วิกิพีเดีย

เดลตาแอร์ไลน์

(เปลี่ยนทางจาก เดลต้า แอร์ไลน์)

เดลตาแอร์ไลน์ (อังกฤษ: Delta Air Lines) เป็นสายการบินสัญชาติอเมริกัน มีสำนักงานใหญ่อยู่ที่เมืองแอตแลนต้า รัฐจอร์เจีย เที่ยวบินแรกของเดลต้าคือในปี พ.ศ. 2472[2] ในปี 1972 เดลต้าได้รวมกิจการกับ นอร์ทเวสต์แอร์ไลน์ [3] ในปี 1987 เดลต้าได้รวมกิจการกับเวสเทิร์นแอร์ไลน์[4] ในปีพ.ศ. 2553 พวกเขาได้รวมกิจการกับ นอร์ทเวสต์แอร์ไลน์ ณ ปีพ.ศ. 2565 เดลตาแอร์ไลน์มีเที่ยวบินไปยัง 325 จุดหมายปลายทางละมีเครื่องบิน 847 ลำ[5]

เดลตาแอร์ไลน์
Delta logo.svg
IATA ICAO รหัสเรียก
DL DAL Delta
ก่อตั้ง2 มีนาคม พ.ศ. 2468 (98 ปี), (ในชื่อ Huff Daland Dusters ใน Macon, Georgia)
30 พฤษภาคม พ.ศ. 2467 (98 ปี), (ในชื่อ เดลตาแอร์เซอร์วิส)
เริ่มดำเนินงาน17 มิถุนายน พ.ศ. 2472
ท่าหลักแอตแลนตา
บอสตัน
ดีทรอยต์
ลอสแอนเจลิส
ซอลต์เลกซิตี
มินนีแอโพลิส-เซนต์พอล
นิวยอร์กซิตี้-เจเอฟเค.
นิวยอร์กซิตี้-ลากวาเดีย
ซอลต์เลกซิตี
ซีแอตเทิล
เมืองสำคัญออสติน
ราลี
สะสมไมล์สกายไมล์
พันธมิตรการบินสกายทีม, สกายทีมคาร์โก้
บริษัทลูกเดลตา ไพรเวทเจ็ท
เอนเดวอร์แอร์
ลาแทมแอร์ไลน์ (20%)
เวอร์จินแอตแลนติก (49%)
ขนาดฝูงบิน847 (สั่งซื้อ 247 รายการ)
จุดหมาย325 (ปี 2562)
บริษัทแม่เดลตาแอร์ไลน์อินคอร์ปปอเรชั่น
สำนักงานใหญ่แอตแลนตา รัฐจอร์เจีย สหรัฐอเมริกา
รายได้เพิ่มขึ้น US$29.90 พันล้าน (2021)[1]
รายได้จากการดำเนินงาน
เพิ่มขึ้น US$1.89 พันล้าน (2021)[1]
รายได้สุทธิ
เพิ่มขึ้น US$280 ล้าน (2021)[1]
สินทรัพย์เพิ่มขึ้น US$72.46 พันล้าน (2021)[1]
ส่วนของผู้ถือหุ้นเพิ่มขึ้น US$3.89 พันล้าน (2021)[1]
เว็บไซต์delta.com

เดลตาแอร์ไลน์ เป็นหนึ่งในสมาชิกผู้ก่อตั้งสกายทีมอัลไลแอนซ์ ในปีพ.ศ. 2543

ประวัติแก้ไข

ประวัติศาสตร์ของเดลตาแอร์ไลน์เริ่มต้นด้วยการดำเนินการปัดฝุ่นพืชผลทางอากาศในชื่อ Huff Daland Dusters, Inc. บริษัทก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2468 ในเมืองแมคอน รัฐจอร์เจีย ก่อนจะย้ายไปมอนโร รัฐลุยเซียนา ในฤดูร้อน ปีพ.ศ. 2468[6]

อี. วูลแมน ผู้จัดการทั่วไปและต่อมาคือซีอีโอคนแรกของเดลตา นำกลุ่มนักลงทุนในท้องถิ่นมาซื้อทรัพย์สินของบริษัท เมื่อถึงเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2473 การให้บริการได้ขยายออกไปทางทิศตะวันออกสู่แอตแลนตาและทางตะวันตกไปยังเมืองฟอร์ตเวิร์ธ รัฐเท็กซัส[7] ผู้โดยสารหยุดให้บริการในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2473 เมื่อสัญญาไปรษณีย์ทางอากาศสำหรับเส้นทางเดลต้าเป็นผู้บุกเบิกได้รับรางวัลจากสายการบินอื่น ซึ่งซื้อทรัพย์สินของเดลต้าแอร์เซอร์วิส

เดลต้าย้ายสำนักงานใหญ่จากมอนโร รัฐหลุยเซียน่า ไปยังที่ตั้งปัจจุบันในแอตแลนตาในปีพ.ศ. 2484[8] บริษัทได้เริ่มก่อตั้งชื่ออย่างเป็นทางการว่าเดลต้าแอร์ไลน์ในปีพ.ศ. 2488[9] ในปี พ.ศ. 2489 บริษัทได้เริ่มดำเนินการ การขนส่งสินค้าตามกำหนดเวลาอย่างสม่ำเสมอ ในปีพ.ศ. 2496 บริษัทได้เปิดเส้นทางบินระหว่างประเทศครั้งแรกหลังจากซื้อกิจการของชิคาโกและเซาเทิร์นแอร์ไลน์

ในปีพ.ศ. 2502 เป็นสายการบินแรกที่ทำการบินด้วยเครื่องดักลาส ดีซี-8 ในปีพ.ศ. 2508 เดลต้าเป็นสายการบินแรกที่บิน แมคดอนเนลล์ ดักลาซ ดีซี-9 บริการข้ามมหาสมุทรแอตแลนติก ในปีพ.ศ. 2321 ด้วยเที่ยวบินตรงจากแอตแลนตาไปลอนดอนเป็นเที่ยวบินแรก ต่อมาในปีพ.ศ. 2530 เดลตาแอร์ไลน์ได้เข้าซื้อกิจการของ เวสต์เทิรน์แอร์ไลน์

ในปีพ.ศ. 2533 เดลต้าเป็นสายการบินแรกในสหรัฐอเมริกาที่ทำการบินด้วยเครื่องบินแมคดอนเนลล์ ดักลาซ เอ็มดี-11 ในปีพ.ศ. 2534 เดลต้าได้เริ่มขยายเส้นทางระหว่างประเทศไปยังลาตินอเมริกา[10] ในปีพ.ศ. 2546 บริษัทได้เปิดตัว ซอง ซึ่งเป็นสายการบินต้นทุนต่ำ ก่อนเลิกดำเนินงานไปในปีพ.ศ. 2549

ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2553 นอร์ทเวสต์แอร์ไลน์ได้ควบรวมกิจการเข้ากับเดลตาแอร์ไลน์ สิ้นสุดการดำเนินงานของนอร์ทเวสต์

จุดหมายปลายทางแก้ไข

พันธมิตรทางการบินแก้ไข

เดลตาแอร์ไลน์เป็นสมาชิกของสกายทีม และมีพันธมิตรทาการบินกับสายการบินต่าง ๆ ดังนี้:[11][12]

ฝูงบินแก้ไข

 
แอร์บัส เอ220-100 ของเดลตาแอร์ไลน์ ซึ่งเป็นผู้ให้บริการรายใหญ่ที่สุดของรุ่น

ณเดือนมกราคม พ.ศ.2565 เดลตาแอร์ไลน์มีเครื่องบินในฝูงดังนี้:[24][25][26][27]

ฝูงบินของเดลตาแอร์ไลน์
เครื่องบิน ประจำการ คำสั่งซื้อ ผู้โดยสาร อ้างอิง หมายเหตุ
J F W Y+ Y รวม
แอร์บัส เอ220-100 41 4[28] — 12 — 15 82 109 [29]
แอร์บัส เอ220-300 10 40 — 12 — 30 88 130 [30]
แอร์บัส เอ319-100 57 — — 12 — 18 102 132 [31]
แอร์บัส เอ320-200 56 — — 16 — 18 123 157 [32]
แอร์บัส เอ321-200 127 — — 20 — 29 142 191 [33]
แอร์บัส เอ321นีโอ 3 152[34] — 20 — 42 132 194 [35]
แอร์บัส เอ 330-200 11 — 34 — — 32 168 234 [36] จะมีการติดตั้งที่นั่งพรีเมียมเซเล็กท์เพิ่มเติม[37]
21 24 144 223 [38]
แอร์บัส เอ330-300 31 — 34 — — 40 219 293 [39][40] จะมีการติดตั้งที่นั่งพรีเมียมเซเล็กท์เพิ่มเติม[37]
21 24 203 282
แอร์บัส เอ330-900 11 26[41] 29 — 28 56 168 281 [42]
แอร์บัส เอ350-900 23 21[43] 32 — 48 36 190 306 [44]
โบอิง 717-200 55 — — 12 — 20 78 110 [45] จะปลดประจำการภายในปี 2568[46]
โบอิง 737-800 77 — — 16 — 36 108 160 [47]
โบอิง 737-900อีอาร์ 159 — — 20 — 21 139 180 [48]
โบอิง 757-200 100 — — 20 — 41 132 193 [49]
29 150 199
16 — 44 108 168
11 — 72 — — 72
โบอิง 757-300 16 — — 24 — 32 178 234 [50]
โบอิง 767-300อีอาร์ 41 — 26 — 18 21 151 216 [51] จะปลดประจำการภายในปี 2568[52]
— 35 165 226 จะมีการติดตั้งที่นั่งพรีเมียมเซเล็กท์เพิ่มเติม[37]
36 — — 32 143 211
โบอิง 767-400อีอาร์ 21 — 34 — 20 28 156 238 [53]
40 — 178 246 จะมีการติดตั้งที่นั่งเดลต้าวัน และพรีเมียมเซเล็กท์เพิ่มเติม[37][54]
รวม 850 243

อุบัติเหตุและอุบัติการณ์สำคัญแก้ไข

วันที่2สิงหาคม2528 เดลต้าแอร์ไลน์เที่ยวบินที่191ใช้เครื่องบินแบบlockheed L-1011tristarเกิดเหตุตกที่ Dallas-fort worth Airport มีผู้เสียชีวิต136คน และเครื่องบินได้ชนรถคันหนึ่ง คนในรถเสียชีวิต 1คน สรุปมีผู้เสียชีวิต137คน บาดเจ็บ26คน สาเหตุ เกิดจาก Microburst ทำให้เกิด wind shear และสภาพอากาศไม่ดี ทำให้ เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น

ดูเพิ่มแก้ไข

อ้างอิงแก้ไข

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ 10K
  2. ↑ "Delta Air Lines' First Passenger Flight — 1929". Flashback : Dallas (ภาษาอังกฤษ). 2014-02-12.
  3. ↑ "Northeast Airlines". www.deltamuseum.org.
  4. ↑ Ap (1987-04-07). "COMPANY NEWS; Delta-Western Merger Allowed". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 2022-02-01.
  5. ↑ "Delta Air Lines Fleet Details and History". www.planespotters.net.
  6. ↑ "Founding". www.deltamuseum.org.
  7. ↑ "First Flights". www.deltamuseum.org.
  8. ↑ http://www.deltamuseum.org/docs/site/brochure/headquarters_booklet_2019edits.pdf?sfvrsn=2db8be21_2
  9. ↑ "1940's". www.deltamuseum.org.
  10. ↑ "1990's". www.deltamuseum.org.
  11. ↑ "FLIGHT PARTNERS". Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 22, 2019. สืบค้นเมื่อ July 27, 2019.
  12. ↑ "Profile on Delta Air Lines". CAPA. Centre for Aviation. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 30, 2016. สืบค้นเมื่อ October 30, 2016.
  13. ↑ Liu, Jim (September 20, 2017). "Delta resumes Aeroflot domestic Russia codeshares from Sep 2017". Routesonline. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 20, 2017. สืบค้นเมื่อ September 20, 2017.
  14. ↑ Lora, Sarah (November 30, 2015). "Delta, Aerolíneas Argentinas partnership launches". Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 21, 2019. สืบค้นเมื่อ July 27, 2019.
  15. ↑ "Delta - Aeromexico Joint Cooperation Agreement". Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 21, 2019. สืบค้นเมื่อ July 27, 2019.
  16. ↑ "Delta Air Lines, ITA Airways Sign Codeshare Agreement".
  17. ↑ Cullis, Olivia (August 15, 2018). "Delta Air Lines and Kenya Airways expand connectivity between U.S. and Africa". Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 21, 2019. สืบค้นเมื่อ July 27, 2019.
  18. ↑ "Delta and Korean Air enhance codeshare flights in the U.S." Delta Air Lines. June 1, 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 21, 2019. สืบค้นเมื่อ July 27, 2019.
  19. ↑ Lora, Sarah (July 18, 2016). "Delta & Seaborne codeshare expands travel options to U.S., Caribbean". Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 21, 2019. สืบค้นเมื่อ July 27, 2019.
  20. ↑ Egerton, Debbie (March 2, 2016). "Delta agreement with Transavia opens new destinations". Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 21, 2019. สืบค้นเมื่อ July 27, 2019.
  21. ↑ "Delta Welcomes Vietnam Airlines into SkyTeam Alliance". Delta Air Lines. June 10, 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 21, 2019. สืบค้นเมื่อ July 27, 2019.
  22. ↑ "VIRGIN ATLANTIC PARTNERSHIP FAQS". Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 21, 2019. สืบค้นเมื่อ July 27, 2019.
  23. ↑ Egerton, Debbie (July 18, 2018). "Delta and WestJet to create new transborder joint venture". Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 21, 2019. สืบค้นเมื่อ July 27, 2019.
  24. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Aircraft Fleet
  25. ↑ "Delta Air Lines, Inc. 2021 Form 10-Q 3rd Quarter Report (page 35)" (PDF). ir.delta.com/financials/default.aspx. October 13, 2021. สืบค้นเมื่อ October 21, 2021.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  26. ↑ "Delta Air Lines Fleet Details and History". www.planespotters.net. สืบค้นเมื่อ September 3, 2021.
  27. ↑ "Airbus Orders & Deliveries". Airbus. สืบค้นเมื่อ September 3, 2021.
  28. ↑ "Delta extends Airbus A220 order book to 90 total aircraft". Delta Air Lines (Press release).
  29. ↑ "Airbus A220-100 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". www.delta.com. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  30. ↑ "Airbus A220-300 (223) Aircraft Seat Maps, Specs, & Amenities: Delta Air Lines". www.delta.com. สืบค้นเมื่อ August 27, 2020.
  31. ↑ "Airbus A319 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". www.delta.com. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  32. ↑ "Airbus A320 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". www.delta.com. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  33. ↑ "Airbus A321 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". www.delta.com. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  34. ↑ "Delta continues fleet renewal with 30 additional Airbus A321neos". Delta News Hub (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2021-08-24.
  35. ↑ "Delta introduces new domestic first class seats for A321neo fleet | Delta News Hub". News.delta.com. สืบค้นเมื่อ January 30, 2020.
  36. ↑ "Airbus A330-200 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". www.delta.com. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  37. ↑ 37.0 37.1 37.2 37.3 "Delta to retrofit Airbus A330, Boeing 767 fleets with Premium Select". thepointsguy.co.uk. สืบค้นเมื่อ July 14, 2021.
  38. ↑ "Airbus A330-200 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities | Delta Air Lines". www.delta.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2021-09-28.
  39. ↑ "Airbus A330-300 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". www.delta.com. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  40. ↑ "Delta Air Lines Reveals Retrofitted Airbus A330-300 Seat Map". Simple Flying. August 6, 2021. สืบค้นเมื่อ 7 August 2021.
  41. ↑ "Delta adding 2 more efficient A330-900neos to fleet". Delta News Hub. สืบค้นเมื่อ October 21, 2019.
  42. ↑ "Airbus A330-900 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". www.delta.com. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  43. ↑ "Delta to add Airbus, Boeing aircraft to fleet amid travel demand recovery". Delta News Hub (Press release) (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ July 13, 2021.
  44. ↑ "Airbus A350 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". www.delta.com. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  45. ↑ "Boeing 717 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". www.delta.com. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  46. ↑ "Delta expects jet retirement charges of up to $2.5 billion in third-quarter". Reuters. September 26, 2020.
  47. ↑ "Boeing 737-800 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". www.delta.com. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  48. ↑ "Boeing 737-900 ER Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". www.delta.com. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  49. ↑ "Boeing 757-200 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". www.delta.com. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  50. ↑ "Boeing 757-300 Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". www.delta.com. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  51. ↑ "Boeing 767-300ER Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". www.delta.com. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  52. ↑ "Delta Retiring CRJ By 2023, 717 & 767 By 2025". One Mile at a Time (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2020-09-26. สืบค้นเมื่อ 2020-10-31.
  53. ↑ "Boeing 767-400ER Aircraft Seat Maps, Specs & Amenities". www.delta.com. สืบค้นเมื่อ April 2, 2019.
  54. ↑ "Customers get more premium options on flights from BOS, JFK and LAX". Delta News Hub (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ February 5, 2021.

แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เดลตาแอร์ไลน์&oldid=10329083"