เรเปียร์
เรเปียร์ (rapier) มีจุดกำเนิดในประเทศสเปนเรียก เอสปาด้าโรเปร่า (Espada Ropera) เป็น กระบี่ ใบยาว ผอมบาง ปลายแหลมคม ได้รับความนิยมสูงสุดในทวีปยุโรปช่วงระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 16 และ คริสต์ศตวรรษที่ 17 (ยุโรปใหม่ยุคต้น) ใช้ต่อสู้โดยการแทง จิ้ม (อาจจะใช้ฟันได้บ้างในบางองศาแต่ไม่ค่อยสะดวกนัก เพราะใบดาบบาง) ใบดาบอาจจะมีคมด้านเดียว หรือทั้งสองด้าน หรืออาจจะคมแค่ครึ่งปลาย โกร่งดาบมักจะมีลวดลายสวยงามสลับซับซ้อน เรเปียร์มีพัฒนาการและความแตกต่างกันหลากหลายรูปแบบ ดาบในยุคต่อๆ มา ถูกพัฒนาให้สั้นลง ใบใหญ่กว่า เพื่อใช้ฟาดฟัน ทั้งรุกและรับได้ดีขึ้น คนยุคหลังรู้จักเรเปียร์มากขึ้นเพราะภาพยนตร์เรื่องสามทหารเสือ
คำว่า เรเปียร์ เป็นคำในภาษาเยอรมัน ที่ใช้เรียกแทนดาบ แต่ในอิตาลี สเปน และฝรั่งเศส จะเรียกว่า สปาด้า, เอสปาด้า หรือ เอเป้ (spada, espada, épée) แทนการใช้คำว่า ดาบ (sword)
ส่วนประกอบ
แก้- ด้ามจับ (hilt)
- ด้ามจับของเรเปียร์ มักจะมีการเพิ่ม โกร่ง, กระบัง เพื่อป้องกันมือ จากการถูกแทงสวน หรือตวัดมาโดน มักมีการออกแบบตกแต่งด้วยลวดลายงดงามสลับซับซ้อน อาจจะมีการเพิ่มเส้นวงแหวน ซึ่งต่อแปะทับด้วยแผ่นโลหะ หรือทำเป็นรูปถ้วย เสริมจาก ครอสการ์ด (crossguard) เพื่อการปกป้องมือผู้ถือได้ดียิ่งขึ้น
- ใบดาบ (blade)
- ใบดาบเรเปียร์จะมีลักษณะบางและยาวมาก ปลายแหลม บางครั้งจะทำแบบมีคมด้านเดียว หรือคมทั้งสองด้าน หรืออาจจะลับคมเฉพาะช่วงครึ่งปลาย ความยาวของใบดาบมักจะ 100 ซ.ม.ขึ้นไป ความกว้างของใบประมาณ 2.5 ซ.ม. หรือแคบกว่านี้ โดยแบ่งออกเป็น สอง สาม สี่ ห้า หรือ เก้าส่วน
อ้างอิง
แก้- John Clements. Renaissance Swordsmanship : The Illustrated Book Of Rapiers And Cut And Thrust Swords And Their Use. Paladin Press, 1997. ISBN 0-87364-919-2