เอดัวร์ ดาลาดีเย
เอดัวร์ ดาลาดีเย (ฝรั่งเศส: Édouard Daladier) เป็นนักการเมืองฝรั่งเศสและนายกรัฐมนตรีฝรั่งเศสการระบาดของสงครามโลกครั้งที่สอง.
| เอดัวร์ ดาลาดีเย | |
|---|---|
| |
| คนที่ 72 นายกรัฐมนตรีฝรั่งเศส | |
| ดำรงตำแหน่ง 10 เมษายน 1938 – 21 มีนาคม 1940 | |
| ประธานาธิบดี | อัลเบิร์ต เลอบรัน |
| ก่อนหน้า | ลิออน บลูม |
| ถัดไป | ปอล แรโน |
| ดำรงตำแหน่ง 30 มกราคม 1934 – 9 กุมภาพันธ์ 1934 | |
| ประธานาธิบดี | อัลเบิร์ต เลอบรัน |
| ก่อนหน้า | Camille Chautemps |
| ถัดไป | Gaston Doumergue |
| ดำรงตำแหน่ง 31 มกราคม 1933 – 26 ตุลาคม 1933 | |
| ประธานาธิบดี | อัลเบิร์ต เลอบรัน |
| ก่อนหน้า | Joseph Paul-Boncour |
| ถัดไป | Albert Sarraut |
| รัฐมนตรีกลาโหม | |
| ดำรงตำแหน่ง 4 มิถุนายน 1936 – 18 พฤษภาคม 1940 | |
| นายกรัฐมนตรี | ลิออน บลูม Camille Chautemps ตัวเขาเอง |
| ก่อนหน้า | Louis Maurin |
| ถัดไป | ปอล แรโน |
| ดำรงตำแหน่ง 18 ธันวาคม 1932 – 29 มกราคม 1934 | |
| นายกรัฐมนตรี | Joseph Paul-Boncour ตัวเขาเอง |
| ก่อนหน้า | Joseph Paul-Boncour |
| ถัดไป | Jean Fabry |
| สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรฝรั่งเศส | |
| ดำรงตำแหน่ง 2 มิถุนายน 1946 – 8 ธันวาคม 1958 | |
| เขตเลือกตั้ง | โวกลูส |
| ดำรงตำแหน่ง 16 พฤศจิกายน 1919 – 10 กรกฎาคม 1940 | |
| เขตเลือกตั้ง | โวกลูส |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 18 มิถุนายน ค.ศ. 1884 Carpentras, จังหวัดโวกลูซ, ฝรั่งเศส |
| เสียชีวิต | 10 ตุลาคม ค.ศ. 1970 (86 ปี) ปารีส, ฝรั่งเศส |
| พรรคการเมือง | Radical |
| คู่สมรส | Madeleine Laffont (สมรส ค.ศ. 1917; 1932) Jeanne Boucoiran (สมรส ค.ศ. 1951; 1970) |
| บุตร | Jean Pierre Marie |
| วิชาชีพ | นักประวัติศาสตร์, ครู |
| การเข้าเป็นทหาร | |
| รับใช้ |  สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 3
|
| สังกัด | กองทัพฝรั่งเศส
|
| ยศ | กัปตัน |
| การยุทธ์ | สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง |
ดาลาดีเยเกิดใน Carpentras และเริ่มอาชีพทางการเมืองของเขาก่อนสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง. ในช่วงสงครามเขาต่อสู้กับแนวรบด้านตะวันตกและได้รับการตกแต่งสำหรับการให้บริการของเขา. หลังจากสงครามเขากลายเป็นผู้นำใน Radical Party และนายกรัฐมนตรีในปี 1933 และ 1934. ดาลาดีเยเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมจาก 1936 ถึง 1940 และนายกรัฐมนตรีอีกครั้งในปี 1938. ในฐานะหัวหน้ารัฐบาลเขาได้ขยายรัฐสวัสดิการของฝรั่งเศสในปี 1939.
พร้อมด้วยเนวิล เชมเบอร์ลิน, เบนิโต มุสโสลินี และ อดอล์ฟ ฮิตเลอร์, ดาลาดีเยลงนามในความตกลงมิวนิกในปี 1938, ให้เยอรมนีควบคุมซูเดเทินลันท์หลังจากฮิตเลอร์การบุกครองโปแลนด์ในปี 1939 อังกฤษและฝรั่งเศสประกาศสงครามกับเยอรมนี ในช่วงสงครามลวง, ความล้มเหลวของฝรั่งเศสในการช่วยเหลือฟินแลนด์เพื่อต่อต้านการรุกรานของสหภาพโซเวียตในสงครามฤดูหนาวนำไปสู่การเลิกจ้างของดาลาดีเยเมื่อวันที่ 21 มีนาคม 1940 และเข้ามาดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีโดยปอล แรโน. ดาลาดีเยยังคงเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมจนถึง 19 พฤษภาคมเมื่อเขาถูกแทนที่ด้วย Maxime Weygand หลังจากความพ่ายแพ้ของฝรั่งเศสที่ซีดาน.
หลังจากความพ่ายแพ้ของฝรั่งเศส, ดาลาดีเยถูกพยายามขายชาติโดยรัฐบาลวิชีในห้องพยายามและถูกคุมขังอย่างต่อเนื่องใน Fort du Portalet, ค่ายกักกันบูเคินวัลท์และปราสาท Itter หลังจากการปลดปล่อยให้เป็นอิสระ, ดาลาดีเยเริ่มอาชีพนักการเมืองในฐานะสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรแห่งฝรั่งเศสอีกครั้งในปี 1946 ถึง 1958. เขาเสียชีวิตในปารีสเมื่อวันที่ 10 ตุลาคม 1970.