ฮูฮอต
บทความนี้อาจต้องการพิสูจน์อักษร ในด้านไวยากรณ์ รูปแบบการเขียน การเรียบเรียง คุณภาพ หรือการสะกด คุณสามารถช่วยพัฒนาบทความได้ |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ฮูฮอต[1] หรือสำเนียงจีนกลางว่า ฮูเหอเฮ่าเท่อ (จีน: 呼和浩特; พินอิน: Hūhéhàotè; มองโกเลีย: ᠬᠥᠬᠡᠬᠣᠲᠠ Kökeqota; สำเนียงคัลคา: Хөх хот Khökh khot) มีชื่อย่อว่า ฮูชื่อ (จีน: 呼市; พินอิน: Hūshì) มีชื่อเดิมว่า กุยซุย (จีนตัวย่อ: 归绥; จีนตัวเต็ม: 歸綏; พินอิน: Gūisūi) เป็นเมืองเอกของเขตปกครองตนเองมองโกเลียใน[2] ซึ่งเป็นที่ตั้งของการปกครองส่วนภูมิภาค เป็นศูนย์กลางเศรษฐกิจ และวัฒนธรรม[3]
เมืองนี้ถูกค้นพบโดยอัลตัน (Altan) ขุนนาง หรือผู้เป็นใหญ่ในมองโกเลีย เปอร์เซีย อัฟกานิสถานรอบ พ.ศ. 2123 จนกระทั่งปี พ.ศ. 2497 ฮูฮอต ถูกอ้างอิงเพื่อโดยคนจีนเป็นกุยสุย (Guisui) หรือ เควสุย (Kweisui) ซึ่งคือชื่อย่อที่ผสมขึ้นจากอักษรต้นของชื่อเต็มของ 2 เขตของเมือง ที่ตั้งในส่วนศูนย์กลางทางใต้ของภายใน มองโกเลียใน ฮูฮอต โดยราชวงศ์ชิง ภูเขาเพื่อทิศเหนือและที่ราบสูงเฮตาว (Hetao) เพื่อทิศใต้ปลายทางที่เป็นที่ชื่นชอบสำหรับนักท่องเที่ยวระหว่างเดือนฤดูร้อนฮูฮอต ถูกใช้เป็นสถานที่เพื่อหลบหนีความร้อนบ่อยๆ
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ "ประกาศราชบัณฑิตยสถาน เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง (พ.ศ. 2544)" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 118 (ตอนพิเศษ 117ง): 2. 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2544.
- ↑ "Illuminating China's Provinces, Municipalities and Autonomous Regions". PRC Central Government Official Website. 2001. สืบค้นเมื่อ 2014-05-28.
- ↑ The New Encyclopædia Britannica, 15th Edition (1977), Vol. I, p. 275.