ไรแบ็ก แอลเลน รีฟส์ (Ryback Allen Reeves; 10 พฤศจิกายน ค.ศ. 1981(1981-11-10)) เป็นนักมวยปล้ำอาชีพชาวอเมริกันเจ้าของวลี "Feed Me More" อดีตแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล และอดีตสมาชิกกลุ่มเดอะเน็กซัส เคยเข้าร่วมประกวดทัฟ อีนัฟซีซั่น4 และNXTซีซั่น1 และได้ร่วมฝึกทักษะมวยปล้ำกับค่ายต่างๆ รวมถึงFCWค่ายลูกของWWE

ไรแบ็ก
ชื่อเกิดRyan Allen Reeves
เกิด (1981-11-10) พฤศจิกายน 10, 1981 (42 ปี)
Las Vegas, Nevada, U.S.
เว็บไซต์feedmemore.com
ประวัติมวยปล้ำอาชีพ
ชื่อบนสังเวียนThe Big Guy[1]
Ryan Reeves[2]
Ryback[2]
Skip Sheffield
ส่วนสูง6 ฟุต 3 นิ้ว (191 เซนติเมตร)[3]
น้ำหนัก291 ปอนด์ (132 กิโลกรัม)[3]
มาจากCollege Station, Texas[3]
Las Vegas, Nevada[3]
Sin City[3]
ฝึกหัดโดยCatherine Quinn[2]
Bill DeMott[4]
Ohio Valley Wrestling[4]
Jody Hamilton
เปิดตัว2004

ชีวิตวัยเยาว์ แก้

รีฟส์เริ่มดูมวยปล้ำตอนอายุ 8 และได้รับอนุญาตให้สั่นกระดิ่งที่โลกสดมวยปล้ำเหตุการณ์สภาและเป็นผู้เข้าพักสั่นระฆังตอนอายุ 12[5][6] อยากที่จะกลายเป็นนักมวยปล้ำอาชีพรีฟส์ เริ่มยกน้ำหนักที่อายุ 12 ปี เขาได้รับฉายา "Silverback" เป็นวัยรุ่นหลังจากที่เพื่อนในวัยเด็กพูดติดตลกว่าเขาคล้ายกับกอริลลาและต่อมานำมาใช้เป็นส่วนหนึ่งของชื่อวงของเขา รีฟส์เก่งเบสบอลและฟุตบอลขณะที่เข้าร่วมตะวันตกโรงเรียนมัธยมและ Palo Verde โรงเรียนมัธยม นอกจากนี้เขายังเล่นเบสบอลวิทยาลัยในช่วงปีแรกของเขาที่วิทยาลัยชุมชนในภาคใต้เนวาดา แต่ขาหักและจบลงที่ขาดหายไปสองฤดูกาล รีฟส์เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเนวาดาลาสเวกัสและเข้าไปในโปรแกรมการจัดการออกกำลังกาย

ประวัติ แก้

เขาเปิดตัวครั้งแรกในรอว์ 7 มิถุนายน 2010 เป็นสมาชิกกลุ่มเดอะเน็กซัสโดยรุมเล่นงานจอห์น ซีนา, ซีเอ็ม พังก์ และจัสติน โรเบิตส์โฆษกข้างเวที และทำลายโชว์[7] ในซัมเมอร์สแลม (2010) เน็กซัสได้แพ้ให้กับทีม WWE แบบ 7 ต่อ 7 คัดออก[8] ต่อมาไม่นานเขาได้รับอาการบาดเจ็บที่ข้อเท้าจากการปล้ำในเฮาส์โชว์ที่เมืองฮาวาย จนต้องพักเป็นเวลายาวนาน และต้องออกจากกลุ่มเน็กซัส[9][10][11] ในสแมคดาวน์ 6 เมษายน 2012 เขาได้เปิดตัวในนามไรแบ็ก[12][13][14][15] ในช่วงท้ายของรอว์ 24 กันยายน แชมป์ WWE ซีเอ็ม พังก์ เดินกลับเข้าหลังเวทีไปพร้อมกับเข็มขัดแชมป์ด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว และไปเล่นงานมิค โฟลีย์จนหมอบลงที่พื้น ก่อนเห็นไรแบ็กยืนจ้องอยู่[16] ในรอว์ 8 ตุลาคม ในแมตช์ไม่มีกฎกติการะหว่างพังก์กับวินซ์ แม็กแมน ไรแบ็กวิ่งออกมาช่วยวินซ์ ทำให้พังก์รีบหนีลงเวที แต่จอห์น ซีนาเข้ามาลากพังก์เหวี่ยงกลับขึ้นเวทีไปโดนไรแบ็กวิ่งมาลาเรียตเต็มๆและจะจับพังก์ใส่ Shell Shock แต่พังก์ดิ้นหลุดแล้วก็หยิบเข็มขัดหนีเข้าไปบนอัฒจรรย์ หลังแมตช์วินซ์ประกาศให้พังก์ตัดสินใจเอาว่าจะเจอกับไรแบ็กหรือซีนา ในเฮลอินเอเซล (2012) และถ้าไม่ตัดสินใจภายใน1สัปดาห์ วินซ์จะตัดสินใจให้เอง ในรอว์ 15 ตุลาคม พังก์ออกมาโม้จนวินซ์ทนไม่ไหว ออกมาประกาศว่าอุตส่าห์ให้โอกาสเลือกคู่ต่อสู้เองแล้วไม่เลือกซักที วินซ์จะเลือกให้เองในช่วงการเซ็นสัญญา และในช่วงการเซ็นสัญญาชิงแชมป์ WWE วินซ์ได้เลือกไรแบ็กให้ชิงแชมป์กับพังก์ พังก์เข้าไปท้าทายไรแบ็กหลังจากเซ็นสัญญาเสร็จ ไรแบ็กเลยจับหัวโขกโต๊ะ แล้วใส่ท่า Shell Shock ปิดรายการ[17] ในเฮลอินเอซล ไรแบ็กได้พ่ายแพ้เป็นครั้งแรกให้กับพังก์[18]

ปี 2013 ได้เปิดศึกกับเดอะชีลด์ ในรอว์ 4 กุมภาพันธ์ ซีนา,ไรแบ็กและเชมัสออกมาล้อมเดอะชีลด์เอาไว้ ทำให้เดอะชีลด์วิ่งหนีไปทางหลังเวที แต่แรนดี ออร์ตันนำทัพนักมวยปล้ำออกมาขวางเอาไว้ เดอะชีลด์เลยโดนทีมซีนาอัดจนน่วม ก่อนที่จะหนีไปทางอัฒจรรย์[19] ในรอว์ 11 กุมภาพันธ์ หลังจากไรแบ็ก,ซีนาและเชมัสเอาไมค์มาพูดโดยไรแบ็กบอกว่าเดอะชีลด์จะต้องตกเป็นเหยื่อของเขา คืนเดียวกันเดอะชีลด์ออกมาท้าทายกลุ่มของซีนา ปรากฏว่าไฟในสนามดับ แล้วกลุ่มของซีนาก็ออกมาไล่อัดเดอะชีลด์จนหนีกระเจิง ในอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2013)ก็แพ้ให้เดอะชีลด์[20] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 29แพ้ให้มาร์ก เฮนรี[21] ในรอว์คืนต่อมาหลังจากที่แชมป์ WWE จอห์น ซีนาชนะเคาท์เอาท์มาร์ก เฮนรี เฮนรีขึ้นมาอัดซีนาแล้วจับใส่ World Stornges Slam เฮนรีเอาเข็มขัดแชมป์มาชูเล่น แต่ไรแบ็กออกมาจัดการเฮนรีจนหนีไป ไรแบ็กฉลองกับซีนาบนเวทีแต่แล้วก็หักหลังซีนาก่อนจะจับใส่ Shellshocked จากนั้นก็เอาเข็มขัดมาชู และกลายมาเป็นฝ่ายอธรรม[22] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2013)ได้ชิงแชมป์กับซีนาแบบลาสแมนสแตนดิ้ง ปรากฏว่าไม่มีคำตัดสิน โดยไรแบ็กจับซีนาพุ่งชนทะลุมินิตรอนเข้าไปนอนกองกันอยู่ข้างใน กรรมการเห็นท่าไม่ดีเลยยุติแมตช์[23] ในรอว์ 20 พฤษภาคม ไรแบ็กออกมายืนบนรถพยาบาล บอกว่าซีนาแม้จะเป็นแชมป์อยู่แต่ก็ต้องถูกหามออกไปจากสนาม ถึงแม้ว่ามันจะปฏิเสธที่จะขึ้นรถพยาบาล แต่คราวหน้ามันจะไม่มีทางปฏิเสธได้แน่นอน เพราะเขาจะท้าเจอกับซีนาแบบยัดรถพยาบาลในเพย์แบ็ค (2013)[24] ในรอว์ 27 พฤษภาคม ซีนาออกมาและบอกว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงเป็นแบบนรก3ขุม ทั้งคู่จะต้องปล้ำ3แมตช์ติดกัน จะมีกติกาเงื่อนไขพิเศษแตกต่างกันโดยมีลัมเบอร์แจ็ก, จับฟาดใส่โต๊ะ และจับใส่รถพยาบาล ผู้ที่ได้แชมป์จะต้องชนะ2ใน3แมตช์[25] สุดท้ายก็แพ้ให้ซีนา[26]

