เทวทูต
เทวทูต หมายถึง ทูตของเทพ ซึ่งเป็นสัญญาณเตือนให้ระลึกถึงธรรมดาของชีวิต จนเกิดความสังเวชแล้วเร่งทำความดี[1]
ใน "ทูตสูตร" พระโคตมพุทธเจ้าตรัสว่าเทวทูตมี 3 จำพวก ได้แก่[2]
เมื่อรวม "บรรพชิต" ด้วย เรียกว่า นิมิต 4[3] พระพุทธเจ้าตรัสว่าเพราะได้ทอดพระเนตรนิมิตทั้ง 4 นี้ จึงตัดสินพระทัยออกผนวชในเวลาต่อมา
นอกจากนี้ใน "เทวทูตสูตร" พระพุทธเจ้ายังตรัสถึงเทวทูต 5 ซึ่งหมายถึงทูตของพระยม ได้แก่
พระยมจะสอบถามสัตว์นรกว่าเคยพบเห็นเทวทูตเหล่านี้หรือไม่ เพื่อให้สัตว์นรกนั้นได้ระลึกถึงกุศลกรรมที่ตนเคยทำมา หากสัตว์นรกจำได้ก็จะพ้นจากนรก หากจำไม่ได้ยมบาลก็จะนำตัวสัตว์นรกนั้นไปลงโทษตามบาปกรรมที่ได้ทำมา[4]
อ้างอิง แก้
- ↑ ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 7 รอบ 5 ธันวาคม 2554. กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน, 2556. 1,544 หน้า. ISBN 978-616-7073-56-9, หน้า 582
- ↑ ทูตสูตร, พระไตรปิฎก เล่มที่ 20 พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ 12 อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต
- ↑ โคตมพุทธวงศ์ที่ ๒๕, พระไตรปิฎก เล่มที่ 33 พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ 25 ขุททกนิกาย อปทาน ภาค 2 พุทธวังสะ
- ↑ เทวทูตสูตร, พระไตรปิฎก เล่มที่ 14 พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ 6 มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์