เจนนิเฟอร์ อนิสตัน
เจนนิเฟอร์ โจอันนา อนิสตัน[1] (อังกฤษ: Jennifer Joanna Aniston; เกิด 11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1969) เป็นนักแสดงและโปรดิวเซอร์ชาวอเมริกัน เธอเป็นบุตรสาวของจอห์น อนิสตัน[3] และแนนซี โดว์ อนิสตันเริ่มต้นอาชีพนักแสดงจากการเป็นตัวประกอบในฉากหลังที่ไม่ขึ้นเครดิตในภาพยนตร์ไซไฟเรื่อง Mac and Me ใน ค.ศ. 1988 จากนั้นเธอก็เริ่มมีผลงานการเป็นนักแสดงสมทบและนักแสดงรับเชิญในละครโทรทัศน์แนวซิตคอมของช่องฟ็อกซ์และเอ็นบีซีอีกหลายเรื่อง ก่อนใน ค.ศ. 1993 เธอจะได้รับโอกาสในการเป็นนักแสดงนำเป็นครั้งแรกในภาพยนตร์สยองขวัญเรื่อง มันแอบอยู่ในบ้าน ก่อนที่จะประสบความสำเร็จอย่างต่อเนื่องและได้กลายมาเป็นนักแสดงหญิงที่มีชื่อเสียงและประสบความสำเร็จในวงการภาพยนตร์ฮอลลีวูดโดยเฉพาะในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1990 โดยอนิสตันจัดเป็นหนึ่งในนักแสดงหญิงที่มีค่าตัวสูงที่สุดคนหนึ่งของฮอลลีวูดในช่วงเวลาดังกล่าว
เจนนิเฟอร์ อนิสตัน | |
---|---|
อนิสตันในงานจารึกฮอลลีวูดวอล์กออฟเฟมในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2012 | |
สารนิเทศภูมิหลัง | |
ชื่อเกิด | เจนนิเฟอร์ โจอันนา อนิสตัน[1] |
เกิด | [2] ลอสแอนเจลิส รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา | กุมภาพันธ์ 11, 1969
คู่สมรส | แบรด พิตต์ (2000–2005) จัสติน เทอรู (2015–2017) |
อาชีพ |
|
ปีที่แสดง | 1987–ปัจจุบัน |
ผลงานเด่น | เรเชล กรีน จากเรื่อง เฟรนส์ (ค.ศ.1994–2004) เกรซ คอนเนลลี จากเรื่อง 7 วันนี้ พี่ขอเป็นพระเจ้า (ค.ศ.2004) |
เอมมี | นักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม สาขาซีรีส์ตลก ค.ศ. 2002 - เฟรนส์ |
ลูกโลกทองคำ | นักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม จากซีรีส์ทางโทรทัศน์ประเภทเพลงหรือตลก ค.ศ. 2002 - เฟรนส์ |
ฐานข้อมูล | |
IMDb |
เจนนิเฟอร์ อนิสตัน มีชื่อเสียงทั่วโลกจากบทเรเชล กรีน ในละครซิตคอมเรื่อง เฟรนส์ ที่ออกอากาศทางสถานีเอ็นบีซีใน ค.ศ. 1994 ซึ่งจากบทบาทนี้ทำให้เธอได้รับรางวัลเอ็มมี, รางวัลลูกโลกทองคำ และรางวัลสมาคมนักแสดงภาพยนตร์และโทรทัศน์ โดยตัวละครตัวนี้ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายและกลายเป็นหนึ่งในตัวละครหญิงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดบนโทรทัศน์ในสหรัฐอเมริกา[4][5]นอกจากนี้เธอยังประสบความสำเร็จในการแสดงภาพยนตร์แนวคอมเมดีและภาพยนตร์รักตลกหลายเรื่องเช่น 7 วันนี้ พี่ขอเป็นพระเจ้า (2003), อยากลือดีนัก งั้นรักซะเลย (2005), ''เตียงหัก แต่รักไม่เลิก (2006) และ แกล้งแต่งไม่แกล้งรัก (2011)
อนิสตันได้รับการจารึกชื่ออยู่บนฮอลลีวูดวอล์กออฟเฟมใน ค.ศ. 2012 จากการจัดอันดับของนิตยสารฟอบส์ เธอได้อันดับที่ 3 ในรายชื่อ "นักแสดงหญิงที่มีรายได้สูงที่สุดในฮอลลีวูด" ในปี พ.ศ. 2557 ด้วยรายได้ 31 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[6][7] หนังสือพิมพ์นิวยอร์กโพสต์ประเมินทรัพย์สินของอนิสตัน ว่ามีมูลค่าสุทธิอยู่ที่ประมาณ 150 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[8] นอกจากนี้เธอยังอยู่ในรายชื่อ "ผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลก"[9][10][11] ใน ค.ศ. 2004 นิตยสารพีเพิล จัดให้เธอเป็น "ผู้หญิงที่สวยที่สุด" และได้รับการโหวตให้เป็น "ผู้หญิงที่เซ็กซี่ที่สุดอยู่ตลอดเวลา" ของนิตยสารเม็นส์เฮลต์ ประจำปี ค.ศ. 2011[12] เธอสมรสกับแบรด พิตต์ในวันที่ 29 กรกฎาคม ค.ศ. 2000 โดยจัดพิธีสมรสที่ชายหาดแมลิบู แต่ต่อมาในวันที่ 7 มกราคม ค.ศ. 2005 พวกเขาได้หย่าร้างกันหลังจากใช้ชีวิตคู่กันห้าปี ใน ค.ศ. 2015 อนิสตันสมรสกับนักแสดง จัสติน เทอรู
ผลงานภาพยนตร์
แก้† | ภาพยนตร์ที่ยังไม่เผยแพร่ |
อ้างอิง
แก้- ↑ 1.0 1.1 "Jennifer Aniston- Biography". Yahoo! Movies. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-07. สืบค้นเมื่อ May 17, 2013.
- ↑ "Monitor". Entertainment Weekly. No. 1194. Feb 17, 2012. p. 26.
- ↑ "John Aniston bio". Soap Opera Digest. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 5, 2015. สืบค้นเมื่อ September 1, 2015.
- ↑ Adam B. Vary (November 14, 2014). "The 100 Greatest Characters of the Last 20 Years: Here's our full list!". Entertainment Weekly. Time Inc. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-09-21. สืบค้นเมื่อ July 7, 2012.
- ↑ Potts, Kim (November 14, 2014). "100 Most Memorable Female TV Characters". AOL TV. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-07-02. สืบค้นเมื่อ July 20, 2012.
- ↑ "Hollywood's Highest Paid Actresses". Forbes. สืบค้นเมื่อ December 24, 2014.
- ↑ "Sandra Bullock's $51 million tops Forbes list of highest paid actresses". nydailynews.com. August 4, 2014. สืบค้นเมื่อ December 24, 2014.
- ↑ Tucker, Reed (May 4, 2014). "10 years later, how do the 'Friends' stack up?". New York Post. สืบค้นเมื่อ August 22, 2015.
- ↑ "Beautiful 'People'". cbs news. สืบค้นเมื่อ December 3, 2014.
- ↑ Amelia Gayle (September 15, 2009). "Why They Still Look This Fantastic". cosmopolitan magazine. สืบค้นเมื่อ December 3, 2014.
- ↑ "Women we love". Esquire magazine. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-02-08. สืบค้นเมื่อ December 3, 2014.
- ↑ Moraski, Lauren (December 12, 2011). "Jennifer Aniston named hottest woman of all time by Men's Health". CBS News. CBS Corporation. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-11-01. สืบค้นเมื่อ August 19, 2013.
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>
ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ:1
- ↑ Kelleher, Lynne (November 21, 2014). "Jennifer Aniston tells of 'mortifying moment' fiance Justin Theroux stumbled across her first film 'Leprechaun'". Irish Independent. Mediahuis. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 1, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Westbrook, Caroline (June 1, 2000). "She's The One Review". Empire. Bauer Media Group. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 30, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Holden, Stephen (June 19, 1998). "'Dream for an Insomniac': Coffee and Kierkegaard in Frisco". The New York Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 16, 2002. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Petrakis, John (May 30, 1997). "'Til There Was You". Chicago Tribune. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 1, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Schwarzbaum, Lisa (August 1, 1997). "Picture Perfect". Entertainment Weekly. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 30, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ "The Thin Pink Line (1990)". Rotten Tomatoes. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 26, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ "Waiting for Woody". British Film Institute. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 30, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Travers, Peter (April 17, 1998). "The Object of My Affection". Rolling Stone. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 30, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Bretznican, Anthony (October 7, 2011). "'Office Space': Cast talk cult hit and Jennifer Aniston". Entertainment Weekly. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 1, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Loewenstein, Lael (July 21, 1999). "The Iron Giant". Variety. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 23, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Scott, A.O. (September 7, 2001). "Film Review; Celebrating the Love Of Bad Rock in the 80's". The New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 30, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Michell, Elvis (August 7, 2002). "Film Review; The Catcher in the Texas Chain Store". The New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 30, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Aroesti, Rachel (January 10, 2002). "Heaven sent? Jim Carrey set for Bruce Almighty sequel". The Guardian. Guardian Media Group. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 30, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Edelstein, David (January 15, 2004). "Poop Goes the Weasel". Slate. The Slate Group. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 30, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Schwarzbaum, Lisa (November 9, 2005). "Derailed". Entertainment Weekly. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 30, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Orr, Christopher (May 30, 2005). "The Movie Review: 'Rumor Has It' and 'The Family Stone'". The Atlantic. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 1, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Travers, Peter (September 7, 2006). "Friends With Money". Rolling Stone. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 1, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>
ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ:3
- ↑ Ebert, Roger (December 25, 2008). "The Break-Up Movie Review & Film Summary". Roger Ebert. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 30, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Gleiberman, Owen (December 25, 2008). "Review: 'Marley' lovable, heartwarming". CNN. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 30, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Sources:
- "Burma: 'It Can't Wait'". Production Hub. February 25, 2011. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 30, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- Elsworth, Catherine (May 6, 2008). "Celebrities turn the spotlight on Burma". The Daily Telegraph. Los Angeles. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 1, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Leydon, Joe (September 11, 2008). "Management". Variety. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 30, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Pols, Mary (February 5, 2009). "He's Just Not That Into You, and Neither Are We". Time. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 5, 2016. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Weitzman, Elizabeth (September 17, 2009). "'Love Happens': Not much happens as Jennifer Aniston picks another rom-com loser". Daily News. New York. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 30, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Kois, Danl (March 19, 2010). "'The Bounty Hunter': An attempt at offbeat humor that doesn't deliver". The Washington Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 30, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Leaser, Michael (September 11, 2010). "The Switch". World. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 30, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Pols, Mary (February 10, 2011). "Just Go with It? Jennifer Aniston Runs Away with It". Time. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 8, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Ryan, Mike (July 8, 2011). "Is Jennifer Aniston Really a Horrible Boss in Horrible Bosses? (and 24 Other Urgent Questions)". Vanity Fair. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 13, 2016. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Lumenick, Lou (February 24, 2012). "Wanderful!". New York Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 30, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Anderson, John (January 7, 2013). "$ellebrity". Variety (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 25, 2020. สืบค้นเมื่อ March 25, 2020.
- ↑ Walton, Dawnie (September 29, 2015). "Stars as Strippers". Entertainment Weekly. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 1, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Harvey, Dennis (September 9, 2013). "Toronto Film Review: 'Life of Crime'". Variety. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 29, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Murphy, Shaunna (November 14, 2014). "Jennifer Aniston Tells Us How She Made Her 'Horrible Bosses 2' Character Even Raunchier". MTV. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 29, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Ebiri, Bilge (August 23, 2015). "She's Funny That Way Has Old-School Charm and Some Shrill Attempts at Humor". Vulture. Vox Media. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 29, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Chang, Justin (September 9, 2014). "Toronto Film Review: 'Cake'". Variety. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 28, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Clark, Larry (2010). "Cougs behind the camera". Washington State Magazine. Washington State University. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 29, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ McNary, Dave (May 13, 2016). "Documentary 'Unity' Set for Aug. 12 Release with 100 Star Narrators". Variety. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 1, 2015. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Miller, David (May 13, 2016). ""Mother's Day" Is No Treat". San Francisco News. Hollywood. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 18, 2016. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Walsh, Katie (September 23, 2016). "'Storks' Features". Bristol Herald Courier. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 26, 2019. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ O'Sullivan, Michael (December 8, 2016). "'Office Christmas Party': Comedy, made by smutty elves". The Washington Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 3, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Sources:
- Setoodeh, Ramin (January 19, 2017). "Jennifer Aniston on Sundance Drama 'The Yellow Birds,' Returning to TV and Tabloid Culture". Variety. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 29, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- McCarthy, Todd (January 21, 2017). "'The Yellow Birds': Film Review | Sundance 2017". The Hollywood Reporter. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 29, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Sources:
- Russian, Ale (September 7, 2017). "Jennifer Aniston Has Bangs! The Actress Steps Out On Set of Dumplin' Looking Like a Suburban Mom". People. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 28, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- Harmon, Steph (June 15, 2017). "Danielle Macdonald: up-and-coming Australian to star with Jennifer Aniston in Dumplin'". The Guardian. Guardian Media Group. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 24, 2017. สืบค้นเมื่อ September 28, 2017.
- ↑ Kroll, Justin (March 29, 2018). "Adam Sandler, Jennifer Aniston Reunite for Netflix 'Murder Mystery'". Variety. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 28, 2018. สืบค้นเมื่อ August 12, 2018.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้- เจนนิเฟอร์ อนิสตัน ที่เว็บไซต์ Curlie
- เจนนิเฟอร์ อนิสตัน ที่อินเทอร์เน็ตมูวีเดตาเบส