โจเซฟ ไชลด์เคราท์

(เปลี่ยนทางจาก Joseph Schildkraut)

โจเซฟ ไชลด์เคราท์ (อังกฤษ: Joseph Schildkraut; 22 มีนาคม ค.ศ. 1896 – 21 มกราคม ค.ศ. 1964) เป็นนักแสดงชาวอเมริกัน-ออสเตรีย[1] ผู้ชนะเลิศรางวัลออสการ์ สาขานักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยม จากบทอาลแฟรด แดรฟุส ในภาพยนตร์เรื่อง เดอะไลฟ์ออฟเอมีลโซลา (1937) และยังได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลลูกโลกทองคำจากบทอ็อทโท ฟรังค์ ในภาพยนตร์เรื่อง ไดอารีของแอนน์แฟรงค์ (1959) เขามีผลงานการแสดงภาพยนตร์และโทรทัศน์ 65 เรื่อง ระหว่างปี 1915–1964 และได้รับดาวประดับบนฮอลลีวูดวอล์กออฟเฟมอยู่ที่ 6780 ฮอลลีวูดบูเลวาร์ด[2]

โจเซฟ ไชลด์เคราท์
ไชลด์เคราท์เมื่อ ค.ศ. 1953
เกิด22 มีนาคม ค.ศ. 1896(1896-03-22)
เวียนนา จักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการี
เสียชีวิต21 มกราคม ค.ศ. 1964(1964-01-21) (67 ปี)
นครนิวยอร์ก สหรัฐ
ที่ฝังศพสุสานฟอร์เอเวอร์ฮอลลีวูด
อาชีพนักแสดง
ปีปฏิบัติงาน1915–1964
คู่สมรสเอลีเซอ บาร์ตลิต (สมรส 1923; หย่า 1930)
มาเรีย แม็กเคย์ (สมรส 1932; 1962)
ลีโอนอรา โรเจอส์ (สมรส 1963; 1964)
บุพการี

ไชลด์เคราท์เสียชีวิตจากอาการหัวใจวายในปี ค.ศ. 1964 ด้วยอายุ 67 ปี[3]

ชีวิตช่วงแรก แก้

ไชลด์เคราท์เกิดในเวียนนา จักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการี เป็นบุตรชายของอานา (นามสกุลเดิม ไวน์สไตน์) และรูดอล์ฟ ไชลด์เคราท์ นักแสดงละครเวทีและภาพยนตร์[4] ครอบครัวของเขาเป็นชาวยิว[5]

ไชลด์เคราท์เริ่มฝึกการแสดงละครเวทีกับมักซ์ ไรน์ฮาร์ดต์ ผู้กำกับละครเวทีชาวออสเตรียที่เบอร์ลิน จนก้าวเข้าสู่อาชีพนักแสดงละครเวทีทั้งในเยอรมนีและออสเตรีย จนกระทั่งปี ค.ศ. 1920 เขาย้ายไปที่สหรัฐ และเริ่มเป็นที่รู้จักจากการแสดงละครบรอดเวย์[6]

อ้างอิง แก้

  1. "Joseph Schildkraut".
  2. "Walk of Fame Stars-Joseph Schildkraut". Hollywood Chamber of Commerce. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 3, 2016. สืบค้นเมื่อ October 13, 2016.
  3. "Joseph Schildkraut, Actor, Dies". The New York Times. January 22, 1964. สืบค้นเมื่อ January 13, 2017.
  4. Parker, John (1916). Who's Who in the Theatre. Vol. 3. Pittman. สืบค้นเมื่อ 2014-09-21.
  5. "Joseph Schildkraut, Noted American Jewish Actor, Dead; Was 68". Jewish Telegraphic Agency. 23 January 1964. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-01-29. สืบค้นเมื่อ 2014-09-21.
  6. "Joseph Schildkraut - Hollywood Star Walk". Los Angeles Times.

แหล่งข้อมูล แก้