เจ้าหญิงลิเลียน ดัชเชสแห่งฮัลลันด์

พระนามเต็ม
	ลิเลียน เมย์

เจ้าหญิงลิเลียน
เจ้าหญิงลิเลียน
	ดัชเชสแห่งฮัลลันด์
ประสูติ	30 สิงหาคม ค.ศ. 1915; สวอนซี สหราชอาณาจักร
สิ้นพระชนม์	10 มีนาคม ค.ศ. 2013 (97 ปี); สต็อกโฮล์ม ประเทศสวีเดน
ฝังพระศพ	16 มีนาคม 2013; สุสานหลวง โซลนา สต็อกโฮล์ม ประเทศสวีเดน
สวามี	วอลเทอร์ อีวาน เคร็ก (ค.ศ. 1940–1945)
พระสวามี	เจ้าชายเบร์ติล ดยุกแห่งฮัลลันด์ (ค.ศ. 1976–1997)
พระนามเต็ม
	ลิเลียน เมย์
ราชวงศ์	แบร์นาด็อต (เสกสมรส)
พระบิดา	วิลเลียม จอห์น เดวีส์
พระมารดา	กลาดีส์ แมรี คูร์รัน

เจ้าหญิงลิเลียน ดัชเชสแห่งฮัลลันด์ (สวีเดน: Prinsessan Lilian, Hertiginna av Halland; 30 สิงหาคม ค.ศ. 1915 — 10 มีนาคม ค.ศ. 2013) มีพระนามเมื่อแรกประสูติว่า ลิลเลียน เมย์ เดวีส์ (อังกฤษ: Lillian May Davies)^[2] เป็นพระชายาในเจ้าชายเบร์ติล ดยุกแห่งฮัลลันด์ พระองค์เป็นพระปิตุลานี (อาสะใภ้) ในสมเด็จพระราชาธิบดีคาร์ลที่ 16 กุสตาฟแห่งสวีเดน และเป็นพระมาตุลานี (น้าสะใภ้) ของสมเด็จพระราชินีนาถมาร์เกรเธอที่ 2 แห่งเดนมาร์ก

เจ้าหญิงลิเลียนถือเป็นพระบรมวงศานุวงศ์สวีเดนที่มีพระชันษายืนที่สุดในรัชกาล^[3] พระองค์สิ้นพระชนม์ลงในปี ค.ศ. 2013 สิริพระชนมายุ 97 พรรษา^[1]

พระประวัติ แก้

เจ้าหญิงลิเลียนแห่งสวีเดน ประสูติเมื่อวันที่ 30 สิงหาคม ค.ศ. 1915 ณ เมืองสวอนซี แคว้นเวลส์ สหราชอาณาจักร เป็นธิดาของวิลเลียม จอห์น เดวีส์ และกลาดีส์ แมรี คูร์รัน มีพระขนิษฐาบุญธรรมอีกสองท่านในสวอนซี^[3] พระบิดาและพระมารดาของพระองค์เริ่มมีปัญหาระหองระแหงและแยกกันอยู่ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1920 จนกระทั่งหย่าร้างกันในปี ค.ศ. 1939

พระองค์มีพระนามเมื่อแรกประสูติว่า ลิลเลียน เมย์ เดวีส์ (อังกฤษ: Lillian May Davies)^[2] ต่อมาพระองค์ได้เปลี่ยนพระนามใหม่ โดยตัดตัว L ไปหนึ่งตัว เป็น ลิเลียน (อังกฤษ: Lilian) เมื่อพระองค์เริ่มเข้าวงการนางแบบ

สมรส แก้

สมรสครั้งแรก แก้

เจ้าชายเบร์ติล และเจ้าหญิงลิเลียนที่ซึ่งในขณะนั้นพระองค์ยังมิได้หย่าขาดจากอดีตพระสวามี

ในปี ค.ศ. 1940 ลิเลียน เดวีส์ได้สมรสกับอิวาน เคร็ก นักแสดงที่เมืองฮอร์เชม เวสต์ซัสเซ็กซ์^[4] จนเมื่อสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 สามีของเธอได้ออกไปพำนักในแอฟริกา^[4] นางลิเลียน เคร็กได้ทำงานในโรงงานเพื่อผลิตวิทยุสร้างความบันเทิงสำหรับราชนาวีของสหราชอาณาจักร รวมไปถึงทีโรงพยาบาลสำหรับทหารที่เจ็บป่วยและพักรักษาตัว

