เพลงยาวถวายโอวาท
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
เพลงยาวถวายโอวาท เป็นผลงานกวีนิพนธ์แบบกลอนประพันธ์โดยสุนทรภู่ ขณะเมื่อเป็นพระอาจารย์ถวายอักษรแด่เจ้าฟ้ากลางและเจ้าฟ้าปิ๋ว พระโอรสในเจ้าฟ้ากุณฑลทิพยวดี เชื่อว่าประพันธ์ขึ้นราวปี พ.ศ. 2371-72 เนื้อหาแสดงคำสอนที่น่าสนใจ รวมถึงประเพณีเก่าแก่ของไทยหลายอย่าง เช่น การแต่งกาย การล้างหน้า การตัดผม เป็นต้น มีวรรคทองมากมายปรากฏอยู่ในวรรณกรรมเรื่องนี้ เช่น
| เพลงยาวถวายโอวาท | |
|---|---|
| กวี | พระสุนทรโวหาร (ภู่) |
| ประเภท | สุภาษิต |
| คำประพันธ์ | กลอนสุภาพ |
| ยุค | รัชกาลที่ 3 |
| ปีที่แต่ง | พ.ศ. 2371-2372 |
 ส่วนหนึ่งของสารานุกรมวรรณศิลป์ | |
- "อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย
- แม้นเจ็บอื่นหมื่นแสนจะแคลนคลาย เจ็บจนตายนั้นเพราะเหน็บให้เจ็บใจ"
อีกบทหนึ่งคือ
- "อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ ประเสริฐสุดซ่อนใส่เสียในฝัก
- สงวนคมสมนึกใครฮึกฮัก จึงค่อยชักเชือดฟันให้บรรลัย
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้
วิกิซอร์ซ มีงานต้นฉบับเกี่ยวกับ:
 | บทความวรรณกรรมนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |