เอดัวร์ ดาลาดีเย

เอดัวร์ ดาลาดีเย (ภาษาฝรั่งเศส: [edwaʁ daladje]; 18 มิถุนายน ค.ศ. 1884 – 10 ตุลาคม ค.ศ. 1970) เป็นนักการเมืองฝ่ายสังคมนิยมหัวรุนแรง (กลาง-ซ้าย) ชาวฝรั่งเศส และนายกรัฐมนตรีฝรั่งเศส เขาเป็นผู้ลงนามในความตกลงมิวนิก อันเป็นจุดเริ่มต้นของการปะทุขึ้นของสงครามโลกครั้งที่สอง

เอดัวร์ ดาลาดีเย
ดาลาดีเยในทศวรรษที่ 1930
นายกรัฐมนตรีฝรั่งเศส
ดำรงตำแหน่ง 10 เมษายน 1938 – 21 มีนาคม 1940
ประธานาธิบดี	อาลแบร์ เลอเบริง
ก่อนหน้า	เลอง เบิล์ม
ถัดไป	ปอล แรโน
ดำรงตำแหน่ง 30 มกราคม 1934 – 9 กุมภาพันธ์ 1934
ประธานาธิบดี	อาลแบร์ เลอเบริง
ก่อนหน้า	Camille Chautemps
ถัดไป	Gaston Doumergue
ดำรงตำแหน่ง 31 มกราคม 1933 – 26 ตุลาคม 1933
ประธานาธิบดี	อาลแบร์ เลอเบริง
ก่อนหน้า	Joseph Paul-Boncour
ถัดไป	Albert Sarraut
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม
ดำรงตำแหน่ง 4 มิถุนายน 1936 – 18 พฤษภาคม 1940
นายกรัฐมนตรี	เลอง เบิล์ม Camille Chautemps ตัวเอง
ก่อนหน้า	Louis Maurin
ถัดไป	ปอล แรโน
ดำรงตำแหน่ง 18 ธันวาคม 1932 – 29 มกราคม 1934
นายกรัฐมนตรี	Joseph Paul-Boncour Himself
ก่อนหน้า	Joseph Paul-Boncour
ถัดไป	Jean Fabry
สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรฝรั่งเศส
ดำรงตำแหน่ง 2 มิถุนายน 1946 – 8 ธันวาคม 1958
เขตเลือกตั้ง	โวกลูซ
ดำรงตำแหน่ง 16 พฤศจิกายน 1919 – 10 กรกฎาคม 1940
เขตเลือกตั้ง	โวกลูซ
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	18 มิถุนายน ค.ศ. 1884(1884-06-18) Carpentras โวกลูซ ฝรั่งเศส
เสียชีวิต	10 ตุลาคม ค.ศ. 1970 (86 ปี) ปารีส ฝรั่งเศส
พรรค	พรรคสังคมนิยมหัวรุนแรง
คู่สมรส	Madeleine Laffont (สมรส ค.ศ. 1917; 1932) Jeanne Boucoiran (สมรส ค.ศ. 1951)
บุตร	ฌ็อง ปีแยร์ มารี
วิชาชีพ	นักประวัติศาสตร์ ครู
ลายมือชื่อ
การเข้าเป็นทหาร
รับใช้	สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 3
สังกัด	กองทัพฝรั่งเศส
ประจำการ	1914–1919 1945
ยศ	กัปตัน
การยุทธ์	สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ยุทธการที่แวร์เดิง สงครามโลกครั้งที่สอง ยุทธการยึดปราสาทอิทเทอร์

ดาลาดีเยเกิดที่เมืองคาร์เปนทราสและเขาได้เริ่มอาชีพทางการเมืองในช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ในระหว่างสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง เขาได้ร่วมต่อสู้ในแนวรบด้านตะวันตก และได้รับเหรียญกล้าหาญในการรับใช้ชาติของเขา เมื่อสงครามโลกยุติลง เขากลายเป็นผู้นำแห่งพรรคหัวรุนแรงและนายกรัฐมนตรีตั้งแต่ ค.ศ. 1933 จนถึง ค.ศ. 1934 ดาลาดีเยดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมตั้งแต่ ค.ศ. 1936 จนถึ ค.ศ. 1940 และกลับมาดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีอีกครั้งใน ค.ศ. 1938 ในขณะที่เป็นหัวหน้ารัฐบาล เขาได้ขยายรัฐสวัสดิการของฝรั่งเศสใน ค.ศ. 1939

ดาลาดีเยได้ลงนามในความตกลงมิวนิกใน ค.ศ. 1938 พร้อมกับ เนวิล เชมเบอร์ลิน เบนิโต มุสโสลินี และอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ ซึ่งเป็นข้อตกลงเพื่อให้นาซีเยอรมนีควบคุมพื้นที่ซูเดเทินลันท์ หลังจากฮิตเลอร์สั่งบุกโปแลนด์ใน ค.ศ. 1939 สหราชอาณาจักรและฝรั่งเศสจึงได้ประกาศสงครามกับเยอรมนี ในช่วงสงครามลวง ฝรั่งเศสล้มเหลวในการช่วยเหลือฟินแลนด์เพื่อต่อต้านการรุกรานจากสหภาพโซเวียตระหว่างสงครามฤดูหนาว นำไปสู่การลาออกจากตำแหน่งของดาลาเดียร์เมื่อวันที่ 21 มีนาคม ค.ศ. 1940 และ ปอล แรโน ได้ขึ้นดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีแทนเขา ดาลาดีเยยังคงเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมจนกระทั่งวันที่ 19 พฤษภาคม เมื่อฝรั่งเศสพ่ายแพ้แก่เยอรมนีที่เซอด็อง

หลังจากความพ่ายแพ้ของฝรั่งเศส ดาลาดีเยถูกกล่าวหาว่าพยายามขายชาติโดยรัฐบาลวีชี ระหว่างการพิจารณาคดี ดาลาดีเยถูกเปลี่ยนที่กุมขังอยู่หลายครั้ง รวมทั้งค่ายกักกันบูเคินวัลท์ด้วย จนในที่สุด หลังจากยุทธการยึดปราสาทอิทเทอร์ ดาลาดีเยกลับมาทำอาชีพทางการเมืองอีกครั้งในฐานะสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรแห่งฝรั่งเศสตั้งแต่ ค.ศ. 1946 จนถึง ค.ศ. 1958 เขาถึงแก่อสัญกรรมที่ปารีสใน ค.ศ. 1970