พอลิเอทิลีนเทเรฟทาเลต
พอลิเอทิลีนเทเรฟทาเลต (อังกฤษ: Polyethylene Terephthalate) หรือที่เรียกกันโดยย่อว่า “เพท” (PET) เป็นพลาสติกเทอร์โมพลาสติก (หลอมที่อุณหภูมิสูงและแข็งตัวเมื่อเย็น) ที่ผลิตขึ้นได้จากปฏิกิริยาเคมีระหว่างเอทิลีนไกลคอลกับไดเมทิลเทเรฟทาเลต หรือระหว่างเอทิลีนไกลคอลกับกรดเทเรฟทาลิก แต่ในปัจจุบันนิยมใช้ไดเมทิลเทเรฟทาเลต ในการทดลองกับสัตว์พบว่าเป็นสารก่อมะเร็ง ก่อการกลายพันธุ์ และเป็นพิษต่อระบบสืบพันธุ์ นอกจากนี้ ยังมีการใช้ สารเร่งปฏิกิริยาเคมีเช่น แอนติโมนีไตรออกไซด์ หรือแอนติโมนีไตรแอซีเตต
| |
| |
| |
| ชื่อ | |
|---|---|
| IUPAC name
poly(ethylene terephthalate)
| |
| Systematic IUPAC name
poly(oxyethyleneoxyterephthaloyl) | |
| ชื่ออื่น
Terylene (เครื่องหมายการค้า);
Dacron (เครื่องหมายการค้า)
| |
| เลขทะเบียน | |
| ตัวย่อ | PET, PETE |
| ChEBI | |
| เคมสไปเดอร์ |
|
| ECHA InfoCard | 100.121.858 |
| UNII | |
CompTox Dashboard (EPA)
|
|
| คุณสมบัติ | |
| (C10H8O4)n[1] | |
| มวลโมเลกุล | 10–50 kg/mol, หลายแบบ |
| ความหนาแน่น |
|
| จุดหลอมเหลว | > 250 องศาเซลเซียส (482 องศาฟาเรนไฮต์; 523 เคลวิน)[2] 260 °C[1] |
| จุดเดือด | > 350 องศาเซลเซียส (662 องศาฟาเรนไฮต์; 623 เคลวิน) (ย่อยสลาย) |
| ไม่ละลายน้ำ[2] | |
| log P | 0.94540[3] |
| การนำความร้อน | 0.15[4] to 0.24 W/(m·K)[1] |
ดัชนีหักเหแสง (nD)
|
1.57–1.58,[4] 1.5750[1] |
| อุณหเคมี | |
ความจุความร้อน (C)
|
1.0 kJ/(kg·K)[1] |
| สารประกอบอื่นที่เกี่ยวข้องกัน | |
โนโนเมอร์ที่เกี่ยวข้อง
|
กรดเทเรฟทาลิก เอทิลีนไกลคอล |
หากมิได้ระบุเป็นอื่น ข้อมูลข้างต้นนี้คือข้อมูลสาร ณ ภาวะมาตรฐานที่ 25 °C, 100 kPa
| |
พลาสติกเพทนี้แบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือกลุ่มที่มีเนื้อใส (A-PET) และกลุ่มที่เป็นผลึกสีขาว (C-PET) เพทมีคุณสมบัติที่สามารถทำเป็นพลาสติกที่มีลักษณะกึ่งแข็งไปจนถึงเป็นของแข็งได้โดยการปรับความหนา และมีน้ำหนักเบา กันก๊าซและแอลกอฮอล์ได้ดี
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6 van der Vegt, A. K.; Govaert, L. E. (2005). Polymeren, van keten tot kunstof. VSSD. ISBN 9071301486.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Record of Polyethylenterephthalat in the GESTIS Substance Database of the Institute for Occupational Safety and Health, accessed on 7 November 2007.
- ↑ "poly(ethylene terephthalate) macromolecule_msds".
- ↑ 4.0 4.1 Speight, J. G.; Lange, Norbert Adolph (2005). McGraw-Hill (บ.ก.). Lange's Handbook of Chemistry (16th ed.). pp. 2807–2758. ISBN 0-07-143220-5.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
 | บทความเคมีนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |