เหยี่ยวรุ้ง

เหยี่ยวรุ้ง
	เสียงร้องⓘ
สถานะการอนุรักษ์
	; ความเสี่ยงต่ำ (IUCN 3.1)
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร:	Animalia
ไฟลัม:	Chordata
ชั้น:	Aves
อันดับ:	Accipitriformes
วงศ์:	Accipitridae
สกุล:	Spilornis
สปีชีส์:	S. cheela
ชื่อทวินาม
	Spilornis cheela; (Latham, 1790)
ชนิดย่อย
	S. c. melanotis (ในอินเดียตอนกลาง); S. c. spilogaster (ในศรีลังกา); S. c. burmanicus (ในพม่า); S. c. ricketti (ในเวียดนามและจีน); S. c. malayensis (ในแหลมมลายู); S. c. davisoni (ในหมู่เกาะอันดามัน); S. c. minimus (ในหมู่เกาะนิโคบาร์); S. c. perplexus (ในเกาะริวกิว); S. c. hoya (ในไต้หวัน); S. c. rutherfordi (ในเกาะไหหลำ); S. c. palawanensis (ในเกาะปาลาวัน); S. c. pallidus (ในบอร์เนียวเหนือ); S. c. richmondi (ในบอร์เนียวใต้); S. c. natunensis (ในนาตูนา); S. c. batu (ในเกาะบาตู); S. c. abbotti (นอกเกาะสุมาตรา); S. c. sipora (นอกเกาะสุมาตรา); S. c. asturinus (นอกเกาะสุมาตรา); S. c. bido (ในเกาะชวา); S. c. baweanus (ในหมู่เกาะบาวีน);

เหยี่ยวรุ้ง หรือ อีรุ้ง^[3] (ชื่อวิทยาศาสตร์: Spilornis cheela) เป็นนกล่าเหยื่อขนาดกลางจำพวกเหยี่ยวที่พบได้ในป่าในทวีปเอเชีย เขตร้อน มีการกระจายพันธุ์กว้าง ด้วยความที่นกในสกุลนี้กินอาหารหลัก คือ งู จึงได้ชื่อสามัญในภาษาอังกฤษว่า serpent-eagle (เหยี่ยวงู หรือ อินทรีงู)

ลักษณะทั่วไป

เหยี่ยวรุ้งเป็นนกล่าเหยื่อขนาดกลาง ขนาดลำตัวยาวประมาณ 51-71 เซนติเมตร มีแผ่นหนังสีเหลืองสดใสบริเวณโคนปากไปจนถึงดวงตา ขนบริเวณท้ายทอยค่อนข้างยาวคล้ายมีขนหงอนที่หัว ซึ่งมีลักษณะคล้ายพัดเป็นสีดำลายซีดสีขาว ที่เมื่อเวลาโกรธหรือขู่คู่ต่อสู้ให้กลัวจะแผ่ออก^[3] ลำตัวด้านบนเป็นสีน้ำตาลเข้ม โดยเฉพาะที่ปีกจะมีจุดสีขาวกระจายอยู่ ลำตัวด้านล่างเป็นสีน้ำตาลและมีลายจุดสีขาวกระจายอยู่ทั่วไป ตัวที่โตเต็มวัยขณะบินจะเห็นแถบกว้างสีขาวที่หาง และใต้ปีกชัดเจน

การกระจายพันธุ์และถิ่นอาศัย

พบในอินเดีย, จีน, ไหหลำ, ไต้หวัน, พม่า, ไทย, อินโดจีน, มาเลเซีย ในประเทศไทยพบได้ทุกภาคในปริมาณปานกลาง จึงมีชนิดย่อยมากถึง 20 ชนิด (ดูในตาราง) อาศัยอยู่ตามป่าที่ราบและตามป่าบนยอดเขาใกล้ ๆ แหล่งน้ำต่าง ๆ เป็นสัตว์ป่าคุ้มครองตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พุทธศักราช 2535^[4]

อ้างอิง

↑ จาก IUCN (อังกฤษ)
↑ จาก ITIS.gov (อังกฤษ)
↑ ^3.0 ^3.1 รุ้ง ๒ น. ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542
↑ เหยี่ยวรุ้ง องค์การสวนสัตว์

แหล่งข้อมูลอื่น

ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับ Spilornis cheela ที่วิกิสปีชีส์

[1] จาก IUCN (อังกฤษ)

[2] จาก ITIS.gov (อังกฤษ)

[รุ้ง-3] 3.0 ^3.1 รุ้ง ๒ น. ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542

[4] เหยี่ยวรุ้ง องค์การสวนสัตว์

[1]

[2]

[3]

[4]

เหยี่ยวรุ้ง

เสียงร้อง^ⓘ
สถานะการอนุรักษ์
ความเสี่ยงต่ำ (IUCN 3.1)^[1]
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร:	Animalia
ไฟลัม:	Chordata
ชั้น:	Aves
อันดับ:	Accipitriformes
วงศ์:	Accipitridae
สกุล:	Spilornis
สปีชีส์:	S. cheela
ชื่อทวินาม
*Spilornis cheela* (Latham, 1790)
ชนิดย่อย
S. c. melanotis (ในอินเดียตอนกลาง) S. c. spilogaster (ในศรีลังกา) S. c. burmanicus (ในพม่า) S. c. ricketti (ในเวียดนามและจีน) S. c. malayensis (ในแหลมมลายู) S. c. davisoni (ในหมู่เกาะอันดามัน) S. c. minimus (ในหมู่เกาะนิโคบาร์) S. c. perplexus (ในเกาะริวกิว) S. c. hoya (ในไต้หวัน) S. c. rutherfordi (ในเกาะไหหลำ) S. c. palawanensis (ในเกาะปาลาวัน) S. c. pallidus (ในบอร์เนียวเหนือ) S. c. richmondi (ในบอร์เนียวใต้) S. c. natunensis (ในนาตูนา) S. c. batu (ในเกาะบาตู) S. c. abbotti (นอกเกาะสุมาตรา) S. c. sipora (นอกเกาะสุมาตรา) S. c. asturinus (นอกเกาะสุมาตรา) S. c. bido (ในเกาะชวา) S. c. baweanus (ในหมู่เกาะบาวีน)^[2]