วิกิพีเดีย

อิบน์ ค็อลดูน

สำหรับม้า ดูที่ อิบน์ ค็อลดูน (ม้า)

อะบู ซัยด์ อับดุรเราะห์มาน บิน มุฮัมมัด บิน ค็อลดูน อัลฮัฎเราะมี (อาหรับ: أبو زيد عبد الرحمن بن محمد بن خلدون الحضرمي; 27 พฤษภาคม ค.ศ. 1332 – 19 มีนาคม ค.ศ. 1406) เป็นนักวิชาการอิสลาม[10] นักสังคมศาสตร์, นักปรัชญา และนักประวัติศาสตร์ชาวอาหรับ[11][12] ที่เป็นผู้ก่อตั้งศาสตร์สมัยใหม่ของประวัติศาสตร์นิพนธ์, สังคมวิทยา, เศรษฐศาสตร์ และประชากรศาสตร์[13] นิกโกเลาะ มาเกียเวลลีจากสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา และนักวิชาการชาวยุโรปในศตวรรษที่ 19 ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางจากผลงานของเขาและพิจารณาว่า อิบน์ ค็อลดูนเป็นหนึ่งในนักปรัชญาที่สำคัญที่สุดในยุคกลาง[14]

อิบน์ ค็อลดูน
รูปปั้นครึ่งตัวของอิบน์ ค็อลดูน หน้าทางเข้า the Kasbah of Bejaia, ประเทศแอลจีเรีย
ส่วนบุคคล
เกิด27 พฤษภาคม ค.ศ. 1332
ตูนิส, รัฐสุลต่านฮัฟศิด
มรณภาพ17 มีนาคม ค.ศ. 1406 (73 ปี)
ไคโร, รัฐสุลต่านมัมลูก
ศาสนาอิสลาม
นิกายซุนนี[1]
สำนักคิดมาลิกี[2]
ลัทธิอัชอะรี[3] [4]
ความสนใจหลักประวัติศาสตร์นิพนธ์ สังคมวิทยา เศรษฐศาสตร์ ประชากรศาสตร์ รัฐศาสตร์
แนวคิดโดดเด่น
ตำแหน่งชั้นสูง
ได้รับอิทธิจาก
มีอิทธิพลต่อ

อิบน์ ค็อลดูน เป็นที่รู้จักมากที่สุดจากผลงานที่มีชื่อว่า อัลมุก็อดดิมะฮ์ ซึ่งใช้เวลาเขียน 6 เดือน พร้อมกล่าวถึงแนวคิดในอัตชีวประวัติของตนเอง[15] มีอิทธิพลต่อนักปรวัติศาสตร์ชาวออตโตมันใน ศตวรรษที่ 17 ได้แก่ Kâtip Çelebi, Ahmed Cevdet Pasha และMustafa Naima ซึ่งอาศัยทฤษฎีของเขาในการวิเคราะห์ความเจริญรุ่งเรืองและความเสื่อมถอยของจักรวรรดิออตโตมัน[16] อิบน์ ค็อลดูน เคยติดต่อกับตีมูร์ ผู้ก่อตั้งจักรวรรดิตีมูร์

ภายหลังในคริสต์ศตวรรษที่ 19 นักวิชาการตะวันตกจึงยอมรับว่าอิบน์ ค็อลดูน เป็นหนึ่งในบรรดานักปรัชญาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดจากโลกมุสลิม[17]

อ้างอิง แก้

  1. ↑ "Ibn Khaldun – His Life and Work". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 September 2013. สืบค้นเมื่อ 25 February 2017.
  2. ↑ Ahmad, Zaid (2010). "Ibn Khaldun". ใน Oliver Leama (บ.ก.). The Biographical Encyclopaedia of Islamic Philosophy. Continuum. doi:10.1093/acref/9780199754731.001.0001. ISBN 9780199754731.
  3. ↑ Doniger, Wendy (1999). Merriam-Webster's Encyclopedia of World Religions. Merriam-Webstar Inc. p. 82. ISBN 978-0-87779-044-0.
  4. ↑ https://themaydan.com/2017/11/myth-intellectual-decline-response-shaykh-hamza-yusuf/ "Ibn Khaldun on Philosophy: After clarifying what was meant precisely by philosophy in the Islamic tradition, namely the various schools of peripatetic philosophy represented either by Ibn Rushd or Ibn Sina, it should be clear why Ibn Khaldun was opposed to them. His critique of philosophy is an Ash’ari critique, completely in line with the Ash’aris before him, including Ghazali and Fakhr al-din al-Razi, both of whom Ibn Khaldun recommends for those who wish to learn how to refute the philosophers"
  5. ↑ Muqaddimah 2:272–73 quoted in Weiss (1995) p 30
  6. ↑ Weiss 1995, p. 31 quotes Muqaddimah 2:276–78
  7. ↑ Laurence S. Moss, บ.ก. (1996). Joseph A. Schumpeter: Historian of Economics: Perspectives on the History of Economic Thought. Routledge. p. 87. ISBN 9781134785308. Ibn Khaldun drited away from Al-Farabi's political idealism.
  8. ↑ In al-Muqaddima, Ibn Khaldun cites him as a pioneer in sociology
  9. ↑ Shah, Muhammad Sultan. "Pre-Darwinian Muslim Scholars’ Views on Evolution." (2017).
  10. ↑ Muhammad Hozien. "Ibn Khaldun: His Life and Work". Islamic Philosophy Online. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-09-13. สืบค้นเมื่อ 2008-09-19.
  11. ↑ Savant, Sarah Bowen (2014). Genealogy and Knowledge in Muslim Societies: Understanding the Past. Edinburgh University Press. p. 77. ISBN 978-0-7486-4497-1. Banu Khaldun al-Hadrami (Yemen, but not Qahtan), to which belonged the famous historian Ibn Khaldun. The family's ancestor was 'Uthman ibn Bakr ibn Khalid, called Khaldun, a Yemeni Arab among the conquerors who shared kinship with the Prophet's Companian Wa'il ibn Hujr and who settled first in Carmona and then in Seville. The Historical Muhammad, Irving M. Zeitlin, (Polity Press, 2007), 21; "It is, of course, Ibn Khaldun as an Arab here speaking, for he claims Arab descent through the male line.". The Arab World: Society, Culture, and State, Halim Barakat (University of California Press, 1993), 48;"The renowned Arab sociologist-historian Ibn Khaldun first interpreted Arab history in terms of badu versus hadar conflicts and struggles for power." Ibn Khaldun, M. Talbi, The Encyclopaedia of Islam, Vol. III, ed. B. Lewis, V.L. Menage, C. Pellat, J. Schacht, (Brill, 1986), 825; "Ibn Khaldun was born in Tunis, on I Ramadan 732/27 May 1332, in an Arab family which came originally from the Hadramawt and had been settled at Seville since the beginning of the Muslim conquest...."
  12. ↑ "Ibn Khaldūn - The Muqaddimah: Ibn Khaldūn's philosophy of history". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-12-22.
  13. ↑ • Joseph J. Spengler (1964). "Economic Thought of Islam: Ibn Khaldun", Comparative Studies in Society and History, 6(3), pp. 268-306.
      • Jean David C. Boulakia (1971). "Ibn Khaldûn: A Fourteenth-Century Economist", Journal of Political Economy, 79(5), pp. 1105–18.
  14. ↑ Bernard Lewis: "Ibn Khaldun in Turkey", in: Ibn Khaldun: The Mediterranean in the 14th Century: Rise and Fall of Empires, Foundation El Legado Andalusí, 2006, ISBN 978-84-96556-34-8, pp. 376–80 (376) S.M. Deen (2007) Science under Islam: rise, decline and revival. p. 157. ISBN 1-84799-942-5
  15. ↑ Ali Zaidi, Islam, Modernity, and the Human Sciences, Springer, 2011, p. 84
  16. ↑ Lewis, Bernard (1986). "Ibn Khaldūn in Turkey". ใน Ayalon, David; Sharon, Moshe (บ.ก.). Studies in Islamic history and civilization: in honour of Professor David Ayalon. Brill. pp. 527–30. ISBN 978-965-264-014-7.
  17. ↑ S. M. Deen (2007) "Science under Islam: rise, decline and revival". p.157. ISBN 1-84799-942-5

ข้อมูล แก้

  • Fuad Baali. 2005 The science of human social organization : Conflicting views on Ibn Khaldun's (1332–1406) Ilm al-umran. Mellen studies in sociology. Lewiston/NY: Edwin Mellen Press.
  • Walter Fischel. 1967 Ibn Khaldun in Egypt : His public functions and his historical research, 1382–1406; a study in Islamic historiography. Berkeley: University of California Press.
  • Allen Fromherz. 2010 "Ibn Khaldun : Life and Times". Edinburgh University Press, 2010.
  • Ana Maria C. Minecan, 2012 "El vínculo comunitario y el poder en Ibn Jaldún" in José-Miguel Marinas (Ed.), Pensar lo político: Ensayos sobre comunidad y conflicto, Biblioteca Nueva, Madrid, 2012.
  • Mahmoud Rabi'. 1967 The political theory of Ibn Khaldun. Leiden: E.J. Brill.
  • Róbert Simon. 2002 Ibn Khaldūn : History as science and the patrimonial empire. Translated by Klára Pogátsa. Budapest: Akadémiai Kiadó. Original edition, 1999.

อ่านเพิ่ม แก้

  • Malise Ruthven, "The Otherworldliness of Ibn Khaldun" (review of Robert Irwin, Ibn Khaldun: An Intellectual Biography, Princeton University Press, 2018, ISBN 9780691174662, 243 pp.), The New York Review of Books, vol. LXVI, no. 2 (February 7, 2019), pp. 23–24, 26. "More than six centuries after Ibn Khaldun's death the modern world has much to learn from studying him. After the Muqaddima itself, Irwin's intellectual biography... is an excellent place to begin."

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

 
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ อิบน์ ค็อลดูน
 
วิกิคำคมมีคำคมเกี่ยวกับ อิบน์ ค็อลดูน
 
Wikisource
วิกิซอร์ซภาษาอาหรับ (العربية) มีข้อมูลต้นฉบับเกี่ยวกับ: Ibn Khaldun

ภาษาอังกฤษ แก้

ไม่ใช่ภาษาอังกฤษ แก้

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=อิบน์_ค็อลดูน&oldid=11018285"