สงครามแปดอ๋อง

(เปลี่ยนทางจาก 8 อ๋องชิงบัลลังก์)

สงครามแปดอ๋อง หรือ กบฏแปดอ๋อง (จีนตัวย่อ: 八王之乱; จีนตัวเต็ม: 八王之亂; พินอิน: bā wáng zhī luàn; เวด-ไจลส์: pa wang chih luan) เป็นชุดสงครามกลางเมืองในหมู่อ๋อง (จีน: ) ในราชวงศ์จิ้นของจีนระหว่าง ค.ศ. 291 ถึง 306 ประเด็นสำคัญของการช่วงชิงอำนาจในความขัดแย้งนี้ได้แก่ตำแหน่งผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ของจักรพรรดิจิ้นฮุ่ยซึ่งทรงพิการทางพัฒนาการ ชื่อความขัดแย้งดังกล่าวมาจากพระราชชีวประวัติของแปดอ๋องซึ่งรวบรวมไว้ในบทที่ 59 ของจิ้นชู (晉書)

ที่ตั้งของแปดอ๋องในแผ่นดินราชวงศ์จิ้น

"สงครามแปดอ๋อง" เป็นการเรียกชื่อผิดอยู่บ้าง เพราะสงครามนี้ไม่ใช่ความขัดแย้งต่อเนื่องกันครั้งเดียว แต่เป็นช่วงสันติภาพคั่นด้วยช่วงความขัดแย้งภายในที่สั้นแต่ดุเดือด ไม่มีครั้งใดที่อ๋องทั้งแปดอยู่ฝั่งเดียวกันของการสู้รบ ตรงข้ามกับกบฏเจ็ดรัฐ คำแปลตามอักษรจากภาษาจีนว่า "ความไม่สงบของแปดอ๋อง" อาจเหมาะสมมากกว่า

แม้ความขัดแย้งขั้นต้นค่อนข้างเบาบางและจำกัดอยู่ในพระนครลั่วหยางและปริมณฑล ขอบเขตของสงครามขยายขึ้นเมื่ออ๋องพระองค์ใหม่เข้าร่วมการต่อสู้ด้วย บทสรุปของสงครามทำให้แผ่นดินใจกลางของจิ้นในภาคเหนือของจีนถูกทำลายล้าง นำไปสู่สมัยห้าเผ่าคนเถื่อน (五胡) ซึ่งยุติราชวงศ์จิ้นตะวันตก ก่อให้เกิดสงครามหลายศตวรรษระหว่างราชอาณาจักรของห้าเผ่าคนเถื่อนทางเหนือกับราชวงศ์จิ้นตะวันออก

แปดอ๋อง แก้

ในขณะที่มีบุคคลปรากฎในช่วงระยะดังกล่าว มากมาย บุคคลที่มีควาสำคัญมากที่สุดได้แก่ บรรดา อ๋องทั้งแปด :

War of the Eight Princes (291-306)
Prince Title Lifespan
สุมาเหลียง อ๋อง เหวินเฉิง ยีหลำ 汝南文成王 233-291
สุมาเหว่ย อ๋อง หยิง แห่ง ฉู่ 楚隱王 271-291
สุมาหลุน ซื่อหม่า หลุน อ๋อง แห่ง จ้าว 趙王 250-301
สุมาจ่ง อ๋อง อู่หมิ่น ฉี 齊武閔王 ?-302
สุมาอ้าย (หรือ สุมาอี้) อ๋องหลี่ แห่ง เตียงสา 長沙王 277-304
สุมาหยิง อ๋อง แห่ง เซงโต๋ 成都王 279-306
สุมาหยง อ๋อง แห่ง เหอเจียง 河間王 ?-307
สุมาเย่ว์ อ๋องเชี่ยวเชียน แห่ง ตงไห่ 東海孝獻王 ?-311

บุคคลอื่นที่ปรากฎ จักรพรรดิจิ้นฮุ่ย, หยางจุน, หยางไทเฮา, ไทเฮา เจี่ยหนานเฟิง, อุยก๋วน.


ลำดับเครือญาติ แก้

กบฎแแปดอ๋อง

{{chart |border=1| | | | | | | | |Min | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | |Min={{nowrap|สุมาเย่ (จิ้นหมิ่นตี้)
司馬業 300–318
[[Emperor Min of Jin|หมิ่นตี้]
r. 313–316
}}|boxstyle_Min=border-width:2px; border-color: #FFFF00}}

สุมาหอง
司馬防 149–219
สุมาหล่าง
司馬朗 171–217
สุมาฝู
司馬孚 180–272
Prince Xian
of Anping
สุมาอี้
司馬懿 179–251
Emperor Xuan
Posthumous recognition
สุมาก้วย
Sima kui
สุมาหวาง
Sima wang 205–271
Prince Cheng
of Yiyang
สุมากุย
司馬瓌 d. 274
Prince Lie
of Taiyuan
สุมาเจียว
司馬昭 211–265
Emperor Wen
Posthumous recognition
สุมาเหลียง
司馬亮 d. 291
Prince Wencheng
of Runan
สุมาหลุน
司馬倫 d. 301
Prince of Zhao
สุมาสู
司馬師 208–255
Emperor Jing
Posthumous recognition
สุมาเตี้ยม
司馬伷 227–283
Prince Wu
of Langya
สุมาท่าย
司馬泰 d. 299
Prince Wenxian
of Gaomi
สุมาหยง
司馬顒 d. 306
Prince of Hejian
สุมาเอี๋ยน
司馬炎 236–290
ซือหม่า หยัน
r. 265–290
สุมาโยว
司馬攸 248–283
Prince Xian
of Qi
สุมาจิ้น
司馬覲 256–290
Prince Gong
of Langya
สุมาเย่ว์
司馬越 d. 311
Prince Xiaoxian
of Donghai
สุมาจง (จิ้นหุ้ยตี้)
司馬衷 259–307
ฮุ่ยตี้
r. 290–307
สุมาเหว่ย
司馬瑋 271–291
Prince Yin
of Chu
สุมาอ้าย
司馬乂 277–304
Prince Li
of Changsha
สุมาจ่ง
司馬冏
d. 302
Prince Wumin
of Qi
Emperors of
ราชวงศ์จิ้นตะวันออก
317–420
สุมาหยู่
司馬遹 278–300
Crown Prince
Minhuai
สุมาหยิง
司馬穎 279–306
Prince
of Chengdu
สุมาเยี่ยน
司馬晏 283–313
Prince Xiao
of Wu
สุมาซื่อ (จิ้นหวยตี้)
司馬熾 284–313
หวยตี้
r. 307–311