เจริญจิตต์ ณ สงขลา
นายเจริญจิตต์ ณ สงขลา เป็นอดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย ในรัฐบาลนายอานันท์ ปันยารชุน (ครม.47, 49) เป็นอดีตปลัดกระทรวงมหาดไทย อดีตผู้ว่าราชการจังหวัดกระบี่ อดีตผู้ว่าราชการจังหวัดสงขลา อดีตปลัดจังหวัดและรองผู้ว่าราชการจังหวัดสงขลา อดีตสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติในปี 2534-2535 และอดีตสมาชิกวุฒิสภาในปี 2535-2539
เจริญจิตต์ ณ สงขลา | |
|---|---|
| รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย | |
| ดำรงตำแหน่ง 10 มิถุนายน พ.ศ. 2535 – 22 กันยายน พ.ศ. 2535 | |
| นายกรัฐมนตรี | อานันท์ ปันยารชุน |
| ดำรงตำแหน่ง 6 มีนาคม พ.ศ. 2534 – 22 มีนาคม พ.ศ. 2535 | |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2473 |
| คู่สมรส | ปราณี (ระนองธานี) ณ สงขลา |
ประวัติ แก้ไข
เจริญจิตต์ ณ สงขลา เกิดเมื่อวันที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2473 สำเร็จการศึกษาชั้นมัธยมจากโรงเรียนกรุงเทพคริสเตียนวิทยาลัย จบปริญญาตรีรัฐศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และวิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร รุ่นที่ 27
เจริญจิตต์ ณ สงขลา ได้รับปริญญารัฐประศาสนศาสตร์ดุษฎีบัณฑิตกิตตมศักดิ์ จากมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
การทำงาน แก้ไข
เจริญจิตต์ ณ สงขลา เริ่มรับราชการในตำแหน่งปลัดอำเภอตรี อำเภอเมืองสงขลา เป็นนายอำเภอยะหริ่ง จังหวัดปัตตานี รองผู้ว่าราชการจังหวัดสงขลา ต่อมาได้รับแต่งตั้งเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดกระบี่ จังหวัดสงขลา เป็นผู้อำนวยการ ศอ.บต. (คนแรก) เป็นรองปลัดกระทรวงมหาดไทย และเป็นปลัดกระทรวงมหาดไทย ในปี พ.ศ. 2534
เจริญจิตต์ ณ สงขลา ได้รับแต่งตั้งเป็นคณะกรรมการนโยบายแห่งชาติ ซึ่งแต่งตั้งขึ้นภายหลังการรัฐประหารในประเทศไทย พ.ศ. 2534 โดยคณะรักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ[1] และเป็นปลัดกระทรวงมหาดไทย[2] ต่อมาได้รับการคัดเลือกเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติในปีพุทธศักราช 2534-2535 ได้รับการคัดเลือกเป็นสมาชิกวุฒิสภาในปีพุทธศักราช 2535-2539 ได้รับแต่งตั้งเป็นผู้อำนวยการศูนย์ดำเนินการวิจัยผู้อพยพ กระทรวงมหาดไทย ผู้ช่วยผู้อำนวยการรักษาความมั่นคงภายในแห่งราชอาณาจักร ผู้อำนวยการศูนย์ป้องกันภัยฝ่ายพลเรือนภาคใต้ ในปีพุทธศักราช 2531 นอกจากนั้นยังเป็นอาจารย์บรรยายหลักสูตรวิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักรและบรรยายวิชาปัญหาความขัดแย้งในจังหวัดชายแดนภาคใต้แก่นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหงและมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง
ต่อมาเขาได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย ในรัฐบาลนายอานันท์ ปันยารชุน (ครม.47, 49)[3][4]
เครื่องราชอิสริยาภรณ์ แก้ไข
- พ.ศ. 2530 –
เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)[5] - พ.ศ. 2526 –
เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)[6]
_ribbon.svg){kind=small}
_ribbon.svg){kind=small}
อ้างอิง แก้ไข
- ↑ ประกาศคณะรักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ ฉบับที่ ๑๗ (ไม่เป็นกฎหมาย เรื่อง การแต่งตั้งคณะกรรมการนโยบายแห่งชาติและคณะที่ปรึกษา)
- ↑ ประกาศคณะรักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ ฉบับที่ ๓๑ (ไม่เป็นกฎหมาย เรื่อง การแต่งตั้งให้ข้าราชการรับราชการในตำแหน่งต่าง ๆ)
- ↑ พระบรมราชโองการ ประกาศ แต่งตั้งรัฐมนตรี (แต่งตั้งให้ นายเจริญจิตต์ ณ สงขลา เป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย (สมัย นายอานันท์ ปันยารชุน))
- ↑ พระบรมราชโองการ ประกาศ แต่งตั้งรัฐมนตรี (จำนวน 26 ราย)
- ↑ ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นสายสะพาย (๕ ธันวาคม ๒๕๓๐) เก็บถาวร 2015-09-30 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน เล่ม ๑๐๔ ตอนที่ ๒๔๗ ง ฉบับพิเศษ ๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๓๐ หน้า ๑
- ↑ แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ (เครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นสายสะพาย) เก็บถาวร 2015-06-26 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน เล่ม ๑๐๐ ตอน ๒๐๗ ฉบับพิเศษ ๓๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๒๖