เสกสมรส แก้

ในปี ค.ศ. 1943 เธอได้มีปฏิสันถารครั้งแรกกับเจ้าชายเบร์ติล ดยุกแห่งฮัลลันด์ ในกรุงลอนดอนที่งานเลี้ยงค็อกเทลที่เสด็จมาเพื่อเป็นเกียรติในวาระวันเกิดของเธอที่เธอมีอายุ 28 ปี หลังจากการพบกันครั้งนั้นทั้งสองก็รักกัน ตอนนั้นเธอยังมิได้หย่าขาดจากอดีตสามีจนสองปีให้หลังจึงมีการหย่าร้างกับอดีตสามีในปี ค.ศ. 1945^[4]

ต่อมาเจ้าชายเบร์ติลก็ได้เป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แทนพระเชษฐาที่สิ้นพระชนม์ในปี ค.ศ. 1947 และทำหน้าที่เป็นผู้สำเร็จราชการให้แก่พระโอรสของพระเชษฐา นั้นคือ สมเด็จพระราชาธิบดีคาร์ลที่ 16 กุสตาฟแห่งสวีเดน ซึ่งขณะนั้นมีทรงพระเยาว์ ทั้งนี้เนื่องจากต้องทำตามกฎมนเทียรบาลว่าด้วยการสืบสันตติวงศ์ (เนื่องจากการเสกสมรสของเจ้าชายเบร์ติลจะไม่ได้รับการยอมรับ) เจ้าชายเบร์ติลจึงไม่เสกสมรสกับลิเลียนเนื่องจากเขาจะไม่มีสิทธิในการสืบราชบัลลังก์ แต่อย่างไรก็ตามทั้งสองก็ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างง่าย ๆ และดำรงพระชนม์อย่างรอบคอบร่วมกันโดยไม่เสกสมรสกว่า 30 ปี

ในปี ค.ศ. 1946 เจ้าชายเบร์ติลได้ประทับส่วนพระองค์อยู่ในแซงต์มาซีม (ฝรั่งเศส: Sainte-Maxime) ประเทศฝรั่งเศส ซึ่งขณะนั้นสมเด็จพระราชาธิบดีคาร์ลที่ 16 กุสตาฟแห่งสวีเดน เจริญพระชันษาสามารถปกครองประเทศได้โดยพระองค์เองแล้ว และได้มีพระบรมราชานุญาตให้เจ้าชายเบร์ติลสามารถเสกสมรสกับลิเลียนผู้เป็นสตรีสามัญชนได้ โดยทั้งคู่ได้เสกสมรสเมื่อวันที่ 7 ธันวาคม ค.ศ. 1976 ณ โบสถ์ภายในพระราชวังดรอตต์นิงโฮล์ม

พระสวามีสิ้นพระชนม์ แก้

เจ้าชายเบร์ติล สิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 5 มกราคม ค.ศ. 1997 ณ พระตำหนักส่วนพระองค์ ซึ่งเจ้าหญิงลิเลียนประทับอยู่ที่นั้นด้วย หลังจากการสิ้นพระชนม์ของสวามีพระองค์ก็ปฏิบัติพระกรณียกิจเป็นตัวแทนของพระบรมวงศานุวงศ์ตลอดมา พระองค์ได้อุปถัมภ์องค์กรต่าง ๆ จำนวนมาก และเป็นสมาชิกกิตติมศักดิ์กลุ่มองค์กรและสมาคมต่าง ๆ

ปลายพระชนม์และการสิ้นพระชนม์ แก้

วิลลาโซลบักเคินในสต็อกโฮล์ม ที่ประทับของพระองค์ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1947 จนกระทั่งสิ้นพระชนม์ในปี ค.ศ. 2013

ในปี ค.ศ. 2000 เจ้าหญิงลิเลียนทรงนิพนธ์อัตชีวประวัติระหว่างพระองค์กับเจ้าชายเบร์ติล และในปัจจุบันเจ้าหญิงลิเลียนถือเป็นพระบรมวงศานุวงศ์ที่มีพระชนมายุสูงที่สุด

จนในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2008 พระองค์ทรงลื่นล้มจนกระดูกพระโสภี (สะโพก) แตกภายในอพาร์ตเมนต์ของพระองค์^[5] และในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2009 ได้มีการประกาศเกี่ยวกับการประชวรของพระองค์ จนท้ายที่สุดในวันที่ 3 มิถุนายน ค.ศ. 2010 ได้มีการประกาศว่าพระองค์ประชวรด้วยโรคอัลไซเมอร์ ทำให้ไม่สามารถปรากฏพระองค์ต่อสาธารณชนอีกต่อไป^[6] พระองค์ได้ใช้ชีวิตในบั้นปลายพระชนม์ในวิลลาโซลบักเคิน พระตำหนักเดิมของเจ้าชายเบร์ติลที่ยูการ์เดนโดยมีนางพยาบาลคอยถวายการดูแล 3 คน^[4]

เจ้าหญิงลิเลียน ดัชเชสแห่งฮัลลันด์ สิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 10 มีนาคม ค.ศ. 2013 ที่กรุงสต็อกโฮล์ม ประเทศสวีเดน สิริพระชนมายุ 97 พรรษา การนี้ทางสำนักพระราชวังของสวีเดนมิได้ประกาศถึงสาเหตุของการสิ้นพระชนม์ ซึ่งก่อนหน้านี้เจ้าหญิงลิเลียนทรงทนทุกข์ทรมานจากอัลไซเมอร์และพระพลานามัยที่ย่ำแย่มานาน^[1]^[4]^[7]

พระราชพิธีปลงพระศพถูกจัดขึ้นเมื่อวันที่ 16 มีนาคมปีเดียวกันนั้น และได้มีการถ่ายทอดสดผ่านช่อง SVT ของสวีเดน การนี้สมเด็จพระราชาธิบดีคาร์ล กุสตาฟที่ 16 และสมเด็จพระราชินีซิลเวีย พร้อมด้วยพระบรมวงศานุวงศ์สวีเดน ได้แก่ เจ้าหญิงมาร์กาเรธา, เจ้าหญิงบิร์กิตตา, เจ้าหญิงเดซีเร, เจ้าหญิงคริสตินา, มกุฎราชกุมารีวิกตอเรีย, เจ้าชายคาร์ล ฟิลิป, เจ้าหญิงมาเดอลีน และเจ้าชายดาเนียล^[8] ในการนี้เจ้าหญิงอัสตริด เชื้อพระวงศ์นอร์เวย์ได้เสด็จมาร่วมในพระราชพิธีดังกล่าวด้วย^[9]

พระเกียรติยศ แก้

อักษรพระนามของเจ้าหญิงลิเลียน

ตราอาร์มประจำพระองค์

พระอิสริยยศ แก้

30 สิงหาคม ค.ศ. 1915 — ไม่มีข้อมูล : นางสาวลิลเลียน เมย์ เดวีส์
ไม่มีข้อมูล — ค.ศ. 1940 : นางสาวลิเลียน เมย์ เดวีส์
ค.ศ. 1940 — ค.ศ. 1945 : นางอีวาน เคร็ก
ค.ศ. 1945 — 7 ธันวาคม ค.ศ. 1976 : นางลิเลียน เมย์ เคร็ก
7 ธันวาคม ค.ศ. 1976 — 10 มีนาคม ค.ศ. 2013 : เจ้าหญิงลิเลียนแห่งสวีเดน ดัชเชสแห่งฮัลลันด์

เครื่องราชอิสริยาภรณ์ แก้

เดนมาร์ก : เครื่องราชอิสริยาภรณ์แห่งช้าง
ไอซ์แลนด์ : เครื่องราชอิสริยาภรณ์แห่งเหยี่ยว (26 ตุลาคม ค.ศ. 1981) ^[10]
สวีเดน : เครื่องราชอิสริยาภรณ์ดาวเหนือ (1976)^[11]
สวีเดน : เครื่องราชอิสริยาภรณ์เซราฟิม^[11]
สวีเดน : เครื่องราชอิสริยาภรณ์พระราชวงศ์ประจำรัชกาลกษัตริย์คาร์ลที่ 16 กุสตาฟแห่งสวีเดน (1976)
สวีเดน : เหรียญกาญจนาภิเษกกษัตริย์คาร์ลที่ 16 กุสตาฟ (30 เมษายน ค.ศ. 1996)
เยอรมัน : เครื่องรัฐอิสริยาภรณ์แห่งสหพันธรัฐเยอรมนี^[12]
นอร์เวย์ : เครื่องรัฐอิสริยาภรณ์เซนต์โอลาฟแห่งราชวงศ์นอร์เวย์ (1992)
ลัตเวีย : เครื่องรัฐอิสริยาภรณ์ดาวสามดวง ชั้นที่ 2
ลิทัวเนีย : เครื่องรัฐอิสริยาภรณ์แกรนด์ดยุกเจดีมินัสแห่งลิทัวเนีย (21 พฤศจิกายน 1995)^[13]
จอร์แดน : เครื่องราชอิสริยาภรณ์ดาราแห่งจอร์แดน (2003) ^[14]
ญี่ปุ่น : เครื่องราชอิสริยาภรณ์รัตนมงกุฎ (2000) ^[15]
โปรตุเกส : เครื่องรัฐอิสริยาภรณ์แห่งพระคริสต์
สเปน : เครื่องราชอิสริยาภรณ์อีซาเบลลาชาวคาทอลิก (15ตุลาคม ค.ศ. 1979)^[16]
เอสโตเนีย : เครื่องรัฐอิสริยาภรณ์เทร์รามาเรียนา ชั้นที่ 1 (11 กันยายน ค.ศ. 1995) ^[17]