ไผ่เฮียะ

ไผ่เฮียะ
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร:	Plantae
ไม่ได้จัดลำดับ:	Angiosperms
ไม่ได้จัดลำดับ:	Monocots
ไม่ได้จัดลำดับ:	Commelinids
อันดับ:	Poales
วงศ์:	Poaceae
วงศ์ย่อย:	Melocanninae
เผ่า:	Bambuseae
เผ่าย่อย:	Bambusinae
สกุล:	Cephalostachyum
สปีชีส์:	C.  virgatum
ชื่อทวินาม
Cephalostachyum virgatum

ไผ่เฮียะ (ชื่อวิทยาศาสตร์: Dendrocalamus hamiltonii) เป็นไผ่ชนิดหนึ่งในสกุล Cephalostachyum พบในแถบประเทศอินเดียจนถึงภูมิภาคอินโดจีน

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์

• ลำต้น เป็นไผ่ประเภทเหง้า มีกอขนาดเล็กถึงขนาดกลาง สูง 7-12 ม. ลำตรงอัดกันเป็นกอแน่นหรือหลวม ๆ เส้นผ่านศูนย์กลางลำยาวประมาณ 3.5 – 8 ซม. ปล้องยาว 40-70 ซม. เนื้อลำบาง 3-5 มม. ลำอ่อนมีขนปกคลุมประปรายและมีนวลสีขาวปกคลุมบาง ๆ เห็นได้ชัดบริเวณใต้ข้อ ลำแก่มีสีเขียวเข้ม แตกกิ่งจากประมาณกึ่งกลางลำขึ้นไป แต่ละข้อมีกิ่งจำนวนมาก โดยกิ่งจะมีลักษณะเรียวเล็กและมีขนาดไล่เลี่ยกัน
• ใบ มีลักษณะคล้ายใบหอก รูปขอบขนาน หรือรูปแถบ กว้าง 2-4 ซม. ยาว 10-30 ซม. กาบหุ้มลำสีเหลืองซีดปนกับนวลสีขาว ขอบกาบบางและจะแห้งก่อนส่วนอื่น ๆ ใบยอดกาบรูปใบหอก ขอบมักม้วนขึ้นด้านบนและพับลง หูกาบไม่พัฒนาหรือลักษณะเป็นไหล่ยกขึ้นมาเตี้ย ๆ ขอบมีขนแข็งปกคลุมเล็กน้อย ลิ้นกาบเป็นแถบเนื้อเยื่อบาง ๆ เกลี้ยง

ประโยชน์

• ลำ ใช้ทำฟาก ฝาบ้าน และเป็นวัสดุในการทำเครื่องจักสาน
• หน่อ สามารถนำไปรับประทานเป็นอาหารได้ แต่ไม่นิยมมากนัก
• สามารถปลูกเป็นไม้ประดับได้
• ใช้ทำเครื่องดนตรีหลายชนิด เช่น แคน โหวด ปี่ภูไท ขลุ่ย