วิกิพีเดีย

การแพทย์ทางเลือก

(เปลี่ยนทางจาก แพทย์ทางเลือก)

การแพทย์ทางเลือก (อังกฤษ: alternative medicine) เป็นศาสตร์เพื่อการวินิจฉัย การรักษาและการป้องกันโรคที่นอกเหนือจากศาสตร์การแพทย์แผนปัจจุบัน เป็นการปฏิบัติใด ๆ ที่ถูกหยิบยกว่ามีผลในการรักษาโรคอะไรก็ตามที่ไม่ได้ตั้งอยู่บนพื้นฐานของ"หลักฐาน"ที่มีการเก็บรวบรวมโดยใช้วิธีการทางวิทยาศาสตร์[1] มันประกอบไปด้วยความหลากหลายของการดูแลสุขภาพ ผลิตภัณฑ์และการบำบัดรักษาต่าง ๆ[2] ตัวอย่างเช่นการปฏิบัติทางการแพทย์แบบใหม่และดั้งเดิมเช่น การรักษาโรคด้วยโรคเดียวกัน (อังกฤษ: homeopathy) ธรรมชาติบำบัด (อังกฤษ: naturopathy) การจัดกระดูก (อังกฤษ: chiropractic) การแพทย์พลังงาน (อังกฤษ: energy medicine) รูปแบบต่าง ๆ ของการฝังเข็ม แพทย์แผน​​จีน อายุรเวท และการรักษาตามความเชื่อของคริสเตียน และการรักษาโดยวิธีการที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของระบบการดูแลสุขภาพแผนปัจจุบันบนพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์[3][4] [5][6] และไม่ได้รับการสนับสนุนจากหลักฐานทางวิทยาศาสตร์

การฝังเข็ม

การแพทย์ผสมผสาน (อังกฤษ: complementary medicine) เป็นการแพทย์ทางเลือกที่ใช้ร่วมกับการรักษาพยาบาลแผนปัจจุบันตาม"ความเชื่อ"ที่ไม่ได้รับการพิสูจน์โดยใช้วิธีการทางวิทยาศาสตร์ มันช่วย"เสริม"การรักษา[n 1][1][8] [9] CAM เป็นตัวย่อของการแพทย์ทางเลือกและเสริม (อังกฤษ: complementary alternative medicine)[10] [11] แพทย์บูรณาการ (หรือสุขภาพแบบบูรณาการ) (อังกฤษ: Integrative medicine หรือ integrative health) คือการรวมกันของการปฏิบัติและวิธีการของการแพทย์ทางเลือกกับการแพทย์แผนปัจจุบัน[12]

การวินิจฉัยและการรักษาแบบการแพทย์ทางเลือกมักจะไม่ถูกรวมอยู่ในหลักสูตรการศึกษาระดับปริญญาของโรงเรียนแพทย์หรือถูกใช้ในการแพทย์แผนปัจจุบันที่การรักษาจะขึ้นอยู่กับสิ่งที่ได้รับการพิสูจน์แล้วโดยใช้วิธีการทางวิทยาศาสตร์ การรักษาแบบทางเลือกขาดการตรวจสอบทางวิทยาศาสตร์ดังกล่าวและประสิทธิภาพของมันก็ไม่ได้ผ่านการพิสูจน์หรือหักล้างแต่อย่างใด[13][14][15] การแพทย์ทางเลือกมักจะขึ้นอยู่กับลัทธิศาสนา ประเพณี ไสยศาสตร์ ความเชื่อในพลังเหนือธรรมชาติ วิทยาศาสตร์เทียม (อังกฤษ: pseudoscience) ข้อผิดพลาดในการให้เหตุผล โฆษณาชวนเชื่อ หรือการฉ้อโกง[13][16][17][18] ระเบียบและใบอนุญาตด้านการแพทย์ทางเลือกและผู้ให้บริการดูแลสุขภาพจะแตกต่างกันไปในแต่ละประเทศและแต่ละรัฐ

ชุมชนวิทยาศาสตร์ได้วิพากษ์วิจารณ์การแพทย์ทางเลือกว่ามันขึ้นอยู่กับถ้อยแถลงที่ทำให้เข้าใจผิด การหลอกลวง วิทยาศาสตร์เทียม ค้านวิทยาศาสตร์ (อังกฤษ: antiscience) การทุจริตหรือวิธีการทางวิทยาศาสตร์ที่น่าสงสาร การส่งเสริมด้านการแพทย์ทางเลือกถูกเรียกว่าเป็นอันตรายและผิดจรรยาบรรณ[19] การทดสอบด้านการแพทย์ทางเลือกถูกเรียกว่าเป็นการสูญเสียทรัพยากรการวิจัยทางการแพทย์ที่ขาดแคลนอยู่แล้ว นักวิจารณ์ได้กล่าวว่า "ไม่มีสิ่งที่เป็นการแพทย์ทางเลือกจริง ๆ เพียงแต่เป็นการแพทย์ที่ได้ผลและการแพทย์ที่ไม่ได้ผล"[20] และ "มี'ทางเลือก' (ทางการแพทย์ที่มีพื้นฐานจากหลักฐาน) ใด ๆ ที่มีเหตุผลหรือไม่?"[21]

ประเภทของการแพทย์ทางเลือก แก้

ดูเพิ่มเติม: รายชื่อของรูปแบบของการแพทย์ทางเลือก

 
ร้านค้าสไตล์ละตินอเมริกันคาริเบียนของการแพทย์สเปนและโปรตุเกสแบบดั้งเดิมอาจมีลักษณะเหมือนร้านขายยาที่มีพื้นฐานจากวิทยาศาสตร์ ความแตกต่างที่ไม่ได้อยู่ในลักษณะที่ปรากฏของพวกมัน แต่อยู่ในพื้นฐานของความเชื่อที่ว่ายามีผลในการรักษา

การแพทย์ทางเลือกประกอบด้วยหลากหลายของการปฏิบัติ ผลิตภัณฑ์และการรักษาสุขภาพ การปฏิบัติเหล่านั้นมีความแตกต่างไปจากรากฐานและวิธีการของพวกมัน[3] การปฏิบัติอาจถูกจำแนกตามต้นกำเนิดวัฒนธรรมของพวกมันหรือตามประเภทของความเชื่อตามที่พวกมันมีพื้นฐานอยู่[3][13][16][17] วิธีการทั้งหลายอาจผสมรวมกันและวางรากฐานตัวเองบนการปฏิบัติทางการแพทย์แบบดั้งเดิมตามวัฒนธรรมเฉพาะอย่าง บนความรู้พื้นบ้าน บนสิ่งเหนือธรรมชาติ[22] บนความเชื่อทางจิตวิญญาณ บนความเชื่อในพลังเหนือธรรมชาติ (ต้านวิทยาศาสตร์) บนวิทยาศาสตร์เทียม บนข้อผิดพลาดในการให้เหตุผล บนการโฆษณาชวนเชื่อ บนการหลอกลวง บนแนวคิดใหม่หรือแตกต่างของสุขภาพและโรค และบนพื้นฐานอื่นนอกเหนือจากที่มีการพิสูจน์โดยวิธีการทางวิทยาศาสตร์[13][16][17][18] วัฒนธรรมที่แตกต่างกันอาจจะมีการปฏิบัติตามประเพณีหรือตามความเชื่อที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเองที่มีการพัฒนาเมื่อเร็ว ๆ นี้หรือมากกว่าพันปีมาแล้ว และมีการปฏิบัติที่เฉพาะเจาะจงหรือมีการปฏิบัติอย่างเป็นระบบ

ระบบที่มีพื้นฐานตามความเชื่อที่ไม่ใช่วิทยาศาสตร์หรือเป็นการปฏิบัติตามประเพณี แก้

การปฏิบัติทางการแพทย์ทางเลือกจะขึ้นอยู่กับระบบความเชื่อพื้นฐานที่ไม่สอดคล้องกับวิทยาศาสตร์หรือการปฏิบัติตามวัฒนธรรมเป็นประเพณี[3]

ระบบตามความเชื่อที่ไม่ใช่วิทยาศาสตร์ แก้

ระบบการแพทย์ทางเลือกแบบนี้จะขึ้นอยู่กับระบบความเชื่อทั่วไปที่ไม่สอดคล้องกับข้อเท็จจริงของวิทยาศาสตร์ เช่นในการรักษาโรคโดยวิธีทางธรรมชาติหรือธรรมชาติบำบัด (อังกฤษ: Naturopathy) หรือ การรักษาโรคด้วยโรคเดียวกัน (อังกฤษ: Homeopathy)[3]

การรักษาโรคด้วยโรคเดียวกัน แก้
 
การรักษาแบบ homeopathic ไม่น่าจะประกอบด้วยโมเลกุลหนึ่งโมเลกุลของสมุนไพรหรือแร่ธาตุเดิม

การรักษาโรคด้วยโรคเดียวกันเป็นระบบที่พัฒนาขึ้นในความเชื่อที่ว่าสารที่ทำให้เกิดอาการของโรคในคนที่มีสุขภาพดีจะช่วยรักษาอาการที่คล้ายกันในผู้ป่วย[23] มันได้รับการพัฒนาก่อนความรู้ของอะตอมและโมเลกุลและก่อนวิชาเคมีพื้นฐานซึ่งแสดงให้เห็นว่าการทำให้เจือจางซ้ำ ๆ อย่างที่ปฏิบัติใน homeopathy จะผลิตได้ก็แต่น้ำเท่านั้นและว่า homeopathy เป็นเท็จ[24][25][26][27] ชุมชนทางการแพทย์พิจารณาว่า Homeopathy เป็นการหลอกลวง[28]

ธรรมชาติบำบัด แก้

Naturopathic medicine จะขึ้นอยู่กับความเชื่อที่ว่าร่างกายจะเยียวยาตัวเองโดยใช้พลังงานที่สำคัญเหนือธรรมชาติที่นำทางกระบวนการของร่างกาย[29] มุมมองหนึ่งในความขัดแย้งกับกระบวนทัศน์ของการแพทย์ตามหลักฐาน[30] โรคทางธรรมชาติ (อังกฤษ: Naturopaths) หลายโรคมีการต้านวัคซีน[31] และ "หลักฐานทางวิทยาศาสตร์ไม่สนับสนุนการอ้างที่ว่าการแพทย์ทางธรรมชาติสามารถรักษาโรคมะเร็งหรือโรคอื่น ๆ ได้"[32]

ระบบการแพทย์ตามชาติพันธุ์ดั้งเดิม แก้

 
แพทย์แผน N'anga แบบดั้งเดิมในซิมบับเว

ระบบการแพทย์ทางเลือกอาจจะขึ้นอยู่กับการปฏิบัติของแพทย์แผนโบราณ​​เช่นการแพทย์แผน​​จีน อายุรเวทในอินเดียหรือการปฏิบัติของวัฒนธรรมอื่น ๆ ทั่วโลก[3]

การแพทย์แผน​​จีน แก้
 
ยาผสมแผนโบราณพร้อมดื่มของจีน

การแพทย์แผน​​จีนคือการรวมกันของการปฏิบัติและความเชื่อดั้งเดิมที่พัฒนามากว่าพันปีในประเทศจีนร่วมกับการดัดแปลงที่ทำโดยพรรคคอมมิวนิสต์ การปฏิบัติที่พบบ่อยได้แก่ยาสมุนไพร การฝังเข็ม(การปักเข็มลงบนร่างกายที่จุดกำหนด) การนวด (จีน: 推拿; พินอิน: tuīná) การออกกำลังกาย(ชี่กง) และการรักษาด้วยการรับประทานอาหาร การปฏิบัติจะอยู่บนพื้นฐานของความเชื่อในพลังเหนือธรรมชาติที่เรียกว่าชี่ การพิจารณาของโหราศาสตร์จีนและตัวเลขจีน การใช้แบบดั้งเดิมของสมุนไพรและสารอื่น ๆ ที่พบในประเทศจีน ความเชื่อที่ว่าแผนที่ของร่างกายมีอยู่บนลิ้นซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกาย และรูปแบบที่ไม่ถูกต้องของลักษณะทางกายวิภาคและสรีรวิทยาของอวัยวะภายใน[13][33][34][35][36][37]

ในการตอบสนองต่อการขาดบุคลากรผู้ปฏิบัติงานทางการแพทย์ที่ทันสมัย ประธานเหมาเจ๋อตงแห่งพรรคคอมมิวนิสต์จีน​​ได้ฟื้นฟูการฝังเข็มและทฤษฎีของมันได้ถูกเขียนใหม่ให้เป็นไปตามความจำเ​​ป็นทางการเมือง ทางเศรษฐกิจและโลจิสติกในการให้บริการสำหรับความต้องการทางการแพทย์ของประชากรของจีน[38] ในปี 1950s "ประวัติศาสตร์" และทฤษฎีของการแพทย์แผน​​จีนได้รับการเขียนใหม่เพื่อเป็นโฆษณาชวนเชื่อของพรรคคอมมิวนิสต์ ในการเรียกร้องของเหมาที่จะแก้ไขว่า "ความคิดของชนชั้นกลางของแพทย์ตะวันตก"[39] การฝังเข็มได้รับความสนใจในประเทศสหรัฐอเมริกาเมื่อประธานาธิบดีริชาร์ดนิกสันไปเยือนประเทศจีนในปี 1972 และคณะผู้แทนได้รับชมผู้ป่วยที่เข้ารับการผ่าตัดที่สำคัญในขณะที่ยังมีสติอย่างเต็มที่ประหนึ่งว่าได้รับการฝังเข็มแทนที่จะได้รับการดมยาสลบ หลังจากนั้นมีการพบว่าผู้ป่วยที่เลือกไว้สำหรับการผ่าตัดนั้นมีทั้งความอดทนต่อความเจ็บปวดสูงและได้รับการฝึกฝนอย่างหนักก่อนที่จะดำเนินการผ่าตัด; กรณีการสาธิตตอนนั้นก็ยังได้รับมอร์ฟีนบ่อย ๆ โดยแอบหยดผ่านทางหลอดเลือดดำที่นักสังเกตการณ์ได้รับการบอกเล่าว่ามีเพียงของเหลวและสารอาหารเท่านั้น[33]

การแพทย์แบบอายุรเวท แก้
 
การแพทย์แบบอายุรเวทของอินเดียรวมถึงความเชื่อที่ว่าความสมดุลทางจิตวิญญาณของความคิดมีอิทธิพลต่อการเกิดโรค

การแพทย์แบบอายุรเวท (ฮินดี: आयुर्वेद) เป็นการแพทย์แผนโบราณของอินเดีย ซึ่งจะรวมถึงความเชื่อที่ว่าสุขภาพจะได้รับอิทธิพลจากการใช้สมุนไพรแบบดั้งเดิม อายุรเวทจะเน้นการใช้ยาและการรักษาจากพืช มีผลิตภัณฑ์จากสัตว์และแร่ธาตุผสมอยู่บ้าง รวมทั้งกำมะถัน สารหนู ตะกั่วและคอปเปอร์ซัลเฟต Andrew Weil ผู้ก่อการการแพทย์ทางเลือกชาวอเมริกันได้เขียนเกี่ยวกับการแพทย์แบบอายุรเวทไว้ว่า "'การมีสุขภาพดี' เป็นมากกว่าการไม่มีโรค - มันเป็นสภาวะที่สดใสของความแข็งแรงและพลังงาน ซึ่งจะสามารถมีได้โดยความสมดุลหรือการดูแลเรื่องอาหารที่บริโภค การนอนหลับ การมีเพศสัมพันธ์และกิจกรรมอื่น ๆ ในชีวิตประจำวัน, เสริมด้วยการรักษาต่าง ๆ รวมทั้งความหลากหลายของยาที่ทำจากพืช"[40]

ความกังวลด้านความปลอดภัยได้รับการหยิบยกขึนมาเกี่ยวกับอายุรเวท ที่มีการศึกษาของสหรัฐอเมริกาสองชิ้นพบว่าร้อยละ 20 ของยาอายุรเวทที่มีสิทธิบัตรที่ผลิตโดยชาวอินเดียประกอบด้วยระดับความเป็นพิษของโลหะหนักเช่นตะกั่ว ปรอทและสารหนู ความกังวลอื่น ๆ รวมถึงการใช้สมุนไพรที่มีสารประกอบที่เป็นพิษและการขาดการควบคุมคุณภาพในการผลิตยาอยุรเวท หลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นของการเป็นพิษของโลหะหนักได้รับการบันทึกการใช้สารเหล่านี้ในประเทศสหรัฐอเมริกา[41][42][43][44][45][46][47]

พลังเหนือธรรมชาติและความเข้าใจผิดของพลังงานในฟิสิกส์ แก้

 
ในเรกิของญี่ปุ่น บางระบบทางการแพทย์แบบดั้งเดิมอื่น ๆ และบางการปฏิบัติในยุคใหม่ มีความเชื่อกันว่าการไหลของพลังงานเหนือธรรมชาติจากฝ่ามือของหมอไปสู่ผู้ป่วยที่อยู่ใกล้กับจักระจะมีอิทธิพลต่อการเกิดโรค

รากฐานของความเชื่ออาจรวมถึงความเชื่อในการดำรงอยู่ของพลังเหนือธรรมชาติที่ตรวจไม่พบโดยวิทยาศาสตร์ของฟิสิกส์ เช่นเดียวกับใน biofields หรือในความเชื่อในคุณสมบัติของพลังงานของฟิสิกส์ที่ไม่สอดคล้องกับกฎของฟิสิกส์เช่นใน'การแพทย์พลังงาน'[3]

สนามพลัง (จิตวิญญาณ) แก้

การรักษาด้วยสนามพลังชีวภาพมีความตั้งใจที่จะให้มีอิทธิพลต่อสนามพลังที่(อ้างว่า)ล้อมรอบและเจาะเข้าไปในร่างกาย[3] นักเขียนดังที่ได้ระบุไว้โดยนักดาราศาสตร์และผู้สนับสนุนความคิดด้านลบ (การมองในแง่ร้ายทางวิทยาศาสตร์) คาร์ล เซแกน (1934–1996) ได้อธิบายการขาดหลักฐานเชิงประจักษ์ที่จะสนับสนุนการดำรงอยู่ของสนามพลังสมมุติที่การรักษาเหล่านี้ได้รับการยืนยัน[48]

การฝังเข็มเป็นส่วนหนึ่งของการแพทย์แผน​​จีน ในการฝังเข็มเป็นที่เชื่อกันว่าพลังงานเหนือธรรมชาติที่เรียกว่าชี่ไหลผ่านจักรวาลและผ่านร่างกาย และช่วยขับเคลื่อนเลือด การอุดตันของเลือดที่นำไปสู่​​การเกิดโรค[34] เชื่อกันว่าการปักเข็มที่ส่วนต่าง ๆ ของร่างกายที่กำหนดโดยการคำนวณทางโหราศาสตร์สามารถเรียกคืนความสมดุลให้กับกระแสที่ถูกบล็อกจึงทำให้รักษาโรคได้[34]

ไคโรแพรคติกได้รับการพัฒนาในความเชื่อที่ว่าการจัดกระดูกสันหลังจะมีผลต่อการไหลเวียนของพลังงานที่สำคัญเหนือธรรมชาติซึ่งมีผลต่อสุขภาพและโรค

ในเวอร์ชันตะวันตกของเรกิของญี่ปุ่น ฝ่ามือจะถูกวางบนผู้ป่วยใกล้กับจักระ เชื่อกันว่าเป็นจุดศูนย์รวมของพลังเหนือธรรมชาติ ในความเชื่อที่ว่าพลังงานเหนือธรรมชาติสามารถถ่ายโอนจากฝ่ามือของหมอในการรักษาผู้ป่วย

การแพทย์พลังงาน แก้

การบำบัดด้วยชีวแม่เหล็กไฟฟ้าจะใช้สนามแม่เหล็กไฟฟ้าที่สามารถตรวจสอบได้เช่นสนามชีพจร แบบกระแสสลับหรือกระแสตรงหมุนเวียนในลักษณะที่ไม่ใช่การใช้งานทั่วไป[3] การรักษาด้วยแม่เหล็กไม่ได้อ้างถึงการดำรงอยู่ของพลังเหนือธรรมชาติ แต่อ้างว่าแม่เหล็กสามารถใช้ในการต่อต้านกฎของฟิสิกส์ที่มีอืทธิผลต่อสุขภาพและโรค

การดูแลสุขภาพแบบองค์รวมและการแพทย์แบบจิตใจร่างกาย แก้

 
ไทเก็ก (อังกฤษ: Tai chi)
 
ชั้นเรียนโยคะ
 
ผู้ปฏิบัติชี่กงในแคนซัส

การแพทย์แบบจิตใจร่างกายใช้วิธีการแบบองค์รวมเพื่อสุขภาพที่จะสำรวจการเชื่อมต่อกันระหว่างจิตใจ ร่างกายและจิตวิญญาณ มันทำงานภายใต้สมมติฐานที่ว่าจิตใจสามารถมีผลต่อ "การทำงานและอาการของร่างกาย"[3] การแพทย์แบบจิตใจร่างกายจะรวมถึงการแอบอ้างการรักษาที่ทำในการฝึกโยคะ การทำสมาธิ การออกกำลังกายด้วยการหายใจลึก การใช้ภาพนำทาง การสะกดจิต การผ่อนคลายก้าวหน้า ชี่กง และไทเก็ก[3]

โยคะเป็นวิธีหนึ่งในการเหยียดแขนเหยียดขาแบบดั้งเดิม เป็นการออกกำลังกายและการทำสมาธิในศาสนาฮินดู มันอาจจะถูกจัดให้เป็นการแพทย์พลังงานตราบเท่าที่ผลการรักษาของมันได้รับการเชื่อว่าจะเกิดจากการรักษา "พลังชีวิต" ที่ถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกายผ่านทางลมหายใจ และเชื่อว่าจะช่วยในการรักษาหลากหลายของโรคและการร้องเรียน[49]

ตั้งแต่ปี 1990 ชั้นเรียนไทเก็ก (จีน: 太極拳; พินอิน: Tàijíquán) ที่เน้นสุขภาพอย่างเดียวได้กลายเป็นที่นิยมในโรงพยาบาลและคลินิก เช่นเดียวกับศูนย์ชุมชนและผู้อาวุโส เรื่องนี้ได้เกิดขึ้นเมื่อประชากรรุ่นเบบี้บูมมีอายุมากขึ้นและชื่อเสียงของศิลปะที่เป็นวิธีการฝึกอบรมความเครียดต่ำสำหรับผู้สูงอายุได้กลายเป็นที่รู้จักกันดี[50][51] มีความแตกต่างระหว่างผู้ที่กล่าวว่าพวกเขาฝึกไทเก็กเป็นหลักในการป้องกันตัวเองกับผู้ที่ปฏิบัติมันสำหรับการเรียกร้องความสนใจด้วยความงาม (ดู'วูซู'ด้านล่าง) และผู้ที่มีความสนใจมากกว่าในผลประโยชน์ของมันที่มีต่อสุขภาพกายและสุขภาพจิตของพวกเขา

ชี่กง (จีน: 氣功; พินอิน: qìgōng) เป็นการฝึกการจัดตำแหน่งของร่างกาย ลมหายใจและจิตใจเพื่อสุขภาพ เพื่อการทำสมาธิและการฝึกอบรมศิลปะการต่อสู้ ด้วยการฝังรากในแพทย์แผน​​จีน ในปรัชญาและในศิลปะการต่อสู้ ชี่กงจะถูกมองว่าเป็นประเพณีที่ปฏิบัติเพื่อปลูกฝังและสร้างสมดุลของ 氣 (ชิ่) หรือสิ่งที่ได้รับการแปลว่าเป็​​น "พลังชีวิต"[52]

การรักษาด้วยสมุนไพรและสารอื่น ๆ แก้

 
สมุนไพรที่ใช้เป็นยาในตลาดสเปนแบบดั้งเดิม
 
ยาแผนโบราณในประเทศมาดากัสการ์
 
พืชแห้งและชิ้นส่วนของสัตว์คละกันที่ใช้ในการแพทย์แผน​​จีน

การปฏิบัติที่ขึ้นอยู่กับสารจะใช้สารที่พบในธรรมชาติเช่นสมุนไพร อาหาร อาหารเสริมที่ไม่มีวิตามินและ megavitamins และแร่ธาตุ และรวมถึงการรักษาด้วยสมุนไพรแบบดั้งเดิมที่มีสมุนไพรที่มีเฉพาะภูมิภาคในแหล่งที่มีการปฏิบัติทางวัฒนธรรมได้เกิดขึ้น[3]

ความรู้เกี่ยวกับสมุนไพร (อังกฤษ: Herbalism) หรือสมุนไพรศาสตร์ (อังกฤษ: herbology) หรือการแพทย์สมุนไพร คือการใช้พืชเพื่อการรักษาโรคและการศึกษาการใช้งานดังกล่าว พืชเป็นพื้นฐานสำหรับการรักษาพยาบาลตลอดประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาของมนุษย์และการแพทย์แผน​​ดังกล่าวจะยังคงได้รับการปฏิบัติอย่างแพร่หลายในปัจจุบัน

ผลิตภัณฑ์เสริมอาหารที่ไม่ใช่วิตามินจะประกอบด้วยน้ำมันปลา, กรดไขมันโอเมก้า 3, glucosamine, Echinacea, น้ำมัน flaxseed หรือแบบเป็นเม็ด, และโสม เมื่อนำมาใช้ภายใต้การกล่าวอ้างว่าจะมีผลในการรักษา[53]

ถึงแม้ว่าการนำสมุนไพรมาใช้จะไม่ได้เป็นไปตามหลักฐานที่รวบรวมโดยใช้วิธีการทางวิทยาศาสตร์อย่างเคร่งครัดก็ตาม การแพทย์สมัยใหม่ก็ยังใช้ประโยชน์จากสารประกอบที่สกัดจากพืชหลายอย่างเพื่อใช้เป็นพื้นฐานสำหรับยาที่ผ่านการทดสอบตามหลักฐานและสำหรับงานเพื่อการบำบัดด้วยพืช (อังกฤษ: Phytotherapy) เพื่อประยุกต์มาตรฐานสมัยใหม่ของการทดสอบประสิทธิภาพสูงกับสมุนไพรและยารักษาโรคที่พัฒนาจากแหล่งธรรมชาติ

ขอบเขตของการแพทย์สมุนไพรบางครั้งจะขยายออกไปเพื่อรวมถึงผลิตภัณฑ์จากเชื้อราและผึ้ง รวมทั้งแร่ธาตุอาหาร สัตว์ที่มีเปลือกและชิ้นส่วนของสัตว์บางชนิด "สมุนไพร" ช่วยเยียวยาในกรณีนี้ซึ่งอาจรวมถึงการใช้สารเคมีที่ไม่ใช่พืชที่เป็นพิษจากแหล่งที่ไม่ใช่ชีวะเช่นการใช้สารตะกั่วเป็นพิษในการแพทย์แผน​​จีน[53]

การจัดระเบียบร่างกาย แก้

การจัดระเบียบร่างกายเป็นการยักย้ายถ่ายเทหรือโยกย้ายส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย เช่นแบบที่ทำในการควบคุมร่างกาย (อังกฤษ: bodywork) (การควบคุมการหายใจหริอลมปราณ) และการจัดกระดูก(ไคโรแพรคติก)

การแพทย์แบบการจัดกระดูก (อังกฤษ: Osteopathic manipulative medicine) หรือที่รู้จักกันว่าเป็นการรักษาแบบจัดกระดูกเป็นชุดหลักของเทคนิคการนวดการจับเส้นและการแพทย์กระดูกที่จำแนกสาขาเหล่านี้ให้แตกต่างแตกต่างจากการแพทย์หลัก[54]

ศาสนา, การรักษาตามความเชื่อและการสวดมนต์ แก้

 
หมอผีในโซโนรา, เม็กซิโก

การรักษาตามแนวทางศาสนาเช่นการใช้การสวดมนต์และการวางมือในการรักษาตามความเชื่อของชาวคริสเตียน และลัทธิทรงเจ้าเข้าผี (อังกฤษ: shamanism) จะพึ่งพาความเชื่อในสิ่งศักด์สิทธื์หรือการแทรกแซงของจิตวิญญาณสำหรับการรักษา

ลัทธิทรงเจ้าเข้าผีคือการปฏิบัติของหลายวัฒนธรรมทั่วโลกที่ผู้ประกอบการจะเข้าถึงการสถาวะของสติที่เปลี่ยนแปลงไปเพื่อที่จะเผชิญกับและมีปฏิสัมพันธ์กับโลกแห่งวิญญาณหรือช่องทางพลังงานเหนือธรรมชาติในความเชื่อที่ว่าพวกเขาสามารถรักษาได้[55]

การแพทย์ทางเลือกที่ขึ้นอยู่กับการใช้ประโยชน์จากความไม่รู้และการให้เหตุผลที่มีข้อบกพร่อง แก้

การปฏิบัติของการแพทย์ทางเลือกบางอย่างอาจจะขึ้นอยู่กับวิทยาศาสตร์เทียม (อังกฤษ: pseudoscience) การไม่รู้หรือการให้เหตุผลที่มีข้อบกพร่อง[56] สิ่งเหล่านี้สามารถนำไปสู่​​การหลอกลวง[13]

การบำบัดด้วยโรคเดียวกัน (อังกฤษ: Homeopathy) ได้รับการพัฒนาก่อนที่จะมีความรู้เกี่ยวกับทฤษฎีของโมเลกุลและเคมีพื้นฐานซึ่งพิสูจน์ให้เห็นว่า "การเยียวยา" มันไม่มีอะไรมากไปกว่าน้ำกลั่น[24][25][26][27]

ผู้ประกอบการที่ใช้วิธีการรักษาด้วยไฟฟ้​​าและแม่เหล็กอาจจงใจใช้ประโยชน์จากความไม่รู้ของผู้ป่วยด้านฟิสิกส์เพื่อหลอกลวงพวกเขา[16]

ประสิทธิภาพ แก้

เป็นที่ยอมรับกันทั่วไปในแวดวงวิทยาศาสตร์ว่าการรักษาทางเลือกต่าง ๆ นั้นไม่มีการรับรองประสิทธิภาพแบบเป็นวิทยาศาสตร์ อาจจะไม่ยังไม่เคยได้รับการพิสูจน์ หรือได้รับการพิสูจน์แล้วว่าไม่ได้ผล[1][13][57][58] คำอ้างจำนวนมากที่อ้างถึงประสิทธิภาพของการแพทย์ทางเลือกยังเป็นที่ถกเถียง เนื่องจากการศึกษาวิจัยที่เกี่ยวข้องนั้นบางครั้งยังมีคุณภาพของการศึกษาที่ต่ำ มีระเบียบวิธีที่บกพร่อง มีอคติจากการคัดเลือกตีพิมพ์ มีความแตกต่างของมาตรฐานผลิตภัณฑ์ และผู้ผลิตบางรายยังกล่าวอ้างเกินจริง ทำให้การอ้างประสิทธิภาพโดยยกตัวอย่างจำนวนน้อยเหล่านี้ตกเป็นเป้าหมายของการตั้งคำถาม[59]

เชิงอรรถ แก้

  1. ↑ รายงาน The Final Report (2002) ของคณะกรรมาธิการทำเนียบขาวเกี่ยวกับนโยบายการแพทย์ทางเลือกที่ใช้เสริมและใช้ทดแทนแพทย์แผนปัจจุบันแถลงว่า:

    คณะกรรมาธิการเชื่อและกล่าวซ้ำในรายงานนี้ว่าการตอบสนองของเราควรจะรักษาระบบทั้งหมดของสุขภาพและการรักษารวมทั้งที่เป็นแบบทั่วไปและแบบ CAM ให้อยู่ในมาตรฐานที่เคร่งครัดเหมือนของวิทยาศาสตร์และการวิจัยการบริการด้านสุขภาพที่ดี ถึงแม้ว่าคณะกรรมาธิการจะสนับสนุนการจัดให้มีข้อมูลที่แม่นยำที่สุดเกี่ยวกับสถานะของวิทยาศาสตร์ของวิธีบำบัดของ CAM ทั้งหมด พวกเขาเชื่อว่ามันยังเร็วเกินไปที่จะสนับสนุนให้มีการนำมาใช้งานและการจ่ายชดเชยกันอย่างกว้างขวางสำหรับการบำบัดด้วย CAM ที่ยังไม่ได้รับการพิสูจน์[7]

