โอเล่ห์ดง ศักดิ์เสมอชัย

โอเล่ห์ดง กระทิงแดงยิม
โอเล่ห์ดง กระทิงแดงยิม
ชื่อจริง	กิตติพงษ์ ใจกระจ่าง
ฉายา	ไอ้ลูกอมมรณะ
รุ่น	สตอร์วเวท; ไลท์ฟลายเวท
ส่วนสูง	161 เซนติเมตร
เกิด	17 กรกฎาคม พ.ศ. 2528 (37 ปี); อำเภอรัษฎา จังหวัดตรัง
ชกทั้งหมด	60
ชนะ	58
ชนะน็อก	23
แพ้	1 (แพ้น็อก 1)
เสมอ	1

โอเล่ห์ดง ศิษย์เสมอชัย มีชื่อจริงว่า กิตติพงษ์ ใจกระจ่าง ชื่อเล่น โอ เกิดเมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2528 ที่ตำบลหนองปรือ อำเภอรัษฎา (ปัจจุบัน คือ อำเภอรัษฎา) จังหวัดตรัง นับว่าเป็นแชมป์โลกคนแรกด้วยที่เป็นชาวใต้ หลังจากมีนักมวยจากภาคใต้หลายคนได้ชิงแชมป์โลกแล้ว แต่ยังไม่เคยมีใครประสบความสำเร็จเลย

ประวัติแก้ไข

โอเล่ห์ดงเป็นบุตรของนายเสมอ และนางสมจิตร ใจกระจ่าง นายเสมอ พ่อของโอเล่ห์ดงเป็นนักมวยเก่าในชื่อ สิงห์เสมอ ลูกเจ้าแม่ไทรน้อย โอเล่ห์ดงหัดมวยกับพ่อตั้งแต่อายุ 4 ขวบ และเริ่มขึ้นชกตั้งแต่อายุ 7 ขวบ ต่อมาได้เข้ามาชกในกรุงเทพฯ ภายใต้การดูแลของจ่าแกะ ควนกรด และเข้าเรียนที่โรงเรียนผะดุงศิษย์พิทยา จนกระทั่งจบมัธยมศึกษาปีที่ 3

ในปี พ.ศ. 2545 วิรัตน์ วชิรรัตนวงศ์ นำโอเล่ห์ดงมาสร้างสรรค์ในแบบมวยสากล ขณะที่มีอายุเพียง 17 ปี และได้ครองแชมป์โลกเยาวชนของสภามวยโลก ในการชกมวยสากลครั้งที่ 3 เท่านั้น และป้องกันแชมป์ได้มาตลอด จนได้ชกตัดเชือก ชนะคะแนน โอมาร์ โซโต ได้เป็นรองแชมป์โลกอันดับหนึ่งและได้ชิงแชมป์โลกไฟต์บังคับกับ เด่น จุลพันธ์ นักมวยชาวไทยที่ไปชกอยู่ที่ญี่ปุ่น และโอเล่ห์ดงเป็นฝ่ายชนะคะแนนได้ครองแชมป์โลก ในปลายปี พ.ศ. 2550 ซึ่งถือว่าเป็นแชมป์โลกมวยสากลคนแรกของไทยที่เป็นชาวใต้

หลังจากเสียแชมป์โลกในรุ่น 105 ปอนด์ (สตอร์วเวท) ไปแล้วเพราะต้องลดน้ำหนักเยอะ ได้เลื่อนรุ่นขึ้นไปชกในรุ่น 115 ปอนด์ (ซูเปอร์ฟลายเวท) ซึ่งก็สามารถคว้าแชมป์อินเตอร์เนชั่นแนลของสภามวยโลก (WBC) ไปได้^[1]

ชีวิตส่วนตัว โอเล่ห์ดงสมรสกับ สมหญิง ฉายแสง ชื่อเล่น ไอติม ชาวชุมพร ทั้งคู่คบหากันนานกว่า 10 ปี จึงสมรสกันเมื่อปี พ.ศ. 2553 ปัจจุบันทั้งคู่มีบุตรชายด้วยกันทั้งหมดหนึ่งคน ที่เกิดเมื่อปี พ.ศ. 2554^[2]

เกียรติประวัติแก้ไข

แชมป์โลกเยาวชน WBC รุ่นมินิมัมเวท (2545 - 2549)
- ชิง 24 ตุลาคม 2545 ชนะคะแนน อาร์มัน เดอ ลาครูซ ( ฟิลิปปินส์) ที่ ตลาดสุขุมวิท กรุงเทพมหานคร
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 31 มกราคม 2546 ชนะคะแนน นีโน ซูอีโล (ฟิลิปปินส์) ที่ สุขุมวิท กทม.
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 2, 14 มีนาคม 2546 ชนะน็อค ยก 5 เรย์ โอราอิส (ฟิลิปปินส์) ที่ จ.ร้อยเอ็ด
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 3, 5 พฤษภาคม 2546 ชนะคะแนน อีลิโดร โลโรน่า (ฟิลิปปินส์) ที่ จอมทอง
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 4, 25 กรกฎาคม 2546 ชนะคะแนน คาร์โล พีซาเรส (ฟิลิปปินส์) ที่ จ.ชัยภูมิ
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 5, 23 ตุลาคม 2546 ชนะคะแนน เฟเดริโก คาตูไบ (ฟิลิปปินส์) ที่ จ.ราชบุรี
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 6, 20 ก.พ. 2547 ชนะคะแนน ฟิลิป พาร์คอน (ฟิลิปปินส์) ที่ ตลาดสุขุมวิท กทม.
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 7, 30 เม.ย. 2547 ชนะคะแนน เอ็ดมุนด์ วีลาโย‎ (ฟิลิปปินส์) ที่ จ.นครราชสีมา
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 8, 25 มิ.ย. 2547 ชนะน็อค ยก 1 ซีเนอเดอ โอแคมโป (ฟิลิปปินส์) ที่ จ.นครราชสีมา
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 9, 8 ต.ค. 2547 ชนะน็อค ยก 4 เจย์ เฮอร์ล่า (ฟิลิปปินส์) ที่ จ.ภูเก็ต
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 10, 25 ก.พ. 2548 ชนะน็อค ยก 6 เรย์ โอราริส (ฟิลิปปินส์) ที่ พัทยา
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 11, 26 สิงหาคม 2548 ชนะน็อค ยก 3 หยาง เชา ( จีน) ที่ จ.สระบุรี
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 12, 28 ตุลาคม 2548 ชนะน็อค ยก 6 ลิโต ซิสนอริโต (ฟิลิปปินส์) ที่ ตลาดโชคชัย
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 13, 23 ธันวาคม 2548 ชนะคะแนน อเล็กซ์ อารอย (ฟิลิปปินส์) ที่ จ.เพชรบูรณ์
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 14, 17 มีนาคม 2549 ชนะคะแนน ทอมมี่ เทอราโด (ฟิลิปปินส์) ที่ จ.สระบุรี
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 15, 28 เมษายน 2549 ชนะคะแนน รอลเลน เดลคัสติญโญ (ฟิลิปปินส์) ที่ ตลาดไทเก็ก จังหวัดสระบุรี
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 16, 23 สิงหาคม 2549 ชนะคะแนน ไรอัน นิโต (ฟิลิปปินส์) ที่ จ.นครสวรรค์
- พ.ศ. 2550 สละแชมป์
แชมป์โลก รุ่นสตอร์วเวท WBC (2550-2554)
- ชิง, 29 พฤศจิกายน 2550 ชนะคะแนน อีเกิล เด่น จุลพันธ์ (ไทย) ที่ ลานเอนกประสงค์ กองทัพภาคที่ 1 ภายในกรมทหารราบที่ 11 รักษาพระองค์ บางเขน
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 18 มิถุนายน 2551 ชนะน็อก ยก 9 จุนนิชิ เอบิซูโอกะ ( ญี่ปุ่น) ที่ สะพานหิน จ.ภูเก็ต
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 2, 27 พฤศจิกายน 2551 ชนะคะแนน พรสวรรค์ ป.ประมุข (ไทย) ที่ ศาลากลาง จ.พิษณุโลก
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 3, 29 พฤษภาคม 2552 ชนะคะแนนโดยเทคนิค ยก 10 มูฮัมมัด รัคมัน (อินโดนีเซีย) เวทีมวยบางลา จ.ภูเก็ต^[3]
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 4, 27 พฤศจิกายน 2552 ชนะคะแนน (ไม่เอกฉันท์) ฮวน ปาลาซิโอส (นิคารากัว) ที่ ลานตรงข้ามฟิวเจอร์พาร์ค รังสิต จ.ปทุมธานี
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 5, 27 มีนาคม 2553 ชนะคะแนน ยาซึทากะ คุโรกิ (ญี่ปุ่น) ที่ อาริอาเกะคอลิเซียม กรุงโตเกียว
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 6, 3 กันยายน 2553 เสมอ พรสวรรค์ ป.ประมุข ที่ อุทัยธานี
- เสียแชมป์ 11 กุมภาพันธ์ 2554 แพ้ที.เค.โอ. ยก 5 คาซูโตะ อิโอกะ (ญี่ปุ่น) ที่ เวิลด์ เมโมเรียล ฮอลล์ โคเบะ^[4] ^[5]
แชมป์อินเตอร์เนชั่นแนล รุ่นซูเปอร์ฟลายเวท WBC (2554-2558)
- ชิง, 29 กรกฎาคม 2554 ชนะคะแนน มาร์ค แอนโทนี่ (ฟิลิปปินส์) ที่ อำเภออุทัย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา^[6]
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 28 ตุลาคม 2554 ชนะน็อค ยก 7 เจสัน คานอย (ฟิลิปปินส์) ที่ หน้า ศาลากลางจ.มหาสารคาม
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 2, 6 ธันวาคม 2554 ชนะคะแนน โยบุ นาคากาม่า (ญี่ปุ่น) ที่ เวทีมวยชั่วคราว เทศบาลตำบลตากฟ้า จ.นครสวรรค์
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 3, 27 เมษายน 2555 ชนะทีเคโอ ยก 7 ฮายาโตะ คิมูระ (ญี่ปุ่น) ที่ เวทีมวยชั่วคราว ศาลพันท้ายนรสิงห์ จ.สมุทรสาคร^[7]
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 4, 12 กรกฎาคม 2555 ชนะทีเคโอ ยก 8 ไรอัน บิโต (ฟิลิปปินส์) ที่ เวทีมวยชั่วคราว เทศบาลเมืองสระบุรี จ.สระบุรี^[8]
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 5, 12 พฤศจิกายน 2555 ชนะคะแนน ฮิโรยูกิ ฮิซากาตะ (ญี่ปุ่น) ที่ เวทีมวยชั่วคราว ศาลากลาง จ.สระบุรี
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 6, 29 มีนาคม 2556 ชนะทีเคโอ ยก 7 ริชาร์ด การ์เซีย (ฟิลิปปินส์) ที่ เวทีมวยชั่วคราว ศาลากลาง จ.ชัยภูมิ
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 7, 24 กรกฎาคม 2556 ชนะฟาล์ว ยก 6 โยบุ ทาคายาม่า (ญี่ปุ่น) ที่ เวทีมวยชั่วคราว สนามกีฬา จ.ลำพูน
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 8, 31 ตุลาคม 2556 ชนะคะแนน จิโอวานนี่ เอสคาเนอร์ (ฟิลิปปินส์) ที่ เวทีมวยชั่วคราว อาคารยิมเนเซี่ยม สนามกีฬาเทศบาลนครตรัง ต.ทับเที่ยง อ.เมืองตรัง จ.ตรัง
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 9, 30 พฤษภาคม 2557 ชนะทีเคโอ ยก 4 โนริ โมราเลส (ฟิลิปปินส์) ที่ เวทีมวยชั่วคราว อาคารยิมเนเซี่ยม สนามกีฬาสุระกุล ต.วิชิต อ.เมืองภูเก็ต จ.ภูเก็ต
- พฤศจิกายน 2558 ถูกปลดเนื่องจากไม่ได้ป้องกันตำแหน่งนานเกินกำหนด ^[9]