แชมป์เฉพาะกาล

แชมป์เฉพาะกาล (อังกฤษ: Interim championship) หมายถึงตำแหน่งแชมป์ที่ให้ผู้ที่เหมาะสมครองตำแหน่งไปก่อน เนื่องจากแชมป์โลกตัวจริงไม่อาจจะชกได้จะเนื่องด้วยสาเหตุอันใดก็แล้วแต่ แต่เมื่อทั้งคู่พร้อม แชมป์เฉพาะกาลกับแชมป์โลกตัวจริงต้องชกกันเพื่อหาแชมป์โลกตัวจริง แต่ระหว่างที่เป็นแชมป์เฉพาะกาลสามารถชกป้องกันตำแหน่งกับผู้ท้าชิงได้ และมีสถานภาพเช่นเดียวกับแชมป์โลกตัวจริงทุกประการ

สถาบันที่ริเริ่มให้มีแชมป์เฉพาะกาล คือ สภามวยโลก (WBC) โดยเริ่มให้มีในปี พ.ศ. 2536 โดยนักมวยคนแรกที่เป็นแชมป์เฉพาะกาลคือ บิกตอร์ ราบานาเลส นักมวยชาวเม็กซิโก ในรุ่นแบนตั้มเวท เนื่องจากแชมป์โลกตัวจริงขณะนั้น คือ โจอิจิโร ทัตสึโยชิ มีปัญหาด้านสุขภาพ และเมื่อได้ชกกันก็เป็นฝ่ายทัตสุโยชิชนะคะแนนไป

สำหรับนักมวยไทยคนแรกที่เป็นแชมป์เฉพาะกาล คือ ศิริมงคล สิงห์มนัสศักดิ์ โดยได้มาในวันที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2539 ที่จังหวัดพิษณุโลก เมื่อเป็นฝ่ายชนะน็อก โฆเซ ลุยส์ บูเอโน นักมวยชาวเม็กซิกันไปได้ในยกที่ 5

สำหรับสถาบันสมาคมมวยโลก (WBA) เริ่มให้มีตำแหน่งแชมป์เฉพาะกาลในปี พ.ศ. 2541 และนักมวยไทยรายแรกที่ครองแชมป์นี้ของสมาคมมวยโลก คือ สงคราม ป.เปาอินทร์ โดยได้มาจากการชนะคะแนน รอนนี่ มากราโม่ นักมวยชาวฟิลิปปินส์ ในวันที่ 30 มกราคม พ.ศ. 2542 ที่พัทยา

ในปัจจุบัน สถานะของแชมป์เฉพาะกาลเปลี่ยนไป โดยทาง WBA ได้ริเริ่มตำแหน่งรองแชมป์อันดับสูงสุดที่เหนือกว่าแชมป์เฉพาะกาล คือ WBA GOLD มีศักดิ์รองจากแชมป์โลกตัวจริงทั้งปกติและซูเปอร์แชมป์ ส่วนผู้ที่เป็นแชมป์เฉพาะกาล จะเป็นรองแชมป์โลกอันดับ 1 ที่จะรอชิงแชมป์กับแชมป์โลกตัวจริงต่อไป ในกรณีที่แชมป์ WBA GOLD ว่าง

ในขณะที่ทาง WBC แชมป์โลกเฉพาะกาล จะถูกเรียกว่า แชมป์เข็มขัดเพชร (Diamond championship) รองแชมป์โลกอันดับ 1 จะถูกเรียกว่า แชมป์เข็มขัดเงิน (Silver championship)

อ้างอิง

• Jackson, Ron. "Flyweight champ wins 15th defence." SuperBoxing. URL accessed 3 August 2006.
• WBA officials. World Boxing Association World Championships Regulations. World Boxing Association. PDF accessed 3 August 2006.
• 'ฟ้าลั่นจูเนียร์' จะแก้มือต้องรอ 'ทากายามา' ชกไฟต์บังคับก่อน. ไทยรัฐ. accessed 9 July 2015.