อ้างอิง แก้

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 National Science Board (2002). "Chapter 7: Science and Technology: Public Attitudes and Public Understanding, Section: Belief in Alternative Medicine". Science and Engineering Indicators - 2002. Arlington, Virginia: Division of Science Resources Statistics, National Science Foundation, US Government. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-03-12. สืบค้นเมื่อ 2015-02-24.
  2. ↑ "Complementary and Alternative Medicine Products and their Regulation by the Food and Drug Administration". Office of Policy and Planning, Office of the Commissioner, Food and Drug Administration (FDA), Dept. of Health and Human Services, US Government. 2007.   บทความนี้รวมเอาเนื้อความจากแหล่งอ้างอิงนี้ ซึ่งเป็นสาธารณสมบัติ
  3. ↑ 3.00 3.01 3.02 3.03 3.04 3.05 3.06 3.07 3.08 3.09 3.10 3.11 "What is Complementary and Alternative Medicine (CAM)?". National Center for Complementary and Alternative Medicine. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2005-12-08. สืบค้นเมื่อ 2006-07-11.
  4. ↑ Zollman, C.; และคณะ (1999). "What is complementary medicine?". ABC of complementary medicine. BMJ. 319 (7211): 693–696. doi:10.1136/bmj.319.7211.693. PMC 1116545. PMID 10480829.
  5. ↑ "Complementary and Alternative Medicine in the United States". United States Institute of Medicine. 12 January 2005. pp. 16–20. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-09-28. สืบค้นเมื่อ 2011-01-18. การแพทย์ผสมผสานและทางเลือก (อังกฤษ: Complementary and alternative medicine (CAM)) เป็นอาณาจักรที่กว้างขวางอันหนึ่งของทรัพยากรที่ล้อมรอบระบบสุขภาพ วิธีบำบัด และการปฏิบัติพร้อมทั้งทฤษฎีและความเชื่อที่เกี่ยวข้อง นอกเหนือไปจากสิ่งที่เป็นของจริงต่อระบบสุขภาพที่ครอบงำของสังคมหรือวัฒนธรรมโดยเฉพาะในช่วงใดช่วงหนึ่งในประวัติศาสตร์ CAM จะประกอบด้วยทรัพยากรดังกล่าวที่ตระหนักรู้โดยผู้ใช้ว่ามีความเกี่ยวข้องกับผลลัพธ์ด้านสุขภาพในทางบวก ขอบเขตภายใน CAM และระหว่างอาณาจักรของ CAM กับอาณาจักรของระบบที่ครอบงำอยู่จะไม่มีทางที่จะชัดเจนและแน่นอน
  6. ↑ "Traditional Medicine: Definitions". World Health Organization. 2000. สืบค้นเมื่อ 2012-11-11.
  7. ↑ White House Commission on Complementary and Alternative Medicine Policy (2002). "Chapter 2: Overview of CAM in the United States: Recent History, Current Status, And Prospects for the Future". Final Report. NIH Pub. 03–5411. US Government Printing Office. ISBN 0160514762. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-08-01. สืบค้นเมื่อ 2015-02-24. Chapter 2 archived 2011-08-25.
  8. ↑ Ernst, E. (1995). "Complementary medicine: Common misconceptions". Journal of the Royal Society of Medicine. 88 (5): 244–7. PMC 1295191. PMID 7636814. Complementary medicine, defined as health care which lies for the most part outside the mainstream of conventional medicine.
  9. ↑ Joyce, C.R.B. (1994). "Placebo and complementary medicine". The Lancet. 344 (8932): 1279–81. doi:10.1016/S0140-6736(94)90757-9. PMID 7967992.
  10. ↑ Elsevier Science (2002). "Author interview (Edzard Ernst, editor of The Desktop Guide to Complementary and Alternative Medicine)". Harcourt International. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-03-11. สืบค้นเมื่อ 2015-02-24.
  11. ↑ Cassileth, B.R.; และคณะ (2004). "Complementary and alternative therapies for cancer". The Oncologist. 9 (1): 80–9. doi:10.1634/theoncologist.9-1-80. PMID 14755017.
  12. ↑ May, J. (2011). "What is integrative health?". BMJ. 343: d4372. doi:10.1136/bmj.d4372. PMID 21750063.
  13. ↑ 13.0 13.1 13.2 13.3 13.4 13.5 13.6 Sampson W (1995). "Antiscience Trends in the Rise of the "Alternative Medicine'Movement". Annals of the New York Academy of Sciences. 775 (1): 188–197. doi:10.1111/j.1749-6632.1996.tb23138.x. PMID 8678416.
  14. ↑ Kent Heather (1997). "Ignore Growing Patient Interest in Alternative Medicine at Your Peril - MDs Warned". Canadian Medical Association Journal. 157 (10).
  15. ↑ Goldrosen MH; Straus SE (2004). "Complementary and alternative medicine: assessing the evidence for immunological benefits" (PDF). Nature Perspectives. 4 (11): 912–921. doi:10.1038/nri1486. PMID 15516970.
  16. ↑ 16.0 16.1 16.2 16.3 National Science Foundation survey: Science and Technology: Public Attitudes and Public Understanding. Science Fiction and Pseudoscience. เก็บถาวร 2015-08-18 ที่ Archive-It
  17. ↑ 17.0 17.1 17.2 Beyerstein BL (2001). "Alternative medicine and common errors of reasoning". Academic medicine : journal of the Association of American Medical Colleges. 76 (3): 230–237. doi:10.1097/00001888-200103000-00009. PMID 11242572.
  18. ↑ 18.0 18.1 Other sources:
    • Nature Medicine, September 1996, Volume 2 Number 9, p1042
    • Pseudoscience and the Paranormal, Hines, Terence, American Psychological Association, [1]
    • The Need for Educational Reform in Teaching about Alternative Therapies, Journal of the Association of Medical Colleges, March 2001 - Volume 76 - Issue 3 - p 248-250
    • The Rise and Rise of Complementary and Alternative Medicine: a Sociological Perspective, Ian D Coulter and Evan M Willis, Medical Journal of Australia, 2004; 180 (11): 587-589
    • Ignore Growing Patient Interest in Alternative Medicine at Your Peril - MDs Warned, Heather Kent, Canadian Medical Association Journal, November 15, 1997 vol. 157 no. 10
    • The Demon-Haunted World: Science as a Candle in the Dark, Carl Sagan, Random House, ISBN 0-394-53512-X, 1996
  19. ↑ Jerome Groopman (October 19, 2013). "The Quackish Cult of Alternative Medicine. Dr. Paul Offit's battle against charlatanism". The New Republic. สืบค้นเมื่อ 2015-02-03. Kessler refers to a lack of efficacy but never pushes back at Hatch by enumerating the dangers that unregulated products pose to the public, the dangers that fill the pages of Offit’s book. ...
  20. ↑ Diamond, J. quoted in Dawkins 2003. (p. 36 in 2004 US ed. ISBN 0618335404).
  21. ↑ Relman, A.S. (1998-12-14). "Andrew Weil, the boom in alternative medicine, and the retreat from science. A Trip to Stonesville". The New Republic. Vol. 219 no. 24. pp. 28–36. Reproduced at Quackwatch, (2002-03-10) and archived from there 2002-10-10.
  22. ↑ Healing Traditions: Alternative Medicine and the Health Professions, Bonnie Blair O’Conner, p2
  23. ↑ Hahnemann, Samuel (1833). The Homœopathic Medical Doctrine, or "Organon of the Healing Art". Translated by Charles H. Devrient, Esq. Dublin: W.F. Wakeman. pp. iii, 48–49. Observation, reflection, and experience have unfolded to me that the best and true method of cure is founded on the principle, similia similibus curentur. To cure in a mild, prompt, safe, and durable manner, it is necessary to choose in each case a medicine that will excite an affection similar (ὅμοιος πάθος) to that against which it is employed.
  24. ↑ 24.0 24.1 Ernst, E. (2002), "A systematic review of systematic reviews of homeopathy", British Journal of Clinical Pharmacology, 54 (6): 577–82, doi:10.1046/j.1365-2125.2002.01699.x, PMC 1874503, PMID 12492603
  25. ↑ 25.0 25.1 UK Parliamentary Committee Science and Technology Committee - "Evidence Check 2: Homeopathy" เก็บถาวร 2015-07-26 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  26. ↑ 26.0 26.1 Shang, Aijing; Huwiler-Müntener, Karin; Nartey, Linda; Jüni, Peter; Dörig, Stephan; Sterne, Jonathan AC; Pewsner, Daniel; Egger, Matthias (2005), "Are the clinical effects of homoeopathy placebo effects? Comparative study of placebo-controlled trials of homoeopathy and allopathy", The Lancet, 366 (9487): 726–732, doi:10.1016/S0140-6736(05)67177-2, PMID 16125589
  27. ↑ 27.0 27.1 http://nccam.nih.gov/health/homeopathy "Homeopathy: An Introduction" a NCCAM webpage
  28. ↑ Wahlberg, A (2007), "A quackery with a difference—New medical pluralism and the problem of 'dangerous practitioners' in the United Kingdom", Social Science & Medicine, 65 (11): 2307–16, doi:10.1016/j.socscimed.2007.07.024, PMID 17719708
  29. ↑ Sarris, J., and Wardle, J. 2010. Clinical naturopathy: an evidence-based guide to practice. Elsevier Australia. Chatswood, NSW.
  30. ↑ Jagtenberg T, Evans S, Grant A, Howden I, Lewis M, Singer J (2006). "Evidence-based medicine and naturopathy". J Altern Complement Med. 12 (3): 323–8. doi:10.1089/acm.2006.12.323. PMID 16646733.
  31. ↑ Ernst E (2001). "Rise in popularity of complementary and alternative medicine: reasons and consequences for vaccination". Vaccine. 20 (Suppl 1): S89–93. doi:10.1016/S0264-410X(01)00290-0. PMID 11587822.
  32. ↑ "Naturopathic Medicine". American Cancer Society. 1 November 2008. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-03. สืบค้นเมื่อ 20 November 2010.
  33. ↑ 33.0 33.1 Beyerstein, BL; Wallace Sampson (1996). "Traditional Medicine and Pseudoscience in China: A Report of the Second CSICOP Delegation (Part 1)". Skeptical Inquirer. Committee for Skeptical Inquiry. 20 (4). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-10-04. สืบค้นเมื่อ 2015-02-26.
  34. ↑ 34.0 34.1 34.2 Celestial lancets: a history and rationale of acupuncture and moxa, Needham, J; Lu GD, 2002, Routledge, ISBN 0-7007-1458-8
  35. ↑ Tongue Diagnosis in Chinese Medicine, G Cia, 1995, Eastland Press. ISBN 0-939616-19-X.
  36. ↑ Camillia Matuk (2006). "Seeing the Body: The Divergence of Ancient Chinese and Western Medical Illustration" (PDF). Journal of Biocommunication. 32 (1). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2017-01-24. สืบค้นเมื่อ 2015-02-26.
  37. ↑ Medieval Transmission of Alchemical and Chemical Ideas Between China and India, Vijay Deshpande, Indiana Journal of History of Science, 22 (1), pp. 15–28, 1987
  38. ↑ Levinovitz A (22 October 2013). "Chairman Mao Invented Traditional Chinese Medicine". Slate. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 March 2014. สืบค้นเมื่อ 7 March 2014.
  39. ↑ Taylor, K (2005). Chinese Medicine in Early Communist China, 1945–63: a Medicine of Revolution. RoutledgeCurzon. p. 109. ISBN 0-415-34512-X.
  40. ↑ "Ayurvedic Medicine, Andrew Wiel". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-02-19. สืบค้นเมื่อ 2015-02-26.
  41. ↑ D. Wujastyk (2003). The Roots of Ayurveda: Selections from Sanskrit Medical Writings. p. xviii. ISBN 0-14-044824-1.
  42. ↑ Underwood, E. Ashworth; Rhodes P. (2008). "Medicine, History of". Encyclopædia Britannica.
  43. ↑ Mishra, Lakshmi-Chandra (2004). Scientific Basis for Ayurvedic Therapies. CRC Press. p. 8. ISBN 0-8493-1366-X.
  44. ↑ Valiathan, M. S. (2006). "Ayurveda: Putting the House in Order". Current Science. Indian Academy of Sciences. 90 (1): 5–6.
  45. ↑ Hammett-Stabler, Catherine A. (2011). Herbal Supplements: Efficacy, Toxicity, Interactions with Western Drugs, and Effects on Clinical Laboratory Tests. John Wiley and Sons. pp. 202–205. ISBN 0-470-43350-7.
  46. ↑ "Lead Poisoning Associated with Ayurvedic Medications — Five States, 2000–2003". Morbidity and Mortality Weekly Report. CDC.
  47. ↑ Saper RB, Phillips RS, Sehgal A, Khouri N, Davis RB, Paquin J, Thuppil V, Kales SN (2008). "Lead, Mercury, and Arsenic in US- and Indian-manufactured ayurvedic Medicines Sold via the Internet". Journal of the American Medical Association. 300 (8): 915–923. doi:10.1001/jama.300.8.915. PMC 2755247. PMID 18728265.
  48. ↑ Demon Haunted World, Carl Sagan
  49. ↑ Psychophysiologic Effects of Hatha Yoga on Musculoskeletal and Cardiopulmonary Function: A Literature Review, The Journal of Alternative and Complementary Medicine, J. A. Raub, (2002), 8(6): 797-812. doi:10.1089/10755530260511810
  50. ↑ Yip, Y. L. (Autumn 2002). "Pivot – Qi". The Journal of Traditional Eastern Health and Fitness. Insight Graphics Publishers. 12 (3). ISSN 1056-4004.
  51. ↑ "SGMA 2007 Sports & Fitness Participation Report From the USA Sports Participation Study". SGMA. p. 2. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-12-10. สืบค้นเมื่อ 2007-08-18.
  52. ↑ Cohen, K. S. (1999). The Way of Qigong: The Art and Science of Chinese Energy Healing. Random House of Canada. ISBN 0-345-42109-4.
  53. ↑ 53.0 53.1 According to a New Government Survey, 38 Percent of Adults and 12 Percent of Children Use Complementary and Alternative Medicine, NIH, [2] เก็บถาวร 2015-01-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  54. ↑ Howell JD (1999). "The Paradox of Osteopathy". New England Journal of Medicine. 341 (19): 1465–8. doi:10.1056/NEJM199911043411910. PMID 10547412.
  55. ↑ Oxford Dictionary Online[ลิงก์เสีย].
  56. ↑ Beyerstein BL (March 2001). "Alternative medicine and common errors of reasoning". Academic Medicine. 76 (3): 230–7. doi:10.1097/00001888-200103000-00009. PMID 11242572.
  57. ↑ Kent, H. (1997). "Ignore growing patient interest in alternative medicine at your peril - MDs warned". Canadian Medical Association Journal. 157 (10): 1427–1428. PMC 1228476. PMID 9371077.
  58. ↑ Goldrosen, M.H.; และคณะ (2004). "Complementary and alternative medicine: assessing the evidence for immunological benefits". Perspective. Nature Reviews Immunology. 4 (11): 912–21. doi:10.1038/nri1486. PMID 15516970.
  59. ↑ Sarris, J. (2012). "Current challenges in appraising complementary medicine evidence". Medical Journal of Australia. 196 (5): 310–11. doi:10.5694/mja11.10751. PMID 22432660.
  • สุฮวง ฐิติสัตยากร. ไขข้อข้องใจทางวิชาการ. วารสารอาหารและยา 5 (มกราคม–เมษายน 2541) : 72–75. ISSN 0859-1180.
  • ธวัชชัย กฤษณะประกรกิจ, สมจิตต์ หร่องบุตรศรี, ผ่องพรรณ กฤษณะประกรกิจ. สมาธิบำบัดทางจิตเวชศาสตร์และสุขภาพจิต. โครงการตำรามหาวิทยาลัยขอนแก่น, 2551. ISBN 9786117183171.

บรรณานุกรม แก้

ดูเพิ่ม แก้

สิ่งพิมพ์ขององค์การอนามัยโลก แก้

วารสารเพื่อการวิจัยการแพทย์ทางเลือก แก้

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=การแพทย์ทางเลือก&oldid=11359325"