วิกิพีเดีย

Me...Myself ขอให้รักจงเจริญ

ภาพยนตร์ไทย
(เปลี่ยนทางจาก Me Myself ขอให้รักจงเจริญ)

Me...Myself ขอให้รักจงเจริญ เป็นภาพยนตร์ไทยแนวโรแมนติก/ดราม่า ที่ออกฉายในปี พ.ศ. 2550 ผลงานกำกับชิ้นแรกของพงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง นำแสดงโดย อนันดา เอเวอริงแฮม เป็นเรื่องเกี่ยวกับความรักของเกย์หนุ่ม นักแสดงคาบาเร่โชว์ ที่สูญเสียความทรงจำ กับครีเอทีฟสาวบริษัทออร์แกไนเซอร์

Me...Myself ขอให้รักจงเจริญ
กำกับพงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง
เขียนบทคงเดช จาตุรันต์รัศมี
อำนวยการสร้างธัญญา โสภณ (วชิรบรรจง)
พิชญ์ โพธารามิก
โสรัชย์ อัศวะประภา
นักแสดงนำอนันดา เอเวอริงแฮม
ฉายนันทน์ มโนมัยสันติภาพ
ด.ช.มณฑล อานุภาพมาศ
กำกับภาพสยมภู มุกดีพร้อม
ตัดต่อสุนิตย์ อัศวินิกุล
เหมือนฝัน อุปถัมภ์
ดนตรีประกอบหัวลำโพงริดดิม
ผู้จัดจำหน่ายโมโนฟิล์ม
วันฉาย19 เมษายน พ.ศ. 2550
ความยาว110 นาที
ประเทศไทย
ภาษาไทย
ข้อมูลจาก IMDb
ข้อมูลจากสยามโซน

เรื่องย่อ

แก้

อุ้ม (ฉายนันทน์) เป็นครีเอทีฟของบริษัทออร์แกนไนเซอร์ พักอยู่สองคนกับ โอม (มณฑล) หลานชายวัยหกขวบที่กำพร้าพ่อแม่ คืนหนึ่งขณะขับรถกลับบ้าน เธอขับรถชนชายแปลกหน้าคนหนึ่ง (อนันดา) หมดสติ เมื่อชายคนนั้นฟื้นขึ้นมา ปรากฏว่าความจำเสื่อม ทำให้อุ้มจำต้องรับผิดชอบ มาเขามาพักที่ห้องด้วย ชายคนนี้จำไม่ได้ว่าตัวเองเป็นใครมาจากไหน มีเพียงสร้อยติดตัวอยู่หนึ่งเส้น เขียนว่า tan.. อุ้มจึงเรียกเขาว่า แทน

นักแสดง

แก้

เพลงประกอบภาพยนตร์

แก้

รางวัล

แก้
  • เฉลิมไทยอวอร์ด ครั้งที่ 5
    • ภาพยนตร์ไทยแห่งปี ได้รับการเสนอชื่อ
    • งานกำกับภาพยนตร์แห่งปี (สำหรับภาพยนตร์ไทย) - พงษ์พัฒน์ วชิระบรรจง ได้รับการเสนอชื่อ
    • นักแสดงชายในบทนำจากภาพยนตรไทยแห่งปี (อนันดา เอเวอร์ริ่งแฮม) ได้รับการเสนอชื่อ
    • นักแสดงหญิงในบทนำจากภาพยนตร์ไทยแห่งปี (ฉายนันทน์ มโนมัยสันติภาพ) ได้รับการเสนอชื่อ
    • บทภาพยนตร์ไทยแห่งปี (คงเดช จาตุรันต์รัศมี) ได้รับการเสนอชื่อ

ประโยคจากภาพยนตร์

แก้

  • ชีวิตจริงกับความฝันน่ะ มันต่างกันเยอะเลย ความฝันน่ะ อะไร ๆ ก็สวยงาม..
    แต่ชีวิตจริงน่ะ ชั้นแค่อยากมีคนที่รักชั้น..ไม่รู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลกก็พอแล้ว

    — อุ้มพูดกับแทน

  • คิดอะไรอยู่หรือแทน.. ?
    ผมกลัว.. ผมกลัวจะจำทุกอย่างได้.. ผมอยากอยู่อย่างนี้กับคุณอุ้มไปเรื่อย ๆ..
    ชั้นก็กลัว..กลัวผู้หญิงที่อยู่ในหัวของแทน เค้าจะ..
    ถ้างั้น ผมจะไม่ตามหาความทรงจำนั้น..ช่างมัน..ไอ้ชีวิตแต่ก่อนน่ะ.. ช่างมันเถอะ..
    สัญญานะ...

    — อุ้มพูดกับแทน

  • ถ้าที่ทำงานรู้เข้านะ คุณจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน...เป็นเมียกระเทยน่ะ...คุณไม่อายหรอกรึ..?

    — กริชพูดกับอุ้ม

  • ตั้งแต่แม่หนูตายไป ป้าก็ไม่มีทางเลือก ต้องพาหนูมาอยู่ที่นี่ด้วย
    หนูถูกจับแต่งหน้า ถูกจับใส่กระโปรง ถูกจับใส่ความคิดรักสวยรักงาม ถูกจับใส่ความเป็นพวกเราให้กับหนู..
    แล้ววันนึง หนูก็กลายเป็นพวกเรา...ป้าน่าจะให้โอกาสให้หนูได้มีทางเลือกมากกว่านี้นะ..

    — ป้าบัวพูดกับแทน

  • ผมอยากอยู่อย่างนี้กับคุณอุ้มตลอดไป
    จริงน่ะ..เดี๋ยวก็ลืมอีกหรอก..
    ไม่ลืมหรอก..ผมจดไว้ในสมุดบันทึก แล้วถ้าผมลืมน่ะ..คุณอุ้มก็อ่านให้ผมฟัง

    — แทนพูดกับอุ้ม

  • เราจะแน่ใจได้ไงว่าเราเป็นสิ่งที่เราเป็น หรือเป็นในสิ่งที่เราอยากจะเป็น หรือเป็นในสิ่งที่คนอื่นอยากให้เราเป็น
    แต่ในปรัชญาในการใช้ชีวิตเขาบอกว่า คุณค่าของมนุษย์ อยู่ที่เสรีภาพในการเลือก
    นั่นก็หมายความว่า เราคิดยังไง ณ ขณะนั้น เราก็จะเป็นสิ่งนั้นไม่ใช่หรือ?

    — หมอมาเรีย และหมอเกรียงไกร พูดกับแทน

เกร็ดภาพยนตร์

แก้
  • โอม เรียนที่โรงเรียนสมถวิล
  • เพลง ฟั่นเฟือน เป็นเพลงดังของ พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง จากอัลบั้มชุดที่ 2 "พงษ์พัฒน์ ภาค 2" (2532)
  • ชื่อ tanya หรือ แทน มาจากชื่อ "ธัญญา" ภรรยาของพงษ์พัฒน์
  • คนรักเก่าของ tanya (แสดงโดย ตรีพล) ชื่อ "อ๊อฟ" ซึ่งเป็นชื่อเล่นของ "พงษ์พัฒน์"
  • ได้รับรางวัล Silver Peacock Award จาก International Film Festival of India

อ้างอิง

แก้

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้
 

บทความภาพยนตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

ดูเพิ่มที่โครงการวิกิภาพยนตร์

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=Me...Myself_ขอให้รักจงเจริญ&oldid=11497616"