Myosotis (จากภาษากรีก: μυοσωτίς "หูของหนู") เป็นสกุลของพืชดอกในวงศ์ Boraginaceae ในซีกโลกเหนือมักถูกเรียกว่า forget-me-nots (ไทย: ฟอร์เก็ตมีน็อต)[2] หรือ Scorpion grasses ชื่อ "Forget-me-Not" มาจากการทับศัพท์จากภาษาเยอรมัน Vergissmeinnicht และใช้ในประเทศอังกฤษตั้งแต่ปี 1398 โดยพระเจ้าเฮนรีที่ 4 แห่งอังกฤษ[3] Myosotis alpestris หนึ่งในสปีชีส์ในสกุลนี้เป็นดอกไม้ประจำรัฐของอะแลสกาและ Dalsland, สวีเดน พืชสกุลนี้มักสับสนกับฟอร์เก็ตมีน็อตของหมู่เกาะแชทัม ซึ่งจัดอยู่ในสกุล Myosotidium

Myosotis
Myosotis arvensis
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ แก้ไขการจำแนกนี้
โดเมน: ยูแคริโอตา
อาณาจักร: พืช
เคลด: พืชมีท่อลำเลียง
เคลด: พืชดอก
เคลด: พืชใบเลี้ยงคู่แท้
เคลด: แอสเทอริด
อันดับ: Boraginales
วงศ์: วงศ์หญ้างวงช้าง
วงศ์ย่อย: Boraginoideae
สกุล: Myosotis
L.
ชนิดต้นแบบ
Myosotis scorpioides
L. [1]

การกระจายพันธุ์ แก้

มีการบันทึกชื่อสปีชีส์มากกว่า 500 ชนิด แต่ปัจจุบันมีเพียง 74 ชนิดเท่านั้นที่เป็นที่ยอมรับ ส่วนที่เหลือเป็นชื่อพ้องของชื่อที่ยอมรับหรือชื่อเสนอในปัจจุบัน สกุลนี้ส่วนใหญ่ถูกจำกัดไว้ที่ยูเรเซียตะวันตก โดยมีประมาณ 60 สปีชีส์ที่ยืนยันแล้ว และนิวซีแลนด์ที่มีสปีชีส์ที่ยืนยันแล้วประมาณ 40 ชนิด สกุลนี้ยังพบได้จำนวนน้อยในอเมริกาเหนือ อเมริกาใต้ และปาปัวนิวกีนี อย่างไรก็ตาม Myosotis เป็นเรื่องธรรมดาที่พบได้ในเขตอบอุ่นเพราะการปลูกและการเข้ามาของสายพันธุ์ต่างถิ่น มีหลายสปีชีส์ที่ได้รับความนิยมในพืชสวน พืชสกุลนี้ชอบที่อยู่อาศัยชื้น สำหรับในที่ที่ไม่ใช่พื้นเมือง มักจะพบในพื้นที่ชุ่มน้ำและริมฝั่งแม่น้ำ

การวิเคราะห์ทางพันธุกรรมบ่งชี้ว่าสกุลนี้มีต้นกำเนิดในซีกโลกเหนือ และชนิดนั้นมีถิ่นกำเนิดในออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ และอเมริกาใต้ ทั้งหมดมาจากการกระจายตัวครั้งเดียวสู่ซีกโลกใต้ หนึ่งหรือสองสายพันธุ์ยุโรปโดยเฉพาะอย่างยิ่ง Myosotis sylvatica ถูกนำเข้ามาในพื้นที่เขตอบอุ่นของยุโรปเอเชียและอเมริกา

อ้างอิง แก้

  1. Carlos Lehnebach (2012). "Lectotypification of three species of forget-me-nots (Myosotis: Boraginaceae) from Australasia". Tuhinga. 23: 17–28.
  2. Richard C. Winkworth; Jürke Grau; Alastair W. Robertson; Peter J. Lockhart (2002). "The Origins and Evolution of the Genus Myosotis" (PDF). Molecular Phylogenetics and Evolution. 24 (2): 180–93. doi:10.1016/S1055-7903(02)00210-5. PMID 12144755. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2018-10-05. สืบค้นเมื่อ 2019-06-19.
  3. Sanders, Jack (2003). The Secrets of Wildflowers: A Delightful Feast of Little-Known Facts, Folklore, and History. Globe Pequot. ISBN 1-58574-668-1.