เลเซอร์ดิสก์ (อังกฤษ: LaserDisc) หรือ LD เป็นรูปแบบสื่อวิดีโอและสื่อเก็บข้อมูลออปติคัลดิสก์แผ่นแรกแรกที่ได้รับอนุญาต วางจำหน่ายและวางตลาดในชื่อ MCA DiscoVision (หรือที่เรียกกันสั้นๆ ว่า “DiscoVision”) ในสหรัฐใน ค.ศ. 1978 แม้ว่าเลเซอร์ดิสก์จะให้คุณภาพของภาพและเสียงที่สูงกว่ารูปแบบอื่น เช่น วีเอชเอส และ Betamax แต่เลเซอร์ดิสก์กลับไม่มีการใช้ในวงกว้างในอเมริกาเหนือ เนื่องจากราคาของเครื่องเล่นที่สูง รวมไปถึงไม่สามารถบันทึกรายการโทรทัศน์ได้ อย่างไรก็ตามรูปแบบนี้ได้รับความนิยมมากขึ้นในภูมิภาคช่วงคริสต์ทศวรรษ 1990 แต่ก็ยังคงเป็นรูปแบบที่ไม่นิยมในยุโรปและออสเตรเลีย ตรงกันข้ามกับในประเทศญี่ปุ่น ที่ได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก รวมถึงในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เช่นกัน [1] เทคโนโลยีและแนวคิด เลเซอร์ดิสก์ เป็นรากฐานสำหรับรูปแบบออปติคัลดิสก์ในภายหลังซึ่งรวมถึง คอมแพ็กดิสก์, ดีวีดี และ บลูเรย์

โลโก้ เลเซอร์ดิสก์
ภาพแผ่นเลเซอร์ดิสก์เปรียบเทียบกับแผ่นดีวีดี

อ้างอิง แก้

  1. "Followers of LaserDisc Interest". itimes. สืบค้นเมื่อ July 28, 2014.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

ออปติคอลดิสก์ (ดิสก์แสง)

เลเซอร์ดิสก์ (ค.ศ. 1978) - เลเซอร์ฟิล์ม (ค.ศ. 1984) - ซีดี - วีซีดี (ค.ศ. 1993) - ดีวีดี (ค.ศ. 1996) - DVD-Video (ค.ศ. 1996) - มินิดีวีดี - ซีวีดี (1998) - เอสวีซีดี (1998) - เอฟเอ็มดี (2000) - EVD (2003) - FVD (2005) - UMD (2005) - VMD (2006) - HD DVD (2006) - Blu-ray Disc (BD) (2006) - เอวีซีเอชดี (2006) - Tapestry Media (2007) - Ultra HD Blu-ray (2010) - เอชวีดี (TBA) - PH-DVD (TBA) - Protein-coated disc (TBA) - Two-Photon 3-D (TBA)