เขตมิสซังสุราษฎร์ธานี

เขตมิสซังสุราษฎร์ธานี[1] เป็นมุขมณฑลโรมันคาทอลิกในประเทศไทย ที่แยกออกมาจากเขตมิสซังราชบุรี เมื่อวันที่ 26 มิถุนายน ค.ศ. 1969 ครอบคลุมพื้นที่เขตปกครอง 15 จังหวัดในภาคใต้ ได้แก่ จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ จังหวัดนครศรีธรรมราช จังหวัดสุราษฎร์ธานี จังหวัดชุมพร จังหวัดระนอง จังหวัดกระบี่ จังหวัดพังงา จังหวัดตรัง จังหวัดพัทลุง จังหวัดภูเก็ต จังหวัดสงขลา จังหวัดปัตตานี จังหวัดสตูล จังหวัดยะลา จังหวัดนราธิวาส มุขนายกมิสซังโรมันคาทอลิกสุราษฎร์ธานีองค์ปัจจุบันคือ บิชอปโยเซฟ ประธาน ศรีดารุณศีล

เขตมิสซังสุราษฎร์ธานี

Diœcesis Suratthanensis
Surat Thani cathedral.jpg
อาสนวิหารอัครเทวดาราฟาเอล หลังเดิม
ที่ตั้ง
ประเทศ ไทย
ภาคคริสตจักรเขตมิสซังกรุงเทพฯ
มหานครเขตมิสซังกรุงเทพฯ
สถิติ
พื้นที่76,562 ตารางกิโลเมตร (29,561 ตารางไมล์)
ประชากร
- รวม
- คาทอลิก
(2004)
9,015,380
6,682 (0.1%)
ข้อมูล
นิกายคาทอลิก
Sui iuris churchคริสตจักรละติน
พิธีกรรมพิธีกรรมโรมัน
สถาปนา26 มิถุนายน 1969; 53 ปีก่อน (1969-06-26)
อาสนวิหารอาสนวิหารอัครเทวดาราฟาเอล สุราษฎร์ธานี
ผู้นำปัจจุบัน
สันตะปาปาสมเด็จพระสันตะปาปาฟรานซิส
มุขนายกโยเซฟ ประธาน ศรีดารุณศีล
มุขนายกมหานครเกรียงศักดิ์ โกวิทวาณิช
แผนที่
Bistum Surat Thani.svg
เว็บไซต์
www.catholicsurat.org

สำนักมิสซังคาทอลิกสุราษฎร์ธานี ตั้งอยู่ที่ 15 หมู่ 6 ถ.ชนเกษม ซ.41 ต.มะขามเตี้ย อ.เมือง จ.สุราษฎร์ธานี 84000 ส่วนอาสนวิหารประจำเขตมิสซังคือ อาสนวิหารอัครเทวดาราฟาเอล อยู่ที่ 317 ถ.ตลาดใหม่ ต.ตลาด อ.เมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานี

ลำดับมุขนายกมิสซังแก้ไข

ลำดับที่ รายนาม เริ่มวาระ สิ้นสุดวาระ
1 เปโตร คาเร็ตโต ค.ศ. 1969 ค.ศ. 1988
2 ประพนธ์ ชัยเจริญ ค.ศ. 1988 ค.ศ. 2003
3 ประธาน ศรีดารุณศีล ค.ศ. 2004 ยังอยู่ในตำแหน่ง

สถิติแก้ไข

สถิติมิสซังโรมันคาทอลิกสุราษฎร์ธานี มีดังนี้

ข้อมูล พ.ศ. 2559[2] พ.ศ. 2560[3]
ชาวคาทอลิก 7,658 7,678
บาทหลวงมิสซัง 14 14
บาทหลวงนักบวช 32 33
ภราดา 4 4
ภคินี 116 116
โบสถ์ 39 40

อ้างอิงแก้ไข

  1. "เอกสารกรมการศาสนา หน้า 161" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-03-03. สืบค้นเมื่อ 2011-12-14.
  2. ปฏิทินคาทอลิก: Catholic Calendar 2561/2018, กรุงเทพ: สื่อมวลชนคาทอลิกประเทศไทย, หน้า 3, 207
  3. ปฏิทินคาทอลิก: Catholic Calendar 2019/2562, กรุงเทพ: สื่อมวลชนคาทอลิกประเทศไทย, หน้า 3

แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข