol were holding a populist presidential election.]. 서울신문. 9 November 2021. สืบค้นเมื่อ 13 November 2021.
  13. ↑ "대선 후보 금융 공약 따져보니…"양측 모두 포퓰리즘, 실현 가능성 떨어진다"" [Looking at the financial pledges of presidential candidates... Both sides are populist and less feasible.]. 뉴스투데이. 17 December 2021. สืบค้นเมื่อ 18 December 2021.
  14. ↑ "South Korean Feminists Brace for a "Long, Hard Winter" Under a Right-Wing Leader". The Nation. 18 March 2022. Sexist rhetoric like this dominated the campaign of Yoon Suk-yeol, the right-wing People Power Party (PPP) candidate who won the presidential election on March 9.
  15. ↑ "The Little Symbol Triggering Men in South Korea's Gender War". New York Times. 30 July 2021. Last month, Lee Jun-seok, a men’s-rights crusader who amplified the charge of man hatred against GS25, was elected leader of the right-wing People Power Party.
  16. ↑ "Prospect grows for opposition coalition". The Korea Herald. 5 July 2020. สืบค้นเมื่อ 15 July 2020. Cooperative moves gained traction since the right-wing United Future Party, the largest opposition party with 103 lawmakers, and center-right People’s Party with three lawmakers launched a joint study program called the People’s Future Forum in early June, where party leaders and lawmakers share and discuss the future course of their policy directions.
  17. ↑ "Moon promises the sky in Busan but faces electoral crash landing". Nikkei Asia (ภาษาอังกฤษ). 9 April 2021.
  18. ↑ "'의석 113석' 미래통합당 출범…오늘 의원총회서 상견례". 18 February 2020. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-02-18. สืบค้นเมื่อ 18 February 2020.
  19. ↑ "[속보]통합당, 미래한국당과 합당 의결…'103석' 제1야당 재편". 27 May 2020. สืบค้นเมื่อ 29 May 2020.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=พรรคพลังประชาชน_(เกาหลีใต้)&oldid=10125682"