เจริญจิตต์ ณ สงขลา

นายเจริญจิตต์ ณ สงขลา เป็นอดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย ในรัฐบาลนายอานันท์ ปันยารชุน (ครม.47, 49) และเป็นอดีตปลัดกระทรวงมหาดไทย

เจริญจิตต์ ณ สงขลา ม.ป.ช., ม.ว.ม.
รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย
ดำรงตำแหน่ง 10 มิถุนายน พ.ศ. 2535 – 22 กันยายน พ.ศ. 2535
นายกรัฐมนตรี	อานันท์ ปันยารชุน
ดำรงตำแหน่ง 6 มีนาคม พ.ศ. 2534 – 22 มีนาคม พ.ศ. 2535
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2473
คู่สมรส	ปราณี (ระนองธานี) ณ สงขลา

ประวัติ

เจริญจิตต์ ณ สงขลา เกิดเมื่อวันที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2473 สำเร็จการศึกษาชั้นมัธยมจากโรงเรียนกรุงเทพคริสเตียนวิทยาลัย จบปริญญาตรีรัฐศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และวิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร รุ่นที่ 27

เจริญจิตต์ ณ สงขลา ได้รับปริญญารัฐประศาสนศาสตร์ดุษฎีบัณฑิตกิตตมศักดิ์ จากมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

การทำงาน

เจริญจิตต์ ณ สงขลา เริ่มรับราชการในตำแหน่งปลัดอำเภอตรี อำเภอเมืองสงขลา เป็นนายอำเภอยะหริ่ง จังหวัดปัตตานี รองผู้ว่าราชการจังหวัดสงขลา ต่อมาได้รับแต่งตั้งเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดกระบี่ จังหวัดสงขลา เป็นผู้อำนวยการ ศอ.บต. (คนแรก) เป็นรองปลัดกระทรวงมหาดไทย และเป็นปลัดกระทรวงมหาดไทย ในปี พ.ศ. 2534

เจริญจิตต์ ณ สงขลา ได้รับแต่งตั้งเป็นคณะกรรมการนโยบายแห่งชาติ ซึ่งแต่งตั้งขึ้นภายหลังการรัฐประหารในประเทศไทย พ.ศ. 2534 โดยคณะรักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ และเป็นปลัดกระทรวงมหาดไทย ต่อมาได้รับการคัดเลือกเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติในปีพุทธศักราช 2534-2535 ได้รับการคัดเลือกเป็นสมาชิกวุฒิสภาในปีพุทธศักราช 2535-2539 ได้รับแต่งตั้งเป็นผู้อำนวยการศูนย์ดำเนินการวิจัยผู้อพยพ กระทรวงมหาดไทย ผู้ช่วยผู้อำนวยการรักษาความมั่นคงภายในแห่งราชอาณาจักร ผู้อำนวยการศูนย์ป้องกันภัยฝ่ายพลเรือนภาคใต้ ในปีพุทธศักราช 2531 นอกจากนั้นยังเป็นอาจารย์บรรยายหลักสูตรวิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักรและบรรยายวิชาปัญหาความขัดแย้งในจังหวัดชายแดนภาคใต้แก่นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหงและมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง

ต่อมาเขาได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย ในรัฐบาลนายอานันท์ ปันยารชุน (ครม.47, 49)

เครื่องราชอิสริยาภรณ์

• พ.ศ. 2530 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)
• พ.ศ. 2526 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)