ในไนท์ออฟแชมเปียนส์ (2013) แมตช์ระหว่างพอล เฮย์แมนและเคอร์ติส แอ็กเซลเจอกับซีเอ็ม พังก์ ไรแบ็กได้มาจับพังก์แบกไปอัดทะลุโต๊ะ จากนั้นก็ลากเฮย์แมนมากดชนะ[27] รอว์คืนถัดมา เฮย์แมนนั่งรถเข็นออกมาโดยมีไรแบ็กคอยรับใช้อย่างใกล้ชิด เฮย์แมนโม้ว่าเขาคือ "สุดยอดที่สุดในโลก" เพราะเขาชนะพังก์ ส่วนไรแบ็กก็บอกว่าเขาเกลียดพังก์ เพราะพังก์เป็นพวกอันธพาล เขาทนดูไม่ได้[28] ในรอว์ 30 กันยายน ไรแบ็กกับเฮย์แมนออกมาที่เวที และเฮย์แมนก็คุกเข่าลงเหมือนจะขอแต่งงาน ก่อนจะถามไรแบ็กว่าจะยอมมาเป็นพวกของเฮย์แมนมั้ย? เสียงเพลงของพังก์ดังขึ้น พังก์วิ่งออกมาแล้วแกล้งทำเป็นลื่นล้มบาดเจ็บ ต้องให้แพทย์เข้ามาดูอาการ ซึ่งตอนแรกเฮย์แมนก็เหมือนจะไม่หลงกลแต่สุดท้ายก็เดินมาดูพังก์ใกล้ๆแล้วก็โดนพังก์คว้าไม้เคนโด้ฟาดเข้าจนได้ แอ็กเซลวิ่งออกมาช่วยแต่ก็โดนไล่ฟาด จนไรแบ็กกับเฮย์แมนต้องหนีไป ปล่อยให้แอ็กเซลโดนฟาดยับเยินอยู่คนเดียว ในแบทเทิลกราวด์ (2013)แพ้ให้พังก์[29] ในเฮลอินเอเซล (2013) พังก์เอาชนะไรแบ็กกับเฮย์แมนไปได้ในแฮนดิแคป เฮลอินเอเซล และจบเรื่องราว[30] ต่อมาได้แทกทีมกับแอ็กเซลในชื่อทีมไรแบ็กเซล ในทีแอลซี (2013) ไรแบ็กเซลได้ปล้ำชิงแชมป์แท็กทีม WWE 4 เส้าคัดออก แต่ก็ไม่สามารถคว้าแชมป์มาได้[31] ก่อนเริ่มรายการเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 30ไรแบ็กเซลได้ปล้ำชิงแชมป์แท็กทีม 4 เส้าแบบคัดออก แต่ก็ยังไม่สามารถคว้าแชมป์ได้[32] ในเดือนสิงหาคม 2014 ไรแบ็กได้ประกาศผ่านทวิตเตอร์ว่าเขาจะต้องหายไปจาก WWE สักระยะเพื่อไปสะสางปัญหาบาดเจ็บที่เรื้อรังมานาน

ในรอว์ 27 ตุลาคม ไรแบ็กได้รีเทิร์นกลับมาจากอาการบาดเจ็บออกมาขึ้นปล้ำท่ามกลางเสียงแฟนๆตะโกน Feed Me More! โดยแมตช์แรกเอาชนะโบ ดัลลัสไปได้อย่างรวดเร็วด้วยท่า Shellshocked ในรอว์ 10 พฤศจิกายน ไรแบ็กประกาศจะเข้าร่วมทีมดิออธอริตีเจอกับทีมซีนาในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ (2014) คืนเดียวกันได้มีแมตช์กับซีนาโดยไรแบ็กถูกปรับแพ้ฟาล์วเพราะเคนขึ้นมาทำร้ายซีนา หลังแมตช์ไรแบ็กไม่พอใจเลยมาผลักเคนและทำท่าจะมีเรื่องกัน เซท รอลลินส์จะขึ้นมาห้ามแต่โดนไรแบ็กต่อยร่วงไป ก่อนถูกเคนถีบกลิ้งตกเวทีไป จากนั้นทีมออธอริตีก็รุมกระทืบซีนา เชมัสกับบิ๊กโชว์ออกมาช่วยซีนา แต่คนน้อยกว่าเลยโดนรุมกระทืบซะเละ สุดท้ายไรแบ็กฟื้นขึ้นมาช่วยซีนาไล่อัดพวกออธอริตี ในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ทีมซีนาสามารถเอาชนะทีมออธอริตีไปได้ ทำให้ออธอริตีต้องหมดอำนาจลง แต่ไม่นานออธอริตีก็ได้กลับมาจากคำสั่งของซีนา ต่อมาในอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2015)ได้คว้าแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัลเป็นสมัยแรก และเป็นเข็มขัดเส้นแรกของเขาใน WWE[33] ในเดือนกรกฎาคม 2015 ไรแบ็กได้มีอาการติดเชื้อแบคทีเรียที่เข่าข้างขวา โชคดีที่การติดเชื้อนั้นถูกตรวจพบก่อนจะร้ายแรง ทำให้ต้องหายจากการปล้ำไปสักพัก ก่อนจะกลับมาในรอว์ 10 สิงหาคม[34] ในไนท์ออฟแชมเปียนส์ (2015)เสียแชมป์ให้เควิน โอเวนส์[35] ไรแบ็กได้เป็นฝ่ายอธรรมและได้ชิงแชมป์ยูเอสกับคาลิสโตในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 32แต่ไม่สำเร็จ ก่อนจะรีแมตช์ในเพย์แบ็ก (2016)แต่ก็แพ้อีกครั้งเป็นแมตช์สุดท้ายก่อนจะประกาศแยกทางกับ WWE ผ่านอินสตาแกรม[36]

แชมป์และรางวัล แก้

อ้างอิง แก้

  1. "Facebook". Facebook. สืบค้นเมื่อ October 22, 2016.
  2. 2.0 2.1 2.2 "Ryback profile". Online World of Wrestling. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 20, 2015. สืบค้นเมื่อ September 18, 2015.
  3. 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 "Ryback bio". WWE. สืบค้นเมื่อ May 19, 2015.
  4. 4.0 4.1 "Ryback " Wrestlers Database " CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database". www.cagematch.net. สืบค้นเมื่อ January 8, 2020.
  5. "'$1,000,000 Tough Enough' Begins Tonight!; New Reality Contest Starts Tonight on UPN's WWE SmackDown!". Business Wire. October 21, 2004.
  6. Ryback speaks out about his past: Raw, December 29, 2014
  7. Keller, Wade (7 June 2010). "WWE Raw results 6/7: Keller's ongoing live coverage of three-hour Viewers' Choice edition of Raw". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 8 June 2010.
  8. Plummer, Dale (15 August 2010). "Rumored return helps Team WWE fend off Nexus at SummerSlam". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-30. สืบค้นเมื่อ 2010-08-18. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)
  9. Gerweck, Steve (20 August 2010). "Update on Skip Sheffield and his in-ring status". WrestleView. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-08-24. สืบค้นเมื่อ 23 August 2010.
  10. "New update on Skip Sheffield". 10 June 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-06-13. สืบค้นเมื่อ 2014-07-10.
  11. Tedesco, Mike. "Skip Sheffield returns from injury at house show". สืบค้นเมื่อ 11 December 2012.
  12. "PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 4/6: Ongoing "virtual time" coverage of the show, including Sheamus vs. Alberto Del Rio".
  13. Michael Burdick (6 April 2012). "Ryback Debut". WWE. สืบค้นเมื่อ 7 April 2012.
  14. "PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 7/27: Complete coverage of the Friday show, including Fatal Four-Way to determine World Title #1 Contender".
  15. "PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 8/3: Complete coverage of the Friday night show, including Alberto Del Rio vs. Randy Orton".
  16. "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 9/24: Complete "virtual-time" coverage of live Raw - Cena announcement, Lawler interview, latest on WWE Title picture".
  17. "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 10/8: Complete coverage of live Raw - Cena returns, but McMahon dominates show".
  18. "WWE Champion CM Punk def. Ryback (Hell in a Cell Match)".
  19. "WWE Raw Report - CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 2/4: Complete "virtual-time" coverage of live Raw - WWE explains many things, Punk-Jericho main event, Bruno HOF Video".
  20. "CALDWELL'S WWE ELIMINATION CHAMBER PPV RESULTS 2/17: Complete "virtual-time" coverage of Rock-Punk II, Elimination Chamber match, Shield beats Team Cena".
  21. "CALDWELL'S WWE WRESTLEMANIA 29 PPV RESULTS: Complete "virtual-time" coverage of live PPV from MetLife Stadium - Rock-Cena II, Taker-Punk, Lesnar-Hunter, more".
  22. "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 4/8: Complete "virtual-time" coverage of live Raw - WM29 fall-out, new World Champ, no Rock, Taker live, crowd takes over".
  23. "CALDWELL'S WWE EXTREME RULES PPV RESULTS 5/19 (Hour 3): Cena vs. Ryback starts third hour, Lesnar-Hunter cage match".
  24. "Raw results: Heyman's client list grows and Triple H suffers the consequences; The Shield stands tall in a six-man classic". สืบค้นเมื่อ 29 May 2013.
  25. "Raw results: "Hit Man" honored as Jericho plays Heyman, Axel rolls on and Ryback drags Cena to "Hell"". สืบค้นเมื่อ 29 May 2013.
  26. "CALDWELL'S WWE PAYBACK PPV RESULTS 6/16 (Hour 3): Cena vs. Ryback main event, Tag Title match".
  27. "Paul Heyman & Intercontinental Champion Curtis Axel def. CM Punk (No Disqualification Handicap Elimination Match)".
  28. "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 9/16 (Hour 3): Bryan vs. Reigns main event, the locker room responds, "medical updates," Ryback explains why he saved Heyman, more".
  29. Caldwell, James (October 6, 2013). "Battleground PPV Results 10/6 (Hour 3): WWE Title match, power outage situation, Punk vs. Ryback". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ May 19, 2015.
  30. "CALDWELL'S WWE HIAC PPV RESULTS (Hour 2): Cena returns in World Title match, Punk vs. Ryback HIAC match".
  31. "CALDWELL'S WWE TLC PPV RESULTS 12/15: Live, in-person coverage of Cena vs. Orton unification match from Houston".
  32. Caldwell, James. "WrestleMania 30 PPV results (Pre-Show): Complete "virtual-time" coverage of Tag Title match, big face turn, more". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ April 10, 2014.
  33. Caldwell, James (May 31, 2015). "CALDWELL'S WWE E. CHAMBER PPV REPORT 5/31: Ongoing "virtual-time" coverage of WWE Title match, Cena vs. Owens, two Elimination Chamber matches, more". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ May 31, 2015.
  34. WWE.com staff. "Ryback sustains injury at Raw". wwe.com. สืบค้นเมื่อ 15 July 2015.
  35. http://www.wwe.com/shows/nightofchampions/2015/ryback-kevin-owens-27892646
  36. Caldwell, James (August 5, 2016). "Ryback announces WWE exit, reveals pro wrestling future". Pro Wrestling Torch. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-08-08. สืบค้นเมื่อ August 5, 2016.
  37. "Heroes & Legends Wrestling Fan Fest". heroesandlegendswrestling.com.
  38. Kreikenbohm, Philip. "HLW Heroes & Legends VII " Events Database " CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database". www.cagematch.net.
  39. "OVW Heavyweight Championship history". Ohio Valley Wrestling. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 5, 2011. สืบค้นเมื่อ July 5, 2009.
  40. "Achievement Awards: Feud of the Year". Pro Wrestling Illustrated. January 10, 2011. สืบค้นเมื่อ January 15, 2011.
  41. "Achievement Awards: Most Hated". Pro Wrestling Illustrated. January 17, 2011. สืบค้นเมื่อ January 22, 2011.
  42. "Pro Wrestling Illustrated (PWI) 500 for 2013". Pro Wrestling Illustrated. The Internet Wrestling Database. สืบค้นเมื่อ August 22, 2013.
  43. "RRW Feed Me More Tour 2018 - Wollongong " Events Database " CAGEMATCH - the Internet Wrestling Database".
  44. Herzog, Kenny (July 1, 2015). "WWE Wrestler of the Year (So Far): Kevin Owens". Rolling Stone. สืบค้นเมื่อ December 20, 2020.
  45. "Ryback's first Intercontinental Championship reign". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 10, 2015.
  46. "Shows". WWE. สืบค้นเมื่อ January 8, 2020.
  47. "Raw: Dec. 17, 2012". WWE. สืบค้นเมื่อ January 8, 2020.
  48. "Raw". WWE. สืบค้นเมื่อ January 8, 2020.
  49. "Shows". WWE. สืบค้นเมื่อ January 8, 2020.
  50. "411MANIA – Ryback Wins WrestlePro Tag Team Title Last Night". สืบค้นเมื่อ October 22, 2016.
  51. Meltzer, Dave (January 23, 2013). "The 2012 Wrestling Observer Newsletter Annual Awards Issue". Wrestling Observer Newsletter. Campbell, California. ISSN 1083-9593. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 25, 2020. สืบค้นเมื่อ January 24, 2013